Liefdesverdriet na je 40e

Liefdesverdriet. Toen je zestien was, dacht je dat de wereld verging. Maar hoe is dat eigenlijk als je op latere leeftijd uit elkaar gaat? Voelt het verdriet dan anders? En wat zijn de gevolgen? Weekend Magazine zocht het uit. "Stond ik daar met een grote zonnebril op naast het voetbalveld."

Anne (40, administratief medewerkster bij een advocatenkantoor, moeder van twee dochters van 8 en 12) kreeg na haar scheiding een relatie met Alex. Alex was nog getrouwd, maar lag in scheiding. Anne vertelt:

"Vanaf het allereerste moment dat Alex en ik elkaar ontmoetten was het duidelijk: we vonden elkaar geweldig. In de zes maanden die volgden appten we de hele dag en zagen we elkaar regelmatig. Als we elkaar zagen, liep ik op wolken. Totaal verliefd. Ik was een jaar ervoor gescheiden van de vader van mijn kinderen. Alex lag op dat moment in scheiding, niets zou onze liefde in de weg staan. Althans, dat dacht ik."

Megaklik
"Ondanks onze megaklik en de fantastische ontmoetingen, liet zijn definitieve scheiding toch op zich wachten. Tegen mij zei hij dat het niet lang meer zou duren, maar ondertussen begon ik daar steeds minder in te geloven. Na zeven maanden bleek mijn gevoel te kloppen: Alex besloot het toch nog een keer met zijn vrouw te proberen. Voor zijn gezin.

En hoewel ik zijn keuze respecteerde, was ik gebroken van verdriet. Ik had met Alex echt het gevoel dat ik voor de tweede keer in mijn leven mijn grote liefde had ontmoet. Ik had in mijn hoofd een plaatje dat we samen oud zouden worden. Door voor zijn vrouw te kiezen, viel dat beeld aan diggelen.

Gek genoeg voelde dit verdriet totaal anders dan het verdriet om mijn scheiding. Natuurlijk, ook daarover heb ik de nodige tranen gehuild. Maar dat was meer voor de kinderen, dat voor hen de situatie nu voor eeuwig zou veranderen, dan voor mezelf. Ik denk dat het idee dat onze relatie voorbij was, ook al langer in mijn hoofd zat. Toen het zo ver was dat we echt uit elkaar gingen, had ik een groot deel van de verwerking al gehad. Evengoed besef ik ook dat ik zo kort na de scheiding wel op een kwetsbaar punt in mijn leven sta, dus dat het best zou kunnen dat de klap van de breuk met Alex daarom nu extra hard aankomt."

Het liefst de hele dag in bed
“Natuurlijk had ik vroeger weleens liefdesverdriet gehad. Maar nu voelde dat totaal anders. Toen dacht ik dan: hop, door naar de volgende. Nu wist ik: misschien komt er wel helemaal geen volgende meer. Dat gevoel wat ik voor Alex had, zou ik niet zo snel meer voor iemand anders voelen. Het was echt zielsverwantschap. Daarnaast ziet mijn leven er nu zo anders uit dan tijdens de vorige keren van liefdesverdriet. In mijn studententijd had ik altijd wel iets in mijn agenda staan, was er altijd wel iemand om een wijntje mee te drinken. Nu hebben mijn vriendinnen ook gezinnen en word ik dus steeds weer geconfronteerd met het gevoel dat ik alleen ben.

Het is dat ik ’s ochtends op moest staan om mijn kinderen naar school te brengen. Anders lag ik het liefst de hele dag in bed met de deken over mijn hoofd. Ik voelde me zo verdrietig dat ik er fysiek last van had. Hoofdpijn en buikpijn had ik vrijwel iedere dag. Soms stond ik met een grote zonnebril langs het voetbalveld bij de wedstrijden van mijn kinderen, omdat ik ’s nachts van verdriet niet kon slapen. Ik hoop dat ik ooit nog een keer iemand zal tegenkomen die me net zo raakt als Alex. Maar die kans schat ik vrij klein.”

Philip (51, controller, vader van twee zoons van 6 en 7 en een dochter van 9) kreeg na twaalf jaar huwelijk de schrik van zijn leven. Zijn vrouw Elsa wilde bij hem weg.

"Het ging al een tijdje minder goed tussen mij en Elsa, maar ik gaf ons drukke leven met drie kinderen daarvan de schuld. Daarnaast was onlangs mijn moeder overleden, ook dat gaf veel verdriet en onrust in huis. Maar toen we met het hele gezin op vakantie waren geweest, had ik het gevoel dat we weer een beetje met een schone lei konden beginnen. Helaas dacht Elsa daar anders over. Ze gaf te kennen dat ze niet verder wilde met me. Meteen nadat ze dat had gezegd, deed ze haar trouwring af. Ik was totaal in shock. Vier maanden later waren we gescheiden."

