Chantal Janzen: 'Optreden als mezelf is niks voor mij'

Godzijdank hoef je als maker niet alles zelf meegemaakt te hebben om het in een serie te verwerken, grapt Chantal Janzen. In het tweede seizoen van Eén grote familie, de Videolandserie die ze zelf bedacht en produceerde, maakt haar personage namelijk keuzes die ze zelf nooit had gemaakt. 

"Ze kiest voor zichzelf, pakt haar koffers en gaat het helemaal anders doen. Heel rommelig en egoïstisch. Maar ik denk dat ik veel mailtjes ga krijgen van mensen die dezelfde keuze hadden willen maken." De serie moest vooral herkenbaar en realistisch worden. 

"De pubers in de serie gedragen zich bijvoorbeeld helemaal shit. Vanwege hun moeilijke leeftijd, maar ook omdat hun leventje helemaal overhoop wordt gehaald. Door de relatie van hun ouders moeten ze ineens in één huis wonen met andere pubers. Dat is klote."

We leggen Chantal 15 keuzevragen voor. 

1. Samengesteld gezin: gezellige boel of grote chaos?

"Allebei. We moesten er hard voor werken, maar bij mij is het al best lang een gezellige boel. Dat moet ik op het conto van de kinderen schrijven: hoe ouder ze worden, hoe makkelijker. 

Toen Marco (Chantals man, red.) en ik bij elkaar kwamen, waren zijn kinderen 8, 12 en 16. Als de oudste een nieuw vriendje kreeg waarvan ik dacht: red flag, voelde dat als een nieuwe zorg. Daar had ik helemaal geen zin in, op mijn 27ste. Maar het is ook mooi dat je meteen om ze geeft. Nu is mijn thuisbasis mijn grootste geluk." 

2. Herkenbare verhaallijn of ver-van-mijn-bedshow?

"Iets wat ik niet goed heb gedaan, komt terug in de serie: ik heb in het begin niet genoeg geventileerd en gecommuniceerd. Ik was niet volwassen genoeg om te realiseren dat ik jaloers was op de aandacht die mijn partner van zijn kinderen kreeg. Omdat ik niet wist hoeveel ruimte ik kon innemen als nieuwe partner, zonderde ik me ook vaak af als de kinderen kwamen. Daardoor dachten zij: ze mag ons niet."

 "Maar ik mocht ze wel. Ik wilde ze alleen tijd gunnen om alleen met hun vader te zijn, zonder die nieuwe vrouw erbij. Maar als je dat niet uitlegt, begrijpen zij dat niet."

3. Nieuwsjunk of nieuwsmijder?

"Hoeveel nieuws ik kijk, verschilt per fase. Toen ik nog veel in musicals speelde, kon ik na de première pas uit mijn bubbel komen en denken: oké, ik heb veel gemist. Dat gevoel heb ik minder bij het draaien van een serie, al mis ik nog steeds weleens nieuws. Niet omdat ik een nieuwsmijder ben, maar omdat ik te weinig tijd heb. 

Aan het einde van de draaidag krijg je je callsheet voor morgen, en dan moet je weer drie nieuwe lange scènes hebben geleerd. Dan wil ik geen afleiding hebben – als je moeder bent, heb je al veel afleiding."

4. Musical of serie? 

"Nou, wat moeilijk! Serie, denk ik toch. Daar valt nog veel te ontdekken, terwijl ik op musicalgebied bijna alles heb gedaan wat ik wilde. Maar mijn hart ligt ook bij theater, want daar ben ik begonnen."

Volgend jaar ga ik voor het eerst in tien jaar weer in een musical spelen: Cabaret. Niet meer acht keer per week zoals vroeger, en alleen in het DeLaMar. Daar heb ik veel zin in. Het verhaal voelt helaas actueel: het speelt zich af in het Berlijn van eind jaren dertig, aan de vooravond van de Tweede Wereldoorlog en de onderdrukking van volkeren."

5. Live of opgenomen?

"Livetelevisie is het allerleukste om te doen. Ik hou van de dialoog, van de reactie van het publiek. Als je alleen tegen een camera praat, krijg je geen respons. Dat is anders met livetelevisie of theater. Eén grote familie kun je honderd keer kijken, maar een mooie show vervliegt. Dat is het mooie en pijnlijke eraan. Als je toevallig komt kijken op een avond waarop ik kut zing, kan ik wel zeggen dat het gisteren heel goed ging, maar daar heb je niks aan."

6. Amsterdam of Tegelen?

"Die is makkelijk: Amsterdam. Daar voel ik me thuis. Mijn ouders wonen ook niet meer in Tegelen. Toch blijft die plaats bijzonder. Ik heb het er fijn gehad. Het is de plek van mijn jeugd, een plek die voor mij gelijkstaat aan veiligheid, warmte en zomer. Grappig genoeg herinner ik me er helemaal niet veel winters, terwijl ik er tot mijn zestiende ben opgegroeid. Ik keek trouwens altijd op naar Huub Stapel (die ook in Eén grote familie speelt, red.), die ook uit Tegelen komt. Vroeger dacht ik: ik praat raar. Maar hij had het ook gered, dus het kon wél."

7. Overal herkend of anoniem over straat?

"Ik kan gelukkig anoniem over straat, zeker omdat ik in een buurt woon waar veel toeristen komen. En omdat ik niet op zaterdag naar de Kalverstraat ga, maar dat willen ook veel mensen niet die niet op tv komen. Als ik een keer word aangesproken op straat, vind ik dat trouwens niet erg. Je wil toch dat mensen naar je serie kijken? Dan moet je daar ook niet over klagen. Mensen zijn altijd hartstikke aardig."

