Twee culturen, één bruiloft... door de ogen van de fotograaf

De verschillen tussen de bruiloften die hij fotografeert zijn groot. Van enorme partijen tot intieme samenkomsten. Ashvin Ghisyawan heeft het allemaal meegemaakt: "Nederlandse bruiloften zijn over het algemeen wat rustiger, gestructureerder, soms wat zakelijker. Er is altijd een weddingplanner, wat voor mij als fotograaf wel fijn is. Hindoestaanse bruiloften zijn één grote chaos, in overvolle zalen. Elke bruiloft weer zie ik de priester zich irriteren aan de drukte om hem heen. Je krijgt vier-, vijfhonderd man nu eenmaal niet zo makkelijk stil. Die zien elkaar weer na lange tijd, hebben vaak ook een borreltje op. Die chaos vastleggen vind ik tof. Hoe meer chaos, hoe toffer de foto's."

Indiase bruiloften vindt hij misschien wel het grappigst. "Die gaan helemaal los als de feesten beginnen. De Turken ook, vanaf moment één wordt er gedanst. Turken vieren het ook groots, met heel veel mensen. Ik heb meegemaakt dat er duizend man waren uitgenodigd, maar daar is dan toch de hele zaal stil. Het verloopt iets gestructureerder dan bij die chaotische, uitbundige hindoestanen." Wat hem ook opvalt: de enorme verschillen in islamitische culturen. "Een Turkse bruiloft is zo anders dan een Tunesische, Pakistaanse of Afghaanse. Het is allemaal dezelfde religie, maar de cultuur maakt dat de bruiloft echt verschilt."

Allemaal wereldburgers

Vooral interculturele huwelijken, tussen verschillende culturen of religies, vindt Ashvin heel bijzonder. "Ik weet bijvoorbeeld hoe complex en gesloten de hindoestaanse cultuur is, omdat ik daar zelf in opgegroeid ben. Hetzelfde geldt voor de Marokkaanse en Chinese cultuur. Hoe kan je als partner van iemand die uit een meer gesloten cultuur komt je toch helemaal invoegen in zo'n familie? Dat vind ik fascinerend. Het is mooi om te zien hoe mensen hun weg daarin vinden. Ook als mensen zich voor hun partner bekeren tot een ander geloof. Het intrigeert me wat mensen ertoe beweegt om dat te doen. Het is toch een stukje identiteit dat je aanneemt of afstoot."

Als fotograaf probeert hij altijd oordeelvrij te zijn. "Mijn taak is om mooie momenten en liefde vast te leggen. Voor mij is ieder mens gelijk. In deze tijd, waarin we overal naartoe kunnen vliegen en iedereen kunnen bereiken, zijn we gewoon wereldburgers met zijn allen. Ik vind het mooi om dat te laten zien: twee verschillende culturen die dat ook voelen en daarom voor elkaar kiezen."

Van de week maakte hij nog kennis met een stel. Hij hindoe, zij Creools. "Als iets in de Surinaamse gemeenschap taboe is, is het deze combi. Maar het gebeurt in deze tijd, en het kan. Mensen kijken er steeds minder raar van op. Het is vooral de oude generatie die raar doet en blijft vasthouden aan die ouderwetse gewoontes."

Moeilijkheden

Dat bruidsparen vaak moeilijkheden hebben moeten trotseren om bij elkaar te kunnen zijn, merkt Ashvin soms wel. "Ik vraag er nooit naar, maar het is voor mij wel duidelijk. Soms is de familie van de een er niet bij, soms beginnen mensen er zelf over. Een bruid vertelde me laatst dat ze aan de kant was gezet door mensen sinds ze met haar aanstaande was. Ze accepteerden hen niet samen." Ook wordt hem weleens uitdrukkelijk verzocht om bepaalde mensen niet op de foto te zetten. "Dan zijn familieleden er alleen omdat het hoort en is het vooral niet de bedoeling dat hun aanwezigheid wordt vastgelegd."

Ashvin won al diverse prijzen met zijn foto's en is het hele jaar door drukbezet. En dat allemaal zonder fotografieopleiding. "Ik heb het helemaal zelf geleerd. Het is net als met muziekinstrumenten spelen: sommige mensen moeten er lessen voor volgen, anderen worden geboren en kunnen het al. Ik denk dat ik gewoon het talent had om dingen te zien waar andere mensen niet op letten."

Twee geloven op één kussen

De hindoestaanse Nisha (31) trouwde drie jaar geleden met de Russisch-orthodoxe Dimitri (29). Ashvin fotografeerde hun bruiloft. In de fotoserie hieronder zie je hoe dat eruitzag.

Nisha: "Ik leerde Dimitri kennen via mijn broertje, zij waren bevriend. Voor ons is het nooit een probleem geweest dat we zo'n verschillende achtergrond hebben. Ik ben als hindoestaanse best wel vrij opgevoed. Mijn ouders hebben altijd gezegd: zolang jij gelukkig bent, zijn wij het ook. Al hadden ze nooit gedacht dat ik met een Rus zou thuiskomen. Ik was altijd op zoek naar mijn roots, het lag voor de hand dat ik met een hindoestaan zou trouwen. Het was dus een verrassing voor ze, maar wel een positieve. Ze kenden hem al via mijn broertje en waren gek op hem. Ze vonden het helemaal niet vervelend. Dimitri's familie was al net zo enthousiast. Toen ik zijn moeder voor het eerst ontmoette, zei ze: 'Welkom thuis, dochter'. En toen kende ik Dimitri pas een maandje.

