Tisha moest bijna huilen toen ze de diagnose ADHD kreeg: 'Van opluchting'
De dood hoort bij het leven, al schuiven we ‘m graag zo lang mogelijk voor ons uit. Denk jij weleens na over de soundtrack van je leven? Elke week geeft een lezer een inkijkje in diens slotakkoord. Tisha (27) uit Utrecht is chatbotmaker en beheert @ADHDdossier op Instagram. Voor haar slotakkoord heeft zij een schitterende plaat in gedachten.
Welk nummer wil je sowieso laten horen op je eigen afscheid?
"Fields of Gold van Eva Cassidy."
Je hebt niet alle cookies geaccepteerd. Om deze content te bekijken moet je deaanpassen.
Waarom juist dit nummer?
"Steeds als ik dit nummer hoor, moet ik heel hard huilen. Meteen de eerste keer al. Juist in deze versie, van Eva Cassidy. Ik weet niet precies waarom, maar iets in dat nummer raakt het diepste van mij. Het kwam zomaar een keer voorbij in de Spotify-suggesties en sindsdien is het raak.
Ik ben vorig jaar een tante verloren en had een lijstje met zielige liedjes, gewoon om even lekker te huilen. Dit nummer staat er natuurlijk op, maar ook Supermarket Flowers van Ed Sheeran, en You’re Gonna Live Forever in Me van John Mayer. Soms is even uitjanken alles wat je nodig hebt. Maar als Fields of Gold voorbijkomt in de auto, terwijl ik bijna bij mijn afspraak ben, dan spoel ik ‘m snel even door. Soms heb ik echt even geen zin in natte ogen."
Wat zegt het nummer over je leven?
"Over het leven nu niet zoveel, maar wel over hoe ik hoop dat het later is. Ik vind het wel een mooi idee dat je op gouden velden loopt als je er niet meer bent. You'll remember me when the west wind moves, Among the fields of barley, You can tell the sun in his jealous sky. When we walked in fields of gold. Prachtig.
Mijn leven is mooi, ik ben heel blij. Ik woon samen met mijn vriend en twee katten, ik heb een fijne ADHD-community opgebouwd via mijn Instagram en merk dat dat me goed doet. Voorheen had ik vaak het gevoel dat ik afweek en dat daar iets mis mee was. Nu weet ik dat anders niet per se beter of slechter is, maar gewoon anders. Ik heb altijd het gevoel dat ik er net niet helemaal in pas.
Alsof ik altijd de verkeerde schoenen aan heb, terwijl iedereen er verder gewoon op loopt. Die schoenen zijn de standaard en ik stel me aan, dat heb ik jaren gedacht. Tot ik erachterkwam dat ik gewoon verkeerde schoenen droeg. Toen ik die uittrok en verwisselde met schoenen die me wel passen, voelde het enorm anders. Met te kleine schoenen lopen is supervermoeiend. Het moeilijke van mens-zijn is dat je maar één referentiekader hebt. Bij anderen lijkt het allemaal makkelijk te gaan, totdat iemand zegt: 'probeer deze schoenen eens'."
"Deze maatschappij is niet helemaal ingericht op mijn soort brein. Het helpt om dat te weten."
"Het labeltje heeft me zo geholpen. Ik moest bijna huilen toen ik de diagnose kreeg, van opluchting. Het gaat niet gelijk goed, maar het geeft wel de bevestiging dat mijn hoofd anders werkt. Deze maatschappij is niet helemaal ingericht op mijn soort brein. Het helpt om dat te weten. Ik denk sneller en anders dan anderen, maar ook in kleine verschillen zie ik dat ik buiten de massa val. Soms is het zo miniem en denk ik: 'stel je niet zo aan', maar dat gebeurt gelukkig steeds minder.
Inmiddels weet ik dat verschillende manieren van denken en voelen naast elkaar kunnen bestaan. Het voelt alsof de samenleving steeds meer open staat voor neurodiversiteit, maar dat kan ook komen door de bubbel waar ik in zit."
Waar droom je van?
"Een eigen huis. Ik zit in de fase dat mijn werk goed gaat en de rest ook, en dat ik graag een huis met een tuin zou kopen. Alleen: mijn studieschuld zit dat in de weg. Ik moet nog een fiks bedrag terugbetalen, zeker nu de spelregels een beetje veranderd zijn sinds ik die lening ben aangegaan. Ik mocht ‘m afsluiten toen ik zestien was, terwijl als je tegen iemand van zestien zegt: 'via deze knop krijg je geld', wat denk je nou?
Bij een bank krijg je voorlichting, maar dit voelde toen echt als gratis geld. Het telde niet mee voor een hypotheek toen ik begon. Nu hoop ik dat ik het over een paar jaar heb afbetaald. Voorlopig lukt het gelukkig nog om af te lossen en rente te betalen."
Wat is je guilty pleasure?
"Ik hou enorm van salmiakballen. Als ik die koop, gaat die zak in één keer leeg. Als ik ze wel koop, is mijn mond helemaal kapot van binnen omdat ze scherp zijn. Wanneer ik heel verdrietig ben, geloof ik toch even dat ze mijn verdriet gaan oplossen. En als ik weet dat ik ergens naartoe ga met heel veel mensen koop ik ze ook, omdat ik dan zeker weet dat ik kan uitdelen."
Wat is jouw Slotakkoord?
Welk nummer moet er op jouw uitvaart worden gedraaid? En wat zegt dat over jouw leven? Wil je meedoen aan deze rubriek, mail dan je verhaal naar hanneke.mijnster@rtl.nl