Sabine had lang niet door dat ze een bore-out had: 'Mijn baas zei dat ik er was voor de koffie en thee'
In deze wekelijkse rubriek vertellen mensen over iets dat zij nooit meer willen meemaken, doen of laten. Deze week: meerdere keren liep Sabine Pols (39) vast op haar werk. Pas later ontdekte ze dat ze een bore-out had gehad: ze verveelde zich op haar werk dat weinig uitdaging bood. "Ik werd niet gezien en kreeg geen waardering."
"Niet iedereen begrijpt wat een bore-out is, het is nog vrij onbekend bij veel mensen. Door dat onbegrip komen er soms rare of lacherige reacties op. Dat het juist fijn is om makkelijk werk te doen en je te vervelen op je werk: 'Lekker geen stress'.
Maar ik weet hoe erg het is als je onderpresteert en geen uitdaging of waardering vindt in je werk. Daar kun je aan onderdoor gaan, en dat is mij twee keer gebeurd. Het is verdrietig dat mentale issues nog altijd minder serieus worden genomen dan een gebroken been."
"Een burn-out ontstaat als je overprikkeld bent en te veel hooi op je vork hebt genomen. Bij een bore-out vind je je werk saai en haal je er geen voldoening uit, en dat voor een langere periode. Vier keer heb ik een burn-out gehad, waarvan later bleek dat twee daarvan eigenlijk een bore-out waren.
Na mijn afstuderen ging ik aan het werk. Als junior expert deed ik makkelijke klussen die mij al snel verveelden. Een soort stempelwerk, terwijl ik meer uitdaging wilde. Toen ik dit aangaf bij mijn manager, zei ze dat de moeilijkere klussen voor de senioren waren: 'Jij bent voor de koffie en thee'."
Ideeën continu afgeschoten
"Haar antwoord verbaasde mij, ik wilde me juist graag ontwikkelen. Dus wat deed ik: ik ging toch op zoek naar extra klusjes, waaronder een project waarbij ik keek hoe de werkprocessen konden worden gestroomlijnd. Maar niemand wilde verandering. Het kwam erop neer dat ik verantwoordelijk was voor iets waarover ik geen beslissingen mocht nemen. Al mijn ideeën en adviezen werden afgeschoten, en dat frustreerde mij enorm."
"Mijn gedachtes stonden nooit stil en ik kreeg aanhoudende hoofdpijn. Ook had ik een kort lontje. Toen iemand in een parkeergarage achteruit reed en per ongeluk mijn bumper raakte, ging ik helemaal uit mijn plaat.
Ik besefte dat het niet goed ging met mij en overlegde met mijn leidinggevende of ik me ziek moest melden. Zij raadde mij een vakantie aan. Ik boekte een lekkere relaxvakantie aan een Grieks strand. Maar terwijl ik in de zee lag te dobberen, raakte ik overprikkeld van de golven. Dit was écht niet best, realiseerde ik me."
Makkelijke klusjes
"Het was duidelijk dat ik me ziek moest melden. Ik zat heel diep, een boek lezen was al te veel voor mij. Zelfs plaatjes kijken in een tijdschrift kostte mij veel energie. Ik was totaal mezelf niet meer en maakte me zorgen hoe ik hier ooit uitkwam.
Iedereen – de huisarts, bedrijfsarts en ikzelf – ging ervan uit dat ik een burn-out had. Dus toen ik ging re-integreren op mijn werk, werd mij geadviseerd om met makkelijke klusjes te beginnen. Ik voelde dat ik dat écht niet wilde, en gelukkig kreeg ik daarin steun van mijn bedrijfsarts. Na anderhalf jaar was ik weer volledig aan het werk."
"De directeur zat tijdens mijn presentatie mailtjes te beantwoorden op zijn telefoon, dat vond ik zó respectloos."
"Steeds vaker twijfelde ik of ik weg moest gaan bij de organisatie. Toen ik werd overgeplaatst naar een andere plek, zag ik dat als een frisse start. Maar in die functie was voor mij onvoldoende uitdaging. Ik bood aan om de werkprocessen onder de loep te nemen zodat ik aanbevelingen kan doen, maar het was weer hetzelfde liedje.
Ik werd niet gezien en kreeg geen waardering. Toen ik een presentatie voor de directeur hield met mijn bevindingen, zat hij op zijn telefoon mailtjes te beantwoorden. Ik vond het zó respectloos. Opnieuw viel ik uit met een – wat ik dacht – burn-out."
Saai werk zonder voldoening
"In die tijd las ik veel over burn-outs, want ik baalde ervan dit ik steeds hetzelfde patroon herhaalde en in dezelfde valkuilen bleef stappen. Toen las ik voor het eerst iets over een bore-out, dat dit kan ontstaan als je saai werk doet zonder voldoening.
En dat je dan op zoek gaat naar een uitdaging, je daar helemaal in vastbijt en daardoor over je grenzen heen gaat en overspannen raakt. Verrek, dit heb ik ook, besefte ik. De puzzelstukjes vielen op z’n plaats."
"Het was een opluchting om te weten waarom ik steeds vastliep in mijn werk, maar het maakte me – nu nog – verdrietig dat er zo weinig over bore-outs bekend is. Een bore-out vergt namelijk een andere aanpak dan een burn-out. De tools die je van een bedrijfsarts, coach of psycholoog krijgt bij een burn-out, helpen niet bij een bore-out."
Complexere werkzaamheden nodig
"Bij een burn-out ben je overprikkeld en heb je vaak geen overzicht meer. Dan helpt het om op het werk kleine stapjes te nemen om je zelfvertrouwen weer op te bouwen.
Maar bij een bore-out heb je geen uitdaging en ondersteuning gehad, je voelt je niet gezien en gehoord. Dan heb je juist complexere werkzaamheden nodig om goed te re-integreren. Je wéét namelijk dat je dat kunt. Ik twijfelde ook niet aan mijn capaciteiten, ze werden alleen totaal niet benut op de werkvloer."
"Ik nam ontslag en onderzocht wat ik nu echt zelf wil en belangrijk vind. Ik leerde dat ik in mijn eigen ritme wil leven, en niet volgens het ritme van een organisatie. Na een opleiding tot coach opende ik een centrum voor persoonlijke groei. Ik help nu andere vrouwen die vastlopen en leer ze te leven volgens hun cyclus en het ritme van de maan.
Dat doe ik zelf ook, en ik voel me nu zo veel beter. Als het volle maan is, komt er veel energie vrij die naar buiten is gericht. Daar hou ik rekening mee, dan plan ik bijvoorbeeld een workshop over hoe je uit je burn-out komt. Nu ik mijn natuurlijke ritme beter ken, plan ik daar mijn afspraken en werkzaamheden omheen."
Met een kop thee op de bank
"Ik hoop dat er meer bekendheid komt voor bore-outs, zodat anderen wel de juiste hulp krijgen. Gelukkig gaat het met mij nu heel goed. Ik ben loyaal aan mezelf, eerder was ik dat vooral aan een bedrijf, manager of mijn familie. Ik geef mijn grenzen aan en als ik aanvoel dat ik rust nodig heb, ga ik lekker op de bank zitten met een kop thee zonder schuldgevoel omdat ik eigenlijk van alles 'moet' van mezelf.
Nooit meer wil ik een bore-out meemaken, want dat zou betekenen dat ik langere tijd geen zinvol werk heb gedaan. Het is heel belangrijk voor mij om een steentje bij te dragen aan de maatschappij en anderen een stapje verder te helpen. Mijn energie komt en gaat en dat accepteer ik nu. Als ik me even rot voel, maak ik me geen zorgen. Het komt vanzelf weer goed."