Ons wettelijke huwelijk vierden we op 8-8-2016, precies een jaar nadat hij me ten huwelijk had gevraagd. 8 is mijn lievelingsgetal, 16 dat van hem. Op 13 augustus zijn we getrouwd volgens de hindoeritus (Vaidik Dharma). Dimitri paste zich helemaal aan aan hoe het hoort in onze cultuur. Ik moet wel zeggen dat we niet de standaard traditionele bruiloft hadden. Al het nodige hebben we gedaan, maar niet alle poespas eromheen. We hebben het vrij simpel gehouden, met ook wat Russische invloeden. Aan het einde van de avond is er op hindoestaanse bruiloften normaal een weggeefmoment waarbij de bruid en de familie helemaal in tranen zijn, een emotioneel moment, maar wij gingen dansend en zingend de zaal uit. Dat was voor iedereen een grote verrassing. Wij hebben er bewust voor gekozen om de dag vreugdevol af te sluiten, het is immers een mooie en feestelijke dag.

Qua tradities, normen en waarden komen de hindoestaanse en de Russische cultuur heel erg overeen. Er zijn veel gelijkenissen, dat verraste me. We hebben in de relatie nooit moeilijkheden gehad. Daarin hebben we geluk, dat besef ik. Ik ken ook mensen waarbij de familie het niet accepteerde en er onderling haat en nijd is. Ik vind het heel erg om te zien dat dat om me heen gebeurt. Dan denk ik: waar zijn we mee bezig jongens, we zijn allemaal mensen, laten we elkaar respecteren om wie we zijn. Voor de rest heeft niemand er wat over te zeggen. Soms zeg ik ook tegen Dimitri: laten wij nou een voorbeeld zijn voor de mensen, om te laten zien dat het prima kan, twee geloven op één kussen. Het gaat om aanpassen en elkaar respecteren."

Vanaf de zijlijn

Ashvin kreeg zijn eerste bruiloftsklus van een vriend van hem. "Hij ging trouwen en wilde dat ik de foto's maakte. Ik zei: dat ga ik niet doen, ben je gek. Een dag later kwam hij weer, met een envelopje met geld. Van dat geld heb ik een professionele fotograaf ingehuurd, dan wist ik in ieder geval dat er goede foto's zouden zijn en dan had ik een gratis workshop. Maar die man was heel vervelend, die ging alles in scène zetten, alles coördineren, drie keer opnieuw. Ik ben vanaf de zijlijn meer verhalende foto's gaan maken. Enerzijds omdat ik verlegen was, ik durfde mensen niet aan te sturen, maar anderzijds ook omdat ik het veel mooier vond: dit waren tijdloze momenten, ik wilde het moment vastleggen. Dat sloeg direct aan."

Vanaf het moment dat zijn website live ging, stroomden de aanvragen binnen. "Het eerste jaar had ik gelijk al veertig, vijftig boekingen." In het begin fotografeerde hij veel Turkse bruiloften, al snel kwamen daar traditionele Hindoestaanse huwelijken bij. Toen hij zich de multiculturele trouwfotograaf ging noemen, was er geen houden meer aan. "Ik kreeg aanvragen vanuit de Afghaanse scene, van Indonesiërs, Indiërs, Chinezen, Afghanen, moslims, christenen."

Ongelimiteerd budget

Ashvin vindt het jammer dat de bekende trouwbladen en -sites vooral zijn gericht op westerse bruiloften. "Hoeveel niet-westerse bruiloften zijn er wel niet? Talloze! En daar wordt vaak flink wat geld voor uitgetrokken. Als je ziet wat mijn hindoestaanse klanten betalen voor een drie-, vierdaagse bruiloft, daar kan je een leuke auto van kopen…"

In Noordwijk fotografeerde hij eens een bruiloft waarbij de bruidegom zijn bruid kwam ophalen op een olifant. Ook maakte hij mee dat stellen een ongelimiteerd budget hadden. "Mij is ook weleens gevraagd of ik nog tips had voor het bruidspaar, ze zaten nog niet aan hun budget."

Zijn meest indrukwekkende bruiloft was toch wel die van Gerrit en Monique, een paar jaar geleden. Niks multicultureels, maar allesbehalve doorsnee. "Filmpjes daarvan gingen helemaal viral. Ze hadden allemaal toffe dingen, zoals zo'n rodeostierapparaat, een voetbalhoek en een salsaworkshop voor de vrouwen. Aan het einde van de dag hadden ze een enorme lasershow met hardstylemuziek en vlammenwerpers. Dat was heel spectaculair. Voor mij geldt: hoe gekker hoe beter." Een aantal van de hoogtepunten van die bruiloft zie je hieronder.