Merel emigreerde twee keer, maar is blij terug in Nederland te zijn: 'Sociaal begin je op nul'

"Soms fantaseer ik over een nieuw bestaan in Spanje. Daar koop je nog voor een redelijk bedrag een groot huis met zwembad. Lekker veel zon, dicht bij het strand en een rustiger leeftempo. Maar ik weet nu heel goed dat het bij mijmeren blijft. 

Ik moet er namelijk niet aan denken om wéér ergens opnieuw te beginnen. Dat klinkt heel leuk en avontuurlijk, maar uit eigen ervaring weet ik dat het veel meer kost dan je denkt. Dat wil ik niet meer, heb ik geleerd."

"In 2008 werkte ik bij een reclamebureau. Een leuke, creatieve baan maar ik zocht meer verdieping. Ik besloot vijf maanden onbetaald verlof op te nemen om in Amerika ontwikkelingswerk te gaan doen voor Youth With A Mission (YWAM), een christelijke zendingsorganisatie. Ik koos voor Colorado, dichtbij de Rocky Mountains, aangezien ik gek ben op skiën en snowboarden. 

Op de piste leerde ik Jonah kennen, een Amerikaan die ook voor YWAM werkte. Ik wilde graag een partner die emotioneel stabiel is én van avontuur houdt. Die gouden combi vond ik in hem. We konden meteen goed praten en lachen samen, we zaten helemaal op dezelfde golflengte."

Terug naar Jonah

"Na vijf maanden moest ik terug naar Nederland. Ik wist meteen dat ik naar Jonah terug wilde. Ik zegde mijn baan en huis op en vloog vier maanden later terug naar Amerika om daar een nieuw leven te beginnen met Jonah. Superspannend, want zo goed kende ik hem natuurlijk nog niet. Maar ik hou van avontuur en van mezelf in het diepe gooien."

"Mijn keuze pakte goed uit. Jonah en ik trouwden en ik kreeg een baan bij YWAM op de communicatieafdeling. Ik vond er redelijk snel mijn draai. Amerikanen zijn open en vriendelijk, Nederlanders zijn wat stugger. Ze moesten daar wel wennen aan mijn directheid: wat ik zeg, meen ik. Ik geef geen sociaal wenselijke antwoorden. 

Het duurde lang voordat ik er écht vrienden had gemaakt. Voordat je je hele leven met iemand deelt en je kwetsbaar durft op te stellen, ben je jaren verder. Veel contacten bleven kennissen in plaats van dat het vrienden werden. Ik miste diepgaande gesprekken en inside jokes, net als verhalen over 'weet je nog toen…'"

Vangnet missen 

"Die gezamenlijke geschiedenis en moeiteloze vertrouwdheid die je met oude vrienden hebt ontbrak. Dat vond ik soms wel zwaar, zeker toen mijn oudste kind geboren werd en ik minder ging werken. 

Daardoor had ik minder sociale contacten, soms zat ik hele dagen alleen thuis met mijn baby, los van een rondje wandelen door het park. Op zulke momenten sloeg de eenzaamheid toe en miste ik mijn vangnet in Nederland met mijn vriendinnen, zussen en mijn ouders."

"Wat me ook opviel, was hoe hiërarchisch Amerikanen zijn. Ik heb communicatie gestudeerd en bij het reclamebureau waar ik in Nederland werkte, werd mijn mening op prijs gesteld. Oók als het niet precies over mijn gebied ging. In Amerika werkt dat anders, daar was mijn inbreng echt niet altijd gewenst. Werknemers kijken daar op tegen hun leidinggevenden, ik was juist gelijkheid gewend."

Van Colorado naar Zuid-Frankrijk

"Na vijf jaar in Colorado te hebben gewoond verhuisden we naar Zuid-Frankrijk om daar voor YWAM te gaan werken. Weer moest ik helemaal opnieuw beginnen. Je zou denken dat Frankrijk voor mij als Europese makkelijker wennen was, maar het tegendeel bleek waar. 

We kwamen terecht in een afgelegen, klein dorpje waar voornamelijk oude mensen woonden. Het huis was ouderwets en slecht onderhouden. En waar in Amerika Jonah mij kon helpen met praktische zaken – zoals dat daar je salaris niet op je rekening wordt gestort maar dat je dit via een cheque bij de bank moet innen -  moesten we het nu samen uitvogelen."

"Veel dingen kon je er niet online regelen, dus voor het openen van een bankrekening of het aansluiten van gas, water en licht moest ik eindeloze telefoontjes plegen. Best lastig, want ik spreek geen vloeiend Frans en de mensen daar spreken vaak amper Engels. Het was aftasten en vooral veel uitzoekwerk. 

Echt goede contacten bouwden we er niet op, de Fransen waren wat afstandelijk naar ons. Jonah en ik werden een beetje als bedreiging gezien door de Franse collega’s. Het duurde lang voordat we hun vertrouwen hadden gewonnen. Ons tweede kind werd er geboren en toen het voor de oudste tijd was om naar school te gaan, hakten we de knoop door om terug naar Nederland te gaan."

"Inmiddels wonen we alweer tien jaar in Nederland. Ook hier moest ik weer wennen na zeven jaar weggeweest te zijn. Oude vriendschappen pakte ik weer op, maar toch merkte ik dat er een gat was ontstaan omdat ik de diepere dingen had gemist."

Nieuwe vrienden

"De highlights kreeg ik op afstand wel mee, maar hoe het écht met iemand gaat, bespreek je vaak niet via de mail of de paar belletjes per jaar. Waar ik ook aan moest wennen, was dat ik bij vriendinnen de agenda moest pakken om tot een afspraak te komen – drie maanden later. Er is weinig ruimte voor spontaniteit. Het duurde echt meer dan zeven jaar voor ik weer nieuwe vrienden had gemaakt. Ik heb nu een leuke groep vriendinnen om me heen gebouwd waar ik wekelijks mee tennis en lief en leed deel. Dat geef ik niet zomaar op.

Ook Jonah heeft hier wortel geschoten. Hij vindt het hier schoon en veilig, en vindt de Nederlandse mentaliteit van aanpakken en direct communiceren erg prettig."

"Het heerlijk is om weer terug te zijn. Alles is zo goed geregeld in Nederland: de zorg, de wegen, het onderwijs. Wat ik ook zo fijn vind, is dat onze kinderen hier heel mobiel zijn door de korte afstanden. Ze kunnen lekker met de fiets naar hun sportclubs, vrienden of de stad. 

Zelf heb ik mijn draai gevonden als businessstrateeg voor ondernemers. Ik werk vooral online en dat geeft me veel vrijheid. Geen vaste locatie, geen strak schema. Dat past bij mij. In drie maanden heb ik een boek geschreven, door elke woensdagmiddag bij de Starbucks te schrijven." 

Vertrouwde connecties

"Iedere vakantie gaan wij als gezin weg, ik vind het belangrijk om mijn kinderen de wereld te laten zien. We reizen zo’n drie maanden per jaar. Maar nooit meer wil ik in het buitenland opnieuw beginnen. Dat klinkt sexy en leuk, maar je begint sociaal op nul. Je mist verjaardagen, spontane etentjes, echte diepgang. 

Het duurt járen voor je weer die vertrouwde connecties hebt. En dat weegt op je – privé én zakelijk. Ik koester de stabiliteit van ons leven nu. Dat ik de vrijheid heb om te gaan en staan waar ik wil, maar zelf kan kiezen voor onze basis hier. Sociale wortels, de mensen om je heen en vriendschappen maken het leven mooi."

Nooit meer? 

Wil jij ook je verhaal kwijt en vertellen wat je 'nooit meer' wil meemaken, doen of juist laten? We zijn benieuwd naar jouw verhaal. Mail ons op weekendmagazine@rtl.nl

Klik hier voor meer Lifestyle.