'Wat? 6000 euro voor twee weekjes vakantie in Portugal? Doe normaal!'
Journalist Franke blogt elke woensdag over de avonturen van haar gezin. Deze week probeert ze samen met manlief en de kinderen een vakantiebestemming te kiezen. "Laten we deze zomer iets anders doen dan weer naar een camping in Frankrijk."
Vakanties vind ik fantastisch. Vakanties boeken echt de hel. Vast eigen schuld, want ook dit jaar waren we zoals gewoonlijk laat met boeken.
Januari was allang voorbij en daarmee de familiekortingen en aanbiedingen op gezinsvakanties vervlogen. Die schenen te bestaan, al hadden wij er toevallig nou nooit eentje kunnen vinden.
"Laten we deze zomer iets anders doen dan weer naar een camping in Frankrijk", zei ik vol goede hoop, terwijl ik de laptop openklapte. "Surfen in Portugal, chillen op het trommelstrandje op Ibiza of een rondreis door Engeland ofzo."
Manlief pakte zijn telefoon erbij. Puk (13) haalde haar schouders op. "Als er maar wifi is", mompelde ze al languit liggend op de bank. Olle (10) kwam naast me zitten. "Ik wil wel een zwembad, met van die glijbanen", maakte hij zijn wensen duidelijk.
Zesduizend euro?
Terwijl manlief alle mogelijke opties in Portugal doorspitte, keek ik in Engeland rond. "Ik heb iets leuks", zei hij na twee uur graven en het invullen van een ingewikkeld Excelsheet. Noord-Portugal, vliegen, huis, twee locaties, huurauto. Zesduizend euro.
"Zesduizend euro? Voor twee weken? Geen haar op mijn hoofd. Hier, dit, een camping in Engeland, stukken goedkoper", opperde ik.
"Daar regent het altijd. Scandinavië een keer proberen?"
"Ben je gek? Daan was vorig jaar in Noorwegen. Toen was het zestien graden. In de zomer. Nee, ik wil wel een beetje lekker weer. Ibiza?"
"In de zomervakantie? Naahh, veel te druk."
"Zuid-Frankrijk? Kijk deze camping, vet cool met wel duizend glijbanen erbij."
Olle veerde op.
"Wat? Tweeduizend euro per week? Oké, dan niet."
"Waarom geven al die klotecampings opties die niet te boeken zijn? Is het nou echt zo moeilijk om alleen beschikbare huisjes te laten zien?"
Ik strekte mijn vingers om de kramp eruit te krijgen. Het scrollen door aanbiedingen die toevallig nét niet geldig bleken, maakte me moedeloos.
"En nu? Gaan we nu niet op vakantie?", vroeg Olle met teleurgestelde blik.
"Tuurlijk wel, mannetje", zei ik, terwijl ik hem over zijn hoofd aaide. Ik dacht met heimwee terug aan de tijd dat je een glimmend reisbureau binnenstapte en een lief, knap meisje het allemaal voor je regelde. Zulke feestelijke voorpret was dat.
Zelfde camping als vier jaar geleden
Manlief veerde op. "Ik heb even gekeken op die camping van vier geleden. Ze hebben nog plek, een huisje aan het water." Puk en Olle reageerden enthousiast. "Waar we die schelpjes zochten op het strand?"
"Die ja!", zei ik. Leuk! Laten we maar meteen boeken, zijn we ook daar weer vanaf."
De camping was goedkoop, had geen zwembad en al helemaal geen glijbanen, zat op een onmogelijk verre plek aan het einde van de wereld. Maar als de kinderen er enthousiast van werden, wie was ik?
Tien minuten later hadden we gereserveerd. De voorpret kon beginnen. Die trip naar Portugal of het hippietrommelstrandje kwam volgend jaar wel. Of niet.
Klik hier voor meer Lifestyle.