Jara dronk jarenlang elke dag een fles wijn leeg: 'Telde de uren af tot ik weer kon drinken'

"Nog steeds begrijp ik niet zo goed hoe het zo uit de hand kon lopen. Ik heb een prima jeugd gehad met fijne ouders. Ik had leuke vriendinnen en op school ging het goed. Er waren dus geen grote problemen of heftige gebeurtenissen die ik wilde wegdrinken. 

De enige verklaring is dat ik het gewoonweg heerlijk vond om wijn te drinken en langzaam in een dronken roes te komen. Als ik naar mijn kinderen kijk, ben ik nog iedere dag blij dat ik de kracht vond om hiermee te stoppen."

"Het begon onschuldig. Op mijn zestiende kocht ik met vriendinnen in het weekend een fles Hugo of Liebfraumilch: zoete slobberwijn die we mee naar boven smokkelden en snel achterover gooiden. Dikke lol hadden we dan. Wel merkte ik toen al dat de rest er sneller genoeg van had dan ik.

Als zij niet meer wilden drinken, zei ik dat ik ook naar huis ging. Maar stiekem nam ik dan de wijn mee die over was, en daarmee zocht ik buiten een rustig plekje om de rest op te drinken terwijl ik naar de sterren keek. Héérlijk vond ik het, ik genoot ervan."

Dakloze in een portiek

"Mijn ouders dronken ook, maar zeker niet problematisch. Alcoholisme zit niet in onze familie. Bij het woord alcoholist zag ik het beeld voor me van een dakloze die in een portiek ligt met een fles drank. Door deze hardnekkige beeldvorming onderschatte ik de situatie en duurde het lang voordat ik zelf doorhad dat ik een drankprobleem had. Want ik zag er immers verzorgd uit en had mijn leven prima op orde."

"Vanaf mijn achttiende werd ik echt een stevige drinker. Elke avond dronk ik een fles wijn voor het slapen. Daar werd ik vooral heel vrolijk van, niet per se lastig of luidruchtig. Daarom hadden mijn ouders het waarschijnlijk niet echt door. Soms zei mijn moeder dat het wel wat minder kon met de drank, maar meestal zagen ze het niet. De volgende ochtend gooide ik de fles in de glasbak, geen haan die ernaar kraaide.

Ik vond het stoer om op school te zeggen dat ik weer gezopen had en dat het laat was geworden. Uiteraard vertelde ik er niet bij dat ik in mijn eentje op mijn kamer had gedronken. Ergens had ik wel door dat dat sneu was. Katers had ik toen nog niet, op die leeftijd kon ik er prima tegen."

Elke dag een fles

"Nadat ik klaar was met school ging ik in een winkel werken. Dat vind ik leuk en ik was een harde werker. Maar drank kreeg een steeds grotere rol in mijn leven. Tijdens een werkdag telde ik de uren af tot ik weer kon drinken. Nadat ik de winkel afsloot, liep ik meteen naar de supermarkt om een fles wijn te kopen die ik dan op een bankje in het park leegdronk. Daar schaamde ik me wel voor, dat ik dit deed hing ik nooit aan de grote klok."

"Inmiddels had ik wel last van katers. Gruwelijke katers zelfs, alsof ik een nare griep te pakken had. Elke ochtend spookte door mijn hoofd: dit moet stoppen, ik wil dit niet meer. Dan was ik bang dat ik met mijn dronken kop iets geks had gezegd tegen de buurman of iets anders stoms had gedaan. 

Toch ebde dit gevoel weer weg in de loop van de dag. Drinken vond ik leuk, dus voelde het logisch om ermee door te gaan. Na een fles wijn voelde ik me euforisch. Mijn ouders dachten dat ik als jonge meid gewoon lekker aan het fladderen was. Zij hadden er geen idee van dat ik zo veel dronk."

Kinderwens

"Ondertussen had ik een relatie gekregen met mijn huidige vriend. We gingen samenwonen. Ik voelde aan alles dat ik een toekomst met hem wilde. Dolgraag wilde ik kinderen met hem. Maar ik wist heel goed dat een kinderwens niet samenging met mijn levensstijl. Naast het drinken vapete ik ook veel. Geen haar op mijn hoofd die wilde roken en zuipen tijdens een zwangerschap, wat mijn kind kon schaden."

"En dus stopte ik vijf jaar geleden cold turkey met alcohol en vapen. Het was hartje zomer en ik had nog een halve fles witte wijn open. Ineens voelde ik dat ik het gezuip en de katers kotsbeu was. Ik stond op, liep naar de gootsteen en gooide de fles wijn daarin leeg. Mijn vapes wierp ik in de afvalbak. 

De eerste dagen waren heel moeilijk. Ik had gekke, koortsachtige dromen, bibberde over mijn hele lijf en had trillende handen. Echt afkickverschijnselen. Het was extra moeilijk en zwaar omdat ik hier alleen voor stond. Niemand wist dat ik afkickverschijnselen had. Door mijn vrij eenzame verslaving voelde ik niet de ruimte om dit te delen of om hulp te vragen."

Dolgelukkig en apetrots

"Een paar dagen was het doorbijten, daarna voelde ik me langzaam beter. Steeds hield ik in gedachten dat ik dit deed voor mijn toekomstige kind. Deze denkbeeldige baby beloofde ik dat ik nooit, maar dan ook nooit meer zou drinken. 

Negen maanden later was ik zwanger. Het was magisch en alles wat ik altijd al wilde. Wat was ik blij met mijn keuze. Ik dronk niet meer, rookte niet meer en at supergezond voor mijn baby. Toen mijn zoon werd geboren, was ik dolgelukkig en apetrots."

"Dat ik niet meer dronk, viel anderen natuurlijk op. In het begin vertelde ik niet dat ik een drankprobleem had. Ik zei gewoon dat ik er klaar mee was en geen zin meer had in wijn. Of ik grapte dat het tijd was om volwassen te worden. Ik wilde niet dat bijvoorbeeld mijn ouders zich zorgen over mij zouden maken of zich schuldig zouden voelen dat ze mij niet hadden geholpen.

Inmiddels weten zij wel de waarheid en zijn ze enorm trots dat ik gestopt ben. Andere mensen vinden het soms saai dat ik niet meer drink. Daar trek ik me niets van aan. Hun bemoeienis vind ik raar: wat boeit het dat ik niet meer drink? Niemand heeft daar last van, toch hebben ze er een mening over."

"Nooit meer wil ik alcohol drinken, geen druppel meer. Ik neem zelfs geen toetje waar drank in zit. Want ik ken mezelf: één drankje worden er altijd meer. Dat wil ik niet meer. Met alcohol vergiftig je je lichaam. Je leeft maar een keer, je moet goed voor jezelf zorgen. 

Sinds ik niet meer drink, heb ik veel meer rust. Veel mensen snakken na een drukke dag naar een drankje om te ontspannen, maar ik heb dat niet meer nodig. Vaak had ik een opgejaagd gevoel. Later besefte ik dat die onrust juist door drank werd veroorzaakt. Nu ben ik fitter en energieker dan ooit. En dat gun ik mezelf en mijn gezin van harte."

Nooit meer? 

Wil jij ook je verhaal kwijt en vertellen wat je 'nooit meer' wil meemaken, doen of juist laten? We zijn benieuwd naar jouw verhaal. Mail ons op weekendmagazine@rtl.nl

Klik hier voor meer Lifestyle