Nina deelde haar abortus met de wereld en kreeg bakken kritiek: 'Hard nodig dit te blijven delen'

'Wees blij dat je een kind kan en mag krijgen.'

'Ik heb er gewoon al de hele dag buikpijn van.'

'Nee sorry, je bent welkom maar het komt nu even niet uit?'

'Oeh, ik ben zeker niet tegen abortus, maar als je uiteindelijk in de toekomst wel samen kinderen wilde, vind ik dit heel lastig. Nog geen jaar later kwam er alsnog een kindje van jullie samen. Ik ben er niet om te oordelen over jouw keuze, maar ik denk ergens wel: oeiii.'

'Ik merk dat ik het niet kan rijmen dat je zo liefdevol schrijft over het ontstaan van leven, alles wilt aanreiken om dat prille begin zo goed mogelijk te ondersteunen, en dan nu ergens zo’n zelfgerichte keuze verheerlijkt. Dit prille leven kwam jullie niet uit, dus we gooiden het weg.'

'Je bent een volwassen vrouw met verantwoordelijkheden, neem deze dan ook! Door te beginnen met anticonceptie!'

Bovenstaand is een greep uit de reacties op de Instagrampost van Nina Pierson over haar abortus. Twee jaar geleden raakte Nina ongepland zwanger van haar nieuwe liefde Mart. Dat ze met hem ooit nog een kind wilde wist ze zeker, maar aan alles voelde ze: nu nog niet. Het was om meerdere redenen niet het juiste moment. Ze besloten daarom samen te kiezen voor een abortus. 

Een paar weken geleden was Nina eraan toe om haar ervaring op Instagram te delen met haar volgers, zoals ze alle grote gebeurtenissen in haar leven deelt. Bovendien wilde ze het taboe dat nog steeds op abortus rust doorbreken en tegenwicht bieden aan de verhalen van de anti-abortuslobby. Enige kritiek had ze wel verwacht, maar de heftigheid van sommige reacties raakte haar behoorlijk. 

"De eerste reacties waren positief, en opeens was er iemand die zei: 'Is er nou niemand die denkt: zo maakbaar wil je de wereld toch niet hebben? Omdat het je niet uitkomt? Kom op, zo werken de dingen toch niet in het leven?' En zo kwamen er meer van dat soort reacties. Behalve veel herkenning en dankbaarheid voor haar moed, waren er ook veel oordelen. Een man schreef zelfs: 'Moord'."

Weloverwogen keuze

Natuurlijk deden die woorden wat met haar. "Mensen maakten het heel persoonlijk. Ze waren niet zozeer tegen abortus, maar wel tegen mijn abortus. Ik ging aan mezelf als mens twijfelen en had het gevoel dat ik me moest verantwoorden." En dat, besefte ze al snel, is precies het probleem in de hele abortusdiscussie. 

-de tekst gaat verder onder de Instagrampost -

"Mijn keuze was weloverwogen, maar eigenlijk is het helemaal niet relevant wat iemands beweegredenen zijn om te kiezen voor een abortus. We hebben met elkaar afgesproken dat abortus tot 24 weken moreel aanvaardbaar is, dan moet je niet zeggen: in jouw geval niet. Dan heb je het recht op autonomie en zelfbeschikking niet helemaal begrepen. Nu is het: je mag kiezen wat er in jouw lichaam gebeurt, maar eigenlijk ook weer niet." 

Zorgwekkend, vindt Nina, want door steeds meer voorwaarden te gaan stellen aan wanneer een abortus wel of niet zou mogen, komen verworven rechten in het gedrang. "Abortusrechten worden nooit in één keer teruggedraaid, het gaat geleidelijk, via voorwaarden."

Vrouwenlichaam als publiek bezit

Het vrouwenlichaam wordt nog steeds gezien als een soort publiek bezit, werd haar eens te meer duidelijk uit de reacties. "Het gaat in de abortusdiscussie altijd over het recht op leven, en daarin wordt volledig voorbijgegaan aan het leven van de vrouw die het leven draagt."

Wat Nina ook tegen de borst stuit: het zijn altijd de vrouwen die zich moeten verantwoorden. Terwijl zij de halve goegemeente over zich heen kreeg, hoefde haar vriend niet één wanklank te incasseren over hun keuze – die ze toch echt gezamenlijk hadden gemaakt. "Bizar toch, waarom gaat het nooit over de man in dit debat?"

Naarmate Nina zich voor haar platformen verder verdiepte in het onderwerp abortus, kwam ze tot nieuwe inzichten. Zo ontdekte ze, in gesprek met emeritus hoogleraar wetenschapstheorie Trudy Dehue van de Rijksuniversiteit Groningen, dat abortuscijfers een vertekend beeld geven van de werkelijke situatie. 

"In 2023 was het groot nieuws dat het aantal abortussen in Nederland was gestegen. Daaruit ontstaat het beeld dat vrouwen onverantwoordelijker zijn geworden. Maar die stijging blijkt alleen te slaan op de allerprilste zwangerschappen, van minder dan 8 weken. Kun je dat überhaupt een abortus noemen? Vroeger heette dat een 'overtijdbehandeling' of 'de menstruatie opwekken'."

Ultravroege zwangerschapstest

Feit is dat zwangerschappen tegenwoordig veel eerder kunnen worden vastgesteld dan vroeger. Clearblue heeft zelfs een 'ultravroege zwangerschapstest' die je al tot 5 dagen vóór je verwachte menstruatie kunt gebruiken. Je kunt je afvragen of je dat bij een positieve uitslag wel een zwangerschap moet noemen. "Een groot deel van die prille zwangerschappen zou in een later stadium misschien wel spontaan worden afgestoten."

De taal die we gebruiken en hoe we dingen definiëren heeft verstrekkende gevolgen, aldus Nina. "Niet alleen voor statistieken, maar ook voor beleid, wetgeving en uiteindelijk de rechten van vrouwen." De nieuwe kennis die ze opdeed gaf Nina nog meer vrede met haar beslissing. 

"Ik had er veel verdriet van, maar ik merkte dat dat deels kwam door de enorme lading die we als maatschappij aan zo’n abortus geven. Mijn verdriet werd als het ware versterkt door opgelegde normen over hoe we naar abortus en bevruchting kijken en wat ik daarbij zou móéten voelen."

Realistischer beeld

Ze kijkt er nu anders tegenaan. "Ik neem het nog steeds niet lichtvoetig op, het was een ingrijpende keuze, maar ik ben er wel wat realistischer naar gaan kijken. Ik zie het nu genuanceerder: wat in statistieken als 'abortus' wordt bestempeld was in feite het beëindigen van een prille zwangerschap die voorheen simpelweg 'overtijdbehandeling' zou hebben geheten, een klompje cellen dat zich nog moest ontwikkelen – geen kind dat al een leven had, maar een potentieel dat op dat moment niet paste in onze situatie."

Haar controversiële post heeft haar uiteindelijk meer gebracht dan gekost. "Ik sta er 100.000 procent achter dat ik het heb gedeeld, ondanks die heftige reacties – of misschien wel dankzij. Ze laten zien dat het hard nodig is dat we dit soort verhalen blijven delen. Een van de belangrijkste redenen dat in Amerika de abortusrechten zijn teruggedraaid, is dat vrouwen te lang te weinig hebben gezegd, las ik in een opiniestuk in de New Yorker. Als we stil blijven, gaan we straks Amerika achterna."

Klik hier voor meer Lifestyle

De Dolle Mina's - bekend van de Baas-in-eigen-buik-protesten - zijn terug van weggeweest en strijden onder meer voor het recht op abortus: