Anne: 'Een geboorteplan is heel normaal, maar bijna niemand maakt een plan om dood te gaan'

Welk nummer wil je sowieso laten horen op je eigen afscheid? 

"Anne van Herman van Veen."

Waarom juist dit nummer?

"Hij gaat al mijn hele leven mee, want ik ben ernaar vernoemd. Mijn vader bracht zelfs een cassettebandje met dit nummer mee naar het ziekenhuis, voor tijdens de bevalling. Het mooie van dit liedje is dat het ook steeds meer begint te passen. De zin 'De wereld is niet mooi maar jij kan haar een beetje mooier kleuren'  bijvoorbeeld. Iets wat mijn man Dennis vaak tegen me zegt, dat ik zoveel kleur uitstraal, en iets wat ik ook steeds meer zelf kan voelen. 

En ook: 'Je hebt nog heel veel voor de boeg, maak je geen zorgen, daarvoor is het nog veel te vroeg.'  Ik vind het mooi dat die les al voor mijn geboorte aan me is meegegeven en ook toepasselijk blijkt, want mijn leven heeft tot nu toe veel hobbels gekend. De boodschap van Herman van Veen is lieflijk en mooi, en ik begin er steeds meer in te geloven."

Wat zegt het nummer  over je leven?

"De grootste hobbel was het overlijden van mijn moeder, zo’n drie jaar geleden. Maar ook mijn beide scheidingen in de periode daarvoor. Ik heb mijn kinderen grotendeels alleen grootgebracht en kampte tot twee keer toe met een flinke depressie. Dat was pittig. 

Inmiddels weet ik veel beter hoe ik in elkaar zit en wat me past. De palliatieve zorg, bijvoorbeeld. Ik doe nu een opleiding tot palliatief verpleegkundige naast mijn werk en gezin met drie kinderen, en dat vraagt behoorlijk veel van me, maar ik ben wel bijna klaar. Ik ben steeds meer gaan vertrouwen op mezelf en voel dat ik mijn kleur mag laten zien, ook al voel ik me soms anders dan de rest."

"Ik kijk ernaar uit om straks die specialisatie in de thuiszorg te kunnen bieden. Het zorgt ervoor dat mensen langer thuis kunnen blijven wonen en daar ook hun laatste adem kunnen uitblazen. Die intimiteit van het laatste moment past bij me. Ik kan een stem voor ze zijn op het moment dat ze het meest kwetsbaar zijn. En ook voor hun naasten. Dat vind ik het belangrijkst.

Ik weet uit eigen ervaring hoe intensief zo’n situatie is. Je voelt van alles en tegelijkertijd zijn er zoveel vragen. Het is heel normaal om een geboorteplan te maken, maar bijna niemand maakt een plan om dood te gaan."

Wat ongemakkelijk

"Ik geef mensen graag de regie. Het is zo zonde als je een nare herinnering hebt aan het overlijden van een naaste. Ga nu alvast het gesprek met elkaar aan, dat voelt misschien wat ongemakkelijk, maar is uiteindelijk ontzettend fijn. 

Dat zeg ik nu trouwens ook tegen mezelf, want mijn man en ik werken allebei in de thuiszorg, in hetzelfde team zelfs, en toch weten we nu alleen van elkaar welk liedje we willen laten horen. Voor de rest moeten we ook echt eens gaan zitten."

Waar droom je van? 

"Een cottage in Engeland, dat zou ik het allermooist vinden. Met een theehuis en een tuin vol bloemen, en overal vlinders om me heen. Heerlijk kneuterig en onbezorgd. Of het haalbaar is, betwijfel ik, want ik zou het veel te moeilijk vinden om zo ver bij mijn kinderen vandaan te wonen. Tenzij ze gezellig tot hun veertigste thuis blijven wonen."

Wat is je guilty pleasure?

"Ik heb er genoeg. Zodra ik thuis kom, gooi ik mijn beha uit bijvoorbeeld. Zalig. En ik heb ook wel wat met dat hekserige. Overal in huis liggen steentjes en ik voel me zo goed bij de kracht van de natuur. Herfstkleuren, bomen en planten, dat is echt mijn happy place. Als het volle maan is, kan ik uren in de tuin staan turen en genieten. Buiten voel ik me thuis."

Meedoen?

Welk nummer moet er op jouw uitvaart worden gedraaid? En wat zegt dat over jouw leven? Wil je meedoen aan deze rubriek, mail dan je verhaal naar hanneke.mijnster@rtl.nl