Imke wil nooit meer met haar dronken vriendin op vakantie

Imke: "Je komt op een bepaald moment in je leven de personen tegen die dan bij je passen. Daar geloof ik heilig in. Vijf jaar geleden leerde ik Gwen kennen via een gemeenschappelijke vriendin. Ze had humor en hield van uitgaan, reizen en dansen, net als ik. Andere vriendinnen waren druk met hun gezinsleven, maar Gwen en ik waren allebei vrijgezel en kinderloos. We trokken steeds meer met elkaar op. Ik wilde al heel lang naar Zuid-Afrika en had daar goed voor gespaard. Ik wilde de natuur zien, Robbeneiland en de Tafelberg bezoeken en natuurlijk een safari maken. Gwen was meteen enthousiast toen ik haar over mijn reisplannen vertelde. Ik vroeg haar mee, dat leek me gezellig. We gingen toen al een jaar veel met elkaar om, dus ik durfde het wel aan. Met een borrel in onze hand en de laptop op schoot boekten we de reis."

Straalbezopen

"We gingen met een georganiseerde groepsreis. Vlak na het boeken van de reis gebeurde er iets geks wat achteraf een waarschuwing had moeten zijn. Gwen en ik gingen samen een weekendje naar Londen. 's Avonds in het restaurant hield ze het niet bij een wijntje of drie. Ze werd straalbezopen. Drank slaat bij haar in als een bom. Het ene moment is er niets aan de hand, vijf minuten later praat ze met dubbele tong en zwaait ze woest met haar armen. We gingen naar de bioscoop. Gwen legde haar voeten op de stoel voor zich, pakte een zak chips en begon die met veel lawaai op te eten terwijl ze luidkeels commentaar leverde op de film. Ik schaamde me dood en probeerde haar te kalmeren, waardoor ze alleen maar nóg opstandiger werd en riep dat ze de film gewoon volkomen ruk vond. Ik hield daarna mijn mond maar. Toen ik de volgende dag tegen haar zei dat ze wel héél dronken was geworden, maakte ze er snel een grapje over: 'Knap hè, dat ik zoveel kan drinken?' Ik wist niet wat ik moest antwoorden. Deze kant van haar was nieuw voor mij. Ik maakte me zorgen over haar drankgebruik en onze aanstaande reis. Maar ik stelde mezelf gerust met de gedachte dat we gelukkig met een groepsreis gingen: misschien zou Gwen zich beter inhouden als er onbekenden bij waren. Ik hoopte vooral dat het allemaal zou meevallen. Dat haar dronken geraaskal in Londen een incident was. Zestien dagen zou de vakantie duren. Dat moest lukken, dacht ik optimistisch."

Uitval

"Onze reisgroep bestond uit zo’n dertig personen. De eerste dagen ging het goed tussen Gwen en mij. Maar tijdens een etentje met onze reisgenoten kwam haar eerste grote uitbarsting. Gwen klaagde dat ze misselijk was, maar liet zich ondertussen de wijntjes wel goed smaken. Ik adviseerde dat ze misschien een witvisje kon bestellen, dat zou niet zo zwaar vallen. 'Wel verdomme Imke, alsof ik dat zelf niet kan bedenken!', tierde ze. Onze reisgenoten keken mij met grote ogen aan. Zo fel was ze nooit naar mij geweest, dus ik schrok me rot. En ik klapte dicht. Die nacht lag ik wakker. Niet alleen van Gwens uitval, maar ook door haar oorverdovende dronkenmansgesnurk."

Scheldpartij

"Het was geen incident, dat dronken worden. Echt élke avond zoop Gwen te veel. Bij een etentje in Kaapstad viel het drinktempo van Gwen ook onze reisgenoten op. Terwijl iedereen nog aan het eerste glas zat, bestelde zij alweer een tweede wijntje. 'Zo, jij houdt de vaart erin', grapte iemand. 'Dan ken je Gwen nog niet', riep ik lachend terug. Woest werd Gwen. Ze sloeg met haar vuist op tafel en riep naar mij: 'En nú ben ik er klaar mee! Jij hoeft mij niet te zeggen wat ik moet doen.' Ik verstijfde. De anderen kregen wel door dat het niet helemaal lekker zat tussen Gwen en mij. En na die uitbarstingen tijdens de drankovergoten diners hadden zij ook snel genoeg van haar grillige gedrag. Helemaal toen ze de reisleidster stijf schold nadat zij de airco in de bus te hoog had aangezet, en deze arme vrouw daarmee aan het huilen bracht. Ik schaamde me rot voor Gwen."

Zware kater

"Het zuipen en de katers eisten hun tol van Gwen. Ze was totaal niet fit en vaak niet vooruit te branden. Voor een safari moesten we om drie uur ’s nachts opstaan. De wekker ging en ik sprong meteen onder de douche. Toen ik de badkamer uitkwam, lag Gwen nog haar roes uit te slapen. Ik wekte haar. Ze was compleet van de wereld en begreep niet waar ik het over had. Wélke safari? 'Nee, nee, ik kán niet!', riep ze. Ik ging niet mee in haar drama en kleedde me aan. Later verscheen ze even in de ontbijtzaal, om vervolgens toch weer haar bed in te duiken. We zagen die dag giraffen, olifanten, leeuwen en neushoorns. En zij had alles gemist. Ja, dat was wel een beetje zonde, mompelde Gwen toen ik haar die avond weer in het hotel zag. Maar bij de excursie naar de Tafelberg ging het weer mis. We namen de wandelroute naar de top, en plots zei Gwen dat ze het niet meer trok. Ze had zo'n zware kater dat ze op haar benen stond te trillen. Ze kon geen stap meer verzetten en moest omkeren."

Geen vriendinnen

"Continu was ik Gwen kwijt omdat ze er tussenuit kneep. Op de boot vanaf Robbeneiland was ze ook foetsie. Na lang zoeken vond ik haar in haar eentje op het bovendek, uiteraard weer met een drankje in haar handen. In Stellenbosch hadden we een rondleiding in een wijngaard. Dat was natuurlijk de kat op het spek binden. Ook hier was ze ineens weg, om een uur later weer aangeschoten en met rode wangen op te duiken. Ze deed precies waar ze zelf zin in had. Het voelde alsof we alleen een hotelkamer deelden, maar verder geen vriendinnen of reispartners waren."

Rotsfeer

"Nooit bood Gwen haar excuses aan. Ze dronk, tierde en mokte, om vervolgens te ontnuchteren en te doen alsof er niets aan de hand was. Ondertussen was de sfeer tussen ons om te snijden. Het gesprek met haar aangaan durfde ik niet. Ik hou niet van ruzie en was bang om weer de volle laag van Gwen te krijgen. Ik ben heel gevoelig voor een negatieve sfeer en wilde de vakantie niet verpesten. Dus voor de lieve vrede hield ik mijn mond. In de loop van de reis werd ik steeds stiller, ik trok me terug. En ik telde de dagen af: nog vijf dagen volhouden. Ik was teleurgesteld, in de vakantie zelf en in Gwen. Zij heeft mijn droomreis vergald met haar gezuip en de rotsfeer die ze daarmee creëerde. Ruim twee weken lang liep ik op eieren, om maar geen dronken woede-uitbarsting op mijn dak te krijgen."

Vliegangst

"Wat was ik blij toen we weer naar huis gingen. Op het vliegveld kocht Gwen in de taxfree shop een fles wijn, die ze in de wachtruimte bij de gate naar binnen gooide. 'Ga je nou serieus dronken het vliegtuig in?', vroeg een reisgenoot vol verbazing. Gwen schreeuwde dat ze nu eenmaal vliegangst had, en dat ze dronk om te kalmeren. Beschaamd keek ik de andere kant op. Goddank zaten Gwen en ik niet naast elkaar in het vliegtuig. Eindelijk rust. Maar al gauw hoorde ik Gwen stampij maken: ze vond dat ze te weinig beenruimte had. Zuchtend en steunend liep ze door het gangpad. Ik had genoeg van haar geklaag en deed alsof ik sliep."

Laf excuus

"Op Schiphol moesten we nog de trein naar huis nemen. Ik heb niet meer geluisterd naar wat Gwen tijdens die treinreis allemaal uitkraamde. Bijna thuis, dacht ik steeds. Het contact heb ik daarna bewust afgehouden. Er was nog een keer een reünie met onze reisgroep, maar toen zei ze met een laf excuus op het laatste moment af. Ik appte haar dat ik dat onfatsoenlijk vond. Toen kreeg ik terug: Doe niet zo moeilijk, laat het gaan. Die woorden heb ik ter harte genomen. Nooit meer heb ik haar daarna gesproken. Dat vond ik erg, want ik ben normaal gesproken een trouwe vriendin. Maar dit was niet meer gezond. En eigenlijk is ze mij excuses verschuldigd. Ik wil heus nog wel met een vriendin op vakantie, maar nóóit meer met iemand die zoveel drinkt. Wat ik vooral jammer vind, is dat ik Zuid-Afrika niet heb beleefd zoals ik dat graag had gewild: ontspannen, genietend en blij. Daarom wil ik graag een keer terug, maar dan met mijn huidige vriend. Hij houdt gelukkig niet van drank, dat scheelt."

Wil je geen aflevering van deze rubriek missen? Klik dan op de Nooit meer-tag hieronder en vervolgens links bovenin op ‘volgen’