Danny verloor dochter Sarah (20) in lawine: 'Elke keer die vraag als… dan…'

Het nieuwe skiseizoen is begonnen met een dik pak sneeuw in de Alpen. Dat is goed nieuws voor liefhebbers van wintersport, maar de sneeuwval brengt ook een groot gevaar met zich mee. Elk jaar sterven gemiddeld zo'n honderd mensen in de Alpen als gevolg van lawines. Afgelopen jaar vielen zeker zes Nederlandse lawinedoden. 

Een van die slachtoffers was de 20-jarige Sarah. Ze woonde in Amsterdam, maar werkte al enige maanden in Oostenrijk. Op 17 maart was ze met haar vriend aan het skiën in Serfaus, toen het noodlot toesloeg. 

Ontzettend ervaren

"Sarah was een ontzettend ervaren skiër", vertelt haar vader Danny aan RTL Nieuws. "Ze hield van de bergen en was daar ronduit gelukkig. Ze stond vanaf haar 4de op de ski's en gaf voor het tweede jaar een heel seizoen skiles bij een skischool in Ellmau, net zoals als haar moeder 35 jaar geleden." Het was dan ook vooral haar moeder Larissa die Sarah de liefde voor het skiën bijbracht, hoewel Danny ook een ervaren skiër en snowboarder is.

Sarah was net klaar met haar werk als skilerares en ging samen met haar vriendin Els en hun partners een weekje naar Serfaus omdat daar verse sneeuw was gevallen. Tijdens de laatste dag van hun vakantie ging het vreselijk mis. 

Off-piste

"Sarah ging met haar vriend een stukje off-piste. Een lusje van de piste af om even later weer op de piste uit te komen. Iets wat ikzelf en ook zeker haar moeder Larissa gedaan zou kunnen hebben", vertelt Danny. "In de verse, ongeprepareerde sneeuw skiën is de ultieme ski-ervaring."

Sarah en haar vriend waren niet de enigen die op die dag buiten de piste aan het skiën waren. "Er waren al een hoop sporen in de sneeuw", zegt haar vader. "Er waren skiërs voor haar, die dezelfde afdaling namen, en achter haar stonden mensen klaar om de afdaling te nemen. Die hebben geluk gehad."

Sarahs vriend had 's ochtends nog naar de lawinevoorspelling voor die dag gekeken. Die stond op 2 op een schaal van 5.

Reddingsactie

De vriend van Sarah was met zijn GoPro aan het filmen toen de sneeuw plotseling begon te schuiven. "Hij waarschuwde haar voor de eerste, kleine lawine. Die kon ze daardoor nog ontwijken, maar daardoor raakte ze een stuk verder van de piste af. En toen leek het net alsof de berg haar verzwolg." 

Er werd meteen een grote reddingsactie op touw gezet. Met man en macht werd er naar Sarah gezocht. Bijna honderd mensen hielpen zoeken, en er werden ook speurhonden en helikopters ingezet. Toen Sarah uiteindelijk gevonden werd, was het al te laat. 

"Wij waren in Amsterdam toen het gebeurde", vertelt Danny. "We hoorden het 's avonds laat pas. Dat is wel een gekke gedachte: dat ik gewoon aan het werk was, geluncht heb met een vriendin en gezellig een wijntje dronk met mijn zus en mijn moeder, terwijl Saar toen al overleden was."

Het overlijden van hun dochter is voor de ouders van Sarah een grote klap. "Je kind kwijtraken is waarschijnlijk het ergste wat je als ouder kan overkomen. Het voelt alsof je een deel van jezelf kwijtraakt en dat is natuurlijk ook zo." 

Herinneringen

Danny koestert de herinneringen die hij aan Sarah heeft. "Sarah was een prachtig mens. Authentiek, soms onzeker, maar tegelijkertijd sterk. Ze was heel creatief, schreef haar eigen gedichten, liedjes en verhalen", vertelt hij. Ook was Sarah erg muzikaal. "We hebben opnames van haar die - zeker nu - hartverscheurend mooi zijn."

"Ze kon recht voor zijn raap zijn, een beetje onaangepast soms, maar ook erg gevoelig. Ze hield van gezelligheid, kon de gangmaker zijn op het feestje, en soms zocht ze juist de stilte op. Ze hield van dieren. Van onze katten Tommy en Coco en van Ollie, de hond."

Danny probeert behalve het grote verdriet om de dood van zijn dochter, vooral de positieve herinneringen die hij aan haar heeft levend te houden. "Er is heel veel verdriet geweest en dat zal ook blijven. Maar het lijkt inmiddels wel een plek in mijn leven te krijgen", zegt hij. "En naast het verdriet, probeer ik ook dankbaar te zijn voor het feit dat ik haar in mijn leven heb gehad. Ik koester mijn herinneringen en veranker ze, door ze op te schrijven."

Haar dood slaat een groot gat in de hele familie. Alle momenten van samen zijn worden overschaduwd. Ook voor Sarah's moeder, broer en voor de neven en nichten en goede vrienden, is het moeilijk te bevatten of te accepteren. "Maar ik wil niet dat elke gedachte aan Sarah alleen een verdrietige is. Dat doet haar tekort."

Vragen

De vraag of het ongeluk voorkomen had kunnen worden, of wat er was gebeurd als dingen net anders waren gelopen, houdt Danny nog steeds weleens bezig. "Dit soort vragen zijn gekmakend", zegt hij. "Ik heb haar naar Oostenrijk gebracht, als ik dat niet gedaan, zou ze dan nu nog leven? Larissa heeft haar de liefde voor het skiën bijgebracht. Als ze dat niet had gedaan, zou ze dan nu nog leven? Als haar vriendje eerst van de berg af was gegaan, zou ze dan nu nog leven?"

"Ik noem dat 'The abyss of what if's and should haves' (de afgrond van 'wat als' en 'zou moeten hebben', red.) en ik ben er geregeld ingedoken. Ik weet ook dat ik het zelf had kunnen zijn die daar onder de sneeuw lag. Ik heb zelf wel grotere risico's genomen in het leven", zegt Danny. 

Had het voorkomen kunnen worden, vraagt hij zich af. "Tja, door geen risico's te nemen, nooit off-piste gaan? Zelfs op pistes kun je overvallen worden door een lawine, al is de kans wel veel kleiner. Ik probeer daar niet te veel bij stil te staan, omdat het nu eenmaal is gebeurd."

Een lawine-uitrusting, die skiërs tegen een lawine kan beschermen, droeg Sarah niet. "Maar volgens de lokale politie en de skiguides die wij hebben gesproken had dat in haar geval helemaal niets geholpen", vertelt Danny.  "Ze lag onder een dik, compact pak sneeuw van bijna 3 meter. Als ze haar al hadden kunnen reanimeren, wat ze toen ze haar na ongeveer 2 uur vonden nog wel uitgebreid hebben geprobeerd, zou er heel schade aan haar hersenen zijn toegebracht." 

'Niet roekeloos'

Danny voelt zich niet geroepen om mensen te wijzen op de gevaren van off-piste skiën. "Sarah was niet iemand die roekeloos was. Die zichzelf willens en wetens in gevaar bracht", zegt hij.

"Ze was eerder voorzichtig te noemen met dit soort dingen. Ik neem ook dagelijks deel aan het verkeer en in datzelfde verkeer gaan dagelijks mensen dood, maar dat is voor mij geen reden om niet meer in een auto te stappen."

Danny gelooft in de kracht van mensen om zelf hun eigen beslissingen te nemen en risico's in te schatten. "Maar als mensen dit verhaal lezen en zich gewaarschuwd voelen en voorzorgsmaatregelen nemen is dat natuurlijk helemaal prima. Ik denk wel dat veel van onze vrienden, familie en hun kinderen ervan geschrokken zijn. Dat een spoortje trekken in de verse sneeuw, dat zo onschuldig lijkt, zulke grote en onomkeerbare gevolgen kan hebben."