Vreselijk gekwetst
"Ik heb me nog nooit in mijn leven zo machteloos gevoeld. Soms zeggen mensen dat het voelde alsof ze het liefst in een gat in de aarde wilde zakken. Dat klopte wel. Het werd letterlijk en figuurlijk zwart voor mijn ogen. Ik was nerveus en emotioneel. Ik kon het niet geloven. Als ik soms over een spoorbaan reed, dacht ik: als er nu een trein aan komt, vind ik dat niet eens erg. Natuurlijk meende ik het niet, maar ik voelde me zo vreselijk gekwetst. Het gevoel dat iemand anders voor jou beslist dat je leven vanaf dat moment totaal anders zal zijn, is onverkropbaar. Mijn moeder was ook pas overleden, mijn baan stond op de tocht en mijn vrouw wilde bij me weg. Al mijn zekerheden waren opeens verdwenen. Ik hoopte dat ze terug zou komen op haar beslissing. Maar dat was niet zo. In een waas kwam ik die periode door."

Ingeruild
"Voor mijn gevoel is liefdesverdriet van vroeger niet te vergelijken met nu. Als je jong bent, heb je geen verantwoordelijkheden samen. Een koophuis, kinderen. Die band die je samen hebt is anders. Vroegere relaties waren ook leuk, maar zoveel had je nog niet met elkaar gedeeld als het weer voorbij was. Wij hadden twaalf jaar huwelijk samen. Twaalf jaren waarin we zoveel meemaakten. Dat het verdriet daarover anders voelt, is volkomen logisch.

Binnen vijf maanden had mijn ex een nieuwe vriend. Ik voelde me ingeruild, als gebruiksartikel terzijde gezet. Mijn eigenwaarde heeft hierdoor een behoorlijke knauw gekregen.

Ik heb zo veel geprobeerd om eroverheen te komen. Maatschappelijk werk, een psycholoog, een gezinsconsulente, EMDR-therapie. Vooral dat laatste heeft me goed geholpen. Bij vrienden kon ik ook wel terecht, maar het is moeilijk te begrijpen voor ze als ze zelf deze situatie niet kennen. Dan zeggen ze: voor jou komt er wel een andere vrouw, je bent leuk genoeg. Daar gaat het me niet om, er zijn genoeg andere vrouwen, maar ik ben de liefde van mijn leven kwijt.

Ik ben nu bijna twee jaar verder. Ik sta weer positiever in het leven. De pleisters heb ik op de wonden geplakt, al zijn de wonden niet weg. Ik denk dat ik nu wel open sta voor een nieuwe vrouw in mijn leven. Maar een band als ik met mijn ex had, krijg ik nooit meer. Samen zwangerschappen doormaken, kinderen krijgen. Dat ga ik met iemand anders niet meer beleven."

En wat zegt de deskundige erover? Sylvia van der Spek is relatiecoach/psychologe bij Relatieraadsel.nl

"Liefdesverdriet is iets universeels. Of je nou 18 of 80 bent: in principe sta je serieus in die relatie. Dus als het overgaat, doet dat pijn. Je hebt natuurlijk op je 18e wel met andere factoren te maken. Hormonen bijvoorbeeld. Daardoor kun je het verdriet anders ervaren. Ook is het afhankelijk van de tijd die je hebt om je met de liefdesverdriet bezig te houden. Als je een baan hebt, kinderen, móet je door en heb je minder tijd om je er emotioneel heel erg in te verliezen. Op latere leeftijd ben je ook vaak nuchterder en kun je er daarom beter mee omgaan.

Liefde laat zich niet dwingen. Die ander heeft vetorecht. Als die ander bepaalt dat het afgelopen is, heb je het daar maar mee te doen. Als een boek uit de bibliotheek dat al terug moet, voordat het uit hebt gelezen. Daardoor is het soms frustrerend en voel je je machteloos.

Natuurlijk kunnen er momenten zijn dat je zwelgt in liefdesverdriet. Dat je het liefste die dag in je bed blijft liggen bijvoorbeeld. Zolang dat niet iedere dag is, is dat ook niet erg. Geef er dan maar gewoon eventjes aan toe. Huil het er maar uit.

Als je er moeite mee hebt om het los te laten, probeer het te relativeren. En als dat niet lukt: het is een keuze. Als je er vanaf wilt, moet je ook je best doen om er vanaf te komen. Het gaat niet vanzelf. Hoe lang het duurt, valt niet te zeggen. Het is per persoon verschillend hoe lang je nodig hebt om eroverheen te komen.

Het kan natuurlijk wel dat je bang bent dat je boven de 40 niet zo makkelijk een volgende grote liefde ontmoet. Je ontmoet misschien relatief minder mensen dan op jongere leeftijd. Maar goed: je hebt er natuurlijk maar eentje nodig. Dus maak je daar maar vooral niet te druk om."

Met dank aan: nieuwestap.nl

Door Merel Brons  

Wat leuk dat je er bent! Vind je ons ook leuk? Volg ons dan op Facebook of abonneer je op onze nieuwsbrief!