8. Ballet of theater?

"Als kind zag ik het Zwanenmeer en wilde ik prima ballerina worden. Dat zit er nu niet meer in, haha. De openbaring dat je ook het theater in kon, kreeg ik op mijn achtste toen ik een show van Toon Hermans op tv zag. Eén man op een stoel onder een spotje, die de hele zaal én mijn familie thuis kon laten lachen. Zo knap! Ik dacht: wat heerlijk als je mensen kunt vermaken. 

Van een eigen onewomanshow is het nog steeds niet gekomen, misschien omdat ik het toch te spannend vind. In mijn eentje werken lijkt me ook eenzaam. Zelfs als ik de enige presentator van een tv-programma ben, werk ik met een hele ploeg. Dat vind ik het leukst."

9. Het Songfestival: meedoen of presenteren? 

"Nee! Ik zou nooit kunnen meedoen aan het Songfestival. Optreden als mezelf is niks voor mij. Als ik bij een grote show te gast ben, word ik altijd heel nerveus. Dan denk ik: kan ik nog iets doen of zo? Ik wil dingen regelen, ik moet de touwtjes in handen hebben."

"Presenteren vind ik veel leuker. Ik vind het vooral lekker als er iets misgaat, zoals in 2020 tijdens het Songfestival. Er ging technisch iets mis en de autocue draaide niet. Ik dacht een split second: we gaan eraan. Gelukkig had ik uit mijn hoofd geleerd wat ik moest zeggen in een noodscenario – tip aan andere presentatoren: nooit vertrouwen op de autocue. Al moest ik evengoed nog een halve minuut vol praten. Dat is moeilijk als het niet in je moedertaal is. Maar ik vind de rol van troubleshooter heerlijk." 

10. Acteren of produceren?

"Acteren. Ik ben nu bezig met de opnames van Basta, een serie over het leven van Marco van Basten. Ik speel Danny Cruijff, de vrouw van Johan. Gek genoeg lukt het me hier wel om de leiding los te laten, want het is zo fijn om als een clown over die set te kunnen wandelen. Ik hoef 'alleen maar' te spelen en mijn personage onder de knie te krijgen. Dat is lekker." 

"Op de set van Eén grote familie ben ik ook nog met honderd andere dingen bezig. Als een scène er nog niet goed op staat en de acteur ervandoor moet, denk ik als producent: hoe moet dat nou? Als acteur zeg je gewoon: wat vervelend voor je."

11. Basta of The Voice?

"Ik kijk naar allebei uit. Basta wordt een heel mooie serie met fantastische acteurs, en na de zomer komt The Voice terug. Of de geschiedenis van dat programma meespeelt in de manier waarop ernaar gekeken wordt? Het speelt altijd mee, denk ik. Maar ik denk dat de timing nu goed is, al heb ik de wijsheid ook niet in pacht. Ik wil er gewoon een goed programma van maken. Met die insteek presenteerde ik eerdere seizoenen ook, dus mijn instelling is wat dat betreft niet veranderd."

12. Huismus of feestbeest?

"Huismus. Ik ga heel vroeg naar bed en drink bijna nooit. Ja, totaal rock-’n-roll. Wat ik thuis doe? We zitten altijd ontzettend lang aan tafel met ons gezin. Het allerleukste vind ik het als de kinderen allemaal komen eten. Op één na wonen ze allemaal in Amsterdam."

13. Is succes een kwestie van geluk of hard werken?

"Allebei. Maar als je hard werkt en een beetje geluk hebt, betekent dat niet automatisch dat je succes hebt. Was het maar zo makkelijk. Soms werk je keihard en heb je geen succes. Sommige programma’s zijn niet goed gelukt. Zo dacht ik van Fout maar goud: leuk idee, gaan we doen. Maar een leuk idee is vaak niet genoeg." 

"Of ik dat makkelijk naast me neer kan leggen? Als je dat kunt, ben je geen gepassioneerde maker. Als ik op maandagochtend de kinderen naar school heb gebracht en daarna van RTL hoor hoe het ervoor staat, denk ik: verdomme, waarom lukt dit nou niet? Van zoiets kan ik echt balen. Maar het beïnvloedt mijn privéleven niet. Dat staat echt los van mijn werk. En of iets nou lukt of niet: ik durf overal aan te beginnen."

14. Werk en privé: vervlochten of gescheiden werelden?

"Marco en ik werken samen aan ons magazine &C. Als je samen een bedrijf leidt, kan het daar 24/7 over gaan. Zeker als je allebei veel van je werk houdt. Daarom hebben we afgesproken dat we erover ophouden zodra we de voordeur achter ons dichttrekken. En als we toch iets willen bespreken, zeggen we tegen elkaar: ik moet het toch even over werk hebben, wanneer gaan we dat doen? Nu meteen, voordat we gaan koken? Of als de kinderen naar bed zijn? Die grens bewaken we goed, al komt dat vooral door Marco. Mijn werkbrein draait overuren."

15. Strakke carrièreplanning of zien wat er op je pad komt?

"Ik heb geen strakke planning. Ik ambieerde bijvoorbeeld nooit een tv-carrière, maar het kwam op mijn pad. De laatste jaren denk ik wel vaker: dit zou ik graag willen, dus ik ga het proberen te creëren. Zo kwam Eén grote familie tot stand. 

Dat deed ik voorheen nooit, omdat ik al blij was dat ik het allemaal redde. Na een musicalpremière op zondagavond moest ik ongeveer aan de zuurstof, en dan belde Joop van den Ende op maandag: ik heb een nieuw idee! Dat was altijd geweldig. Ik zei dan: gaan we doen! Maar nu denk ik steeds vaker: dat kan ook volgend jaar."

Het tweede seizoen van Eén Grote Familie is nu te zien op Videoland: 

Klik hier voor meer Lifestyle