Deze organisatie is de laatste hoop voor dieren in Gaza: 'Bijna alle dieren zijn hun baasje kwijt'

Al Arr richtte in 2006 Sulala Animal Rescue op, naar eigen zeggen de enige dierenwelzijnsorganisatie in de Gazastrook. Contact met hem is door de slechte verbindingen vrijwel onmogelijk; vrijwilliger Annelies Keuleers doet het woord namens de organisatie. 

"Saïd is met Sulala begonnen omdat hij het niet kon aanzien hoe sommige dieren niet goed behandeld werden. Veel inwoners van Gaza zorgden goed voor hun huisdieren, maar op plekken waar veel oorlogsgeweld en trauma is, zijn mensen nog weleens geneigd hun dieren geweld aan te doen. Saïd zag het als zijn verantwoordelijkheid om die kwetsbare dieren te helpen", zegt Keuleers, sinds 2019 actief voor Sulala.

40 katten in huis

Dat doet Al Arr inmiddels dus al achttien jaar. In die tijd is de organisatie flink gegroeid. Vlak voor de oorlog ving Sulala zo'n 400 honden op en 120 katten. Al Arr zelf woonde thuis samen met zo'n 40 katten. Hij huurde ook twee andere huizen; in beide huizen verbleef één van zijn zonen ook samen met 40 katten – totdat de oorlog in Gaza begon.

"Op elke mogelijke manier zijn de levens van de medewerkers van Sulala én alle dieren veranderd", zegt Keuleers. "Toen na een week het eerste evacuatiebevel kwam, moesten de twee noordelijke opvangplekken worden geëvacueerd. Dat betekende dat er dus 80 katten naar de derde opvanglocatie zijn gegaan. Ook zijn een paar gehandicapte honden meegegaan naar die plek." 

De honden bleven nog achter in Gaza-Stad, waar Sulala ook een hondenasiel had. Het leek daar na het evacuatiebevel nog even veilig te blijven, zegt Keuleers. "Een van onze medewerkers is daar nog eventjes gebleven. Maar toen de grondinvasie begon en de bombardementen steeds dichterbij kwamen, is hij ook gevlucht." 

Kilometers gelopen

De deur van het asiel is toen bewust opengelaten. "Uit voorgaande oorlogen weten we hoe honden in paniek kunnen raken en zichzelf bezeren als ze zich met hun poten proberen te bevrijden. Zo konden ze weg als ze daar te bang werden. En we weten dat ze toch terugkomen naar die plek", legt Keuleers uit. In de resterende voorraad hondenvoer zijn door de medewerker kleine gaatjes geprikt. "Zodat de honden wel konden eten, maar niet te snel alles op zouden eten." 

Dat was eind oktober. Na verloop van tijd was het voedsel op en zijn de honden door Gaza gaan dwalen. "Saïd is zelf zeker zeven of acht van zijn honden tegengekomen in Nuseirat. Dat is dus 8 kilometer van het asiel af." 

"Misschien hebben ze hem geroken. Hoe dan ook: uiteindelijk vonden ze hem terug", zegt Keuleers. "Op sociale media zagen we dat sommige Israëlische soldaten ook een paar honden lijken te hebben geadopteerd. Andere zijn volledig ontheemd, zwerven nu rond en zijn natuurlijk hartstikke bang bij de bombardementen."

De katten bleven bij Al Arr totdat met kerst een nieuw evacuatiebevel kwam. "Omdat het niet mogelijk was 120 katten mee te nemen, heeft hij een tent opgezet voor de katten om nog in te verblijven nadat hij was weggegaan. Inmiddels zwerven ook zij rond. Er waren altijd al zwerfkatten in Gaza, maar dat aantal is verveelvoudigd in de afgelopen tijd. Bijna alle dieren zijn hun baasje kwijt."

Skeletten

Keuleers vertelt vol medeleven hoe zwaar de bombardementen ook zijn voor de dieren. "Wanneer een vliegtuig overvliegt en een bom laat vallen, maakt dat een bepaald geluid. Iedere Palestijn herkent het. Maar de dieren ook. Honden en katten zoeken direct een schuilplaats." 

Paarden en ezels hebben misschien nog wel het zwaarst te lijden, zegt Keuleers. "Er is minder eten dan normaal, dan ze zouden moeten krijgen. Er is nauwelijks dierenvoeding de Gazastrook binnengekomen. Tegelijkertijd moeten ze veel harder werken dan normaal. Want er is ook niet genoeg brandstof, dus ze worden ook gebruikt als taxi. Paarden en ezels zijn gewoon skeletten geworden."

Volgens Keuleers voelt het helpen van de dieren in Gaza dubbel voor Al Arr. "Het is mentaal erg zwaar om, naast je eigen leed en dat van de mensen om je heen, óók het leed van de dieren op je schouders te dragen. Tegelijkertijd geeft het hem ook voldoening. Doordat Saïd kan helpen, voelt hij zich nuttig. En hij krijgt veel liefde terug van de dieren en ook van veel mensen. Ik denk dat dat hem mentaal op de been houdt. De dieren brengen een tederheid in hem naar boven die volgens mij weinig mensen tijdens een oorlog hebben."

Het huis waar Al Arr samenwoonde met veertig katten bestaat niet meer. Platgegooid door Israëlische bombardementen. En door de vele evacuaties kan Sulala niet meer