De laatste keer: 'Ik betrapte hem met mijn beste vriendin én mijn zusje'

"Melvin heeft me een vriendschap gekost, en ook de band met mijn zus zal door hem nooit meer hetzelfde zijn. Hij was een vriend van mijn zusje en kwam weleens bij ons thuis. Ik was 18 toen ik hem leerde kennen, hij was anderhalf jaar ouder. Een charmeur was hij – sociaal, atletisch en knap.

We konden het goed met elkaar vinden, keken allebei graag films. Op een van die filmavondjes, in mijn slaapkamer, zoenden we voor het eerst. Een paar weken later hadden we een relatie. Het ging allemaal als vanzelf tussen ons. Elk weekend brachten we samen door. Hij had zo'n getunede auto waar hij bakken met geld in stak, daar gingen we vaak mee op pad.

Melvin had vaak sjans met andere vrouwen, dat merkte ik wel. Jaloers was ik niet, ik vertrouwde hem. Hij daarentegen was wel stikjaloers als ik aandacht kreeg van andere mannen, wat geregeld voorkwam, vooral toen ik van donker naar blond haar ging. Als we uitgingen, verloor hij me geen moment uit het oog. Aanvankelijk zag ik dat als beschermend en vond ik dat lief, later begon ik in te zien dat het wel heel bezitterig was.

In bed was Melvin een echte gentleman. We waren allebei heel seksueel ingesteld en probeerden van alles uit. Als we op vakantie gingen, gebruikten we de hotelkamer goed. Het was op alle vlakken fijn samen, al snel hadden we serieuze toekomstplannen. Na een jaar vroeg hij me ten huwelijk op het strand in Scheveningen. Natuurlijk zei ik ja, het voelde goed en we waren het perfecte stel.

Alles veranderde toen tijdens een medische keuring van zijn werk een hartafwijking bij hem werd ontdekt. Hij moest op korte termijn een ingrijpende openhartoperatie ondergaan, anders zou hij de 30 niet halen. Zijn artsen lieten er geen misverstand over bestaan: de kans was aanwezig dat hij zou komen te overlijden tijdens de operatie. Ze waarschuwden ook voor het risico op een depressie achteraf.

Dat laatste gebeurde inderdaad. Je hoort vaak dat mensen veranderen na zo'n ingrijpende situatie. Bij Melvin was dat ook zo. Het kwam onze relatie niet ten goede. Emotioneel was die periode heel zwaar. Alle tijd die ik had, stopte ik in hem. Mijn geld ook trouwens. Ik kocht veel mooie cadeaus voor hem, zeker in die periode. Ik probeerde zoveel als ik kon bij hem te zijn, al was dat doordeweeks soms maar voor een paar uurtjes. Maar ik kon in zijn ogen weinig goed doen. Hij werd bot, begon me af te snauwen en wilde minder vaak intiem zijn. Ik gaf hem de ruimte en toonde begrip. Hij had ook nogal wat op zijn bordje, zei ik tegen mezelf, ik moest niet te veel van hem verwachten.

Op een dag waren we bij mijn moeder thuis. Ik was boven, hij zat beneden met mijn zusje. Mijn moeder kwam naar boven en zei: ik zou maar naar beneden gaan, want dat gaat niet goed daar. Toen ik de woonkamer inkwam, zat mijn zusje bij Melvin op schoot. 'Het is maar goed dat je het nu weet', zei ze doodleuk.

Nog nooit was ik zó gekwetst. Hoe konden ze mij dit aandoen? Mijn zusje reageerde schouderophalend dat ik hen had betrapt: zij deed niets fout, vond ze, want zij was vrijgezel. Ik kon ondertussen geen kant op, want ik woonde nog thuis. Zij en ik waren tot elkaar veroordeeld. Melvin legde de schuld bij mijn zusje en ging door het stof om het goed te maken. Vanwege zijn operatie en depressie gunde ik hem een tweede kans.

Aanvankelijk leek hij die waar te maken: hij was weer lief, zorgzaam en legde me in de watten. Maar mijn zusje bleek niet de enige die hij erop nahield. In zijn kledingkast vond ik een keer een liefdesverklaring van een ander, hij kreeg sms’jes van een supermarktmedewerker die elke week een Turks brood voor hem opzijlegde en had zijn telefoonnummer gegeven aan een vrouw die bij de benzinepomp werkte. Hij kon alles in eerste instantie verklaren, ik moest er niets achter zoeken. Het was puur vriendschappelijk allemaal. Naïef als ik was, geloofde ik hem.

Na een halfjaar kreeg Melvin een terugval met zijn hart. Hij werd met spoed naar het ziekenhuis gebracht, waar ik hem natuurlijk gelijk ging opzoeken. Hij had over de telefoon gezegd dat ik niet hoefde te komen, maar ik was me kapot geschrokken. Tot mijn verbazing zaten er twee meiden voor hem in de wachtkamer. Wie waren dat? De benzinepompmedewerkster met een vriendin, zo bleek. Puur vriendschappelijk, ja ja. Toen hij later ook nog bleek aan te pappen met mijn allerbeste vriendin, die ik al kende vanaf de basisschool, was de maat vol.

Ik eiste dat hij zich liet behandelen voor zijn vrouwenverslaving. Dat deed hij: het leek steeds beter te gaan. Tot hij me een jaar later weer ging afsnauwen. Hij deed ook weer stiekem, zat de hele tijd te sms'en. Het laatste weekend dat ik bij hem doorbracht, wist ik het zeker: hij had een ander. Ik confronteerde hem ermee, hij lachte me uit. Ik moest niet zo onzeker zijn. Toen ik bleef aandringen, kwam het hoge woord eruit: in tranen biechtte hij op dat hij gevoelens had gekregen voor een meisje bij de sportschool.

Dat was de druppel. Een vijfde kans verdiende hij niet. Hij was mijn eerste echte vriend, we waren verloofd, zouden een huis kopen: ik wilde het zo graag laten slagen. Maar op een gegeven moment moet je de knoop doorhakken. Soms is verliefd zijn en van elkaar houden niet genoeg. Ik wilde verder, samenwonen, kinderen krijgen. Wilde ik deze man als de vader van mijn kinderen? Ik vond dat ik meer verdiende en ben weggegaan. De laatste keer dat we seks hadden, kan ik me niet eens herinneren.

Na een paar maanden – ik was inmiddels al serieus met een andere man – stuurde Melvin me een een romantische brief en sms'jes. Hij miste me, zei hij. Zijn nieuwe vriendin hield niet van koken, niet van vrijen en was ook veel minder mooi. Hij heeft me een tijdje gestalkt. Toen ik al samenwoonde met mijn huidige man, stond hij ineens ’s avonds voor het raam. Pas na anderhalf jaar liet Melvin me los. Ik heb gehoord dat hij inmiddels vader is van twee kinderen. Ik geloof niet dat hij zijn leven heeft gebeterd. Toen was ik zo naïef om te denken dat zijn gedrag met therapie wel te beteugelen was, nu denk ik: dat zit gewoon in je. Zijn moeder zei toen we uit elkaar gingen: zo vader, zo zoon. Melvins vader was ook een vreemdganger, net als zijn broertje.

Alles wat er gebeurd is, heeft een lange nasleep gehad. De band met mijn zusje is lang heel moeizaam geweest en nog steeds broos. Voor mijn moeder was het ook heel moeilijk, ze wist niet wat ze ermee aan moest. Mijn beste vriendin ben ik helemaal kwijtgeraakt. Sinds ze mij telefonisch meedeelde dat Melvin en zij elkaar leuk vonden, hebben we geen contact meer gehad.

Wat zich nu echt allemaal heeft afgespeeld tussen hem en mijn zusje en mijn beste vriendin heb ik nooit gehoord. De details doen er ook niet zoveel toe. Dat mijn vertrouwen zo gruwelijk is beschaamd door de mensen die het dichtst bij me stonden, dat heeft me beschadigd. Soms denk ik: ik had veel eerder bij hem weg moeten gaan. Maar dan had ik mijn huidige man nooit ontmoet, want die had toen nog een relatie. Ik ben nu getrouwd met een man die in niets lijkt op Melvin. En dat is maar goed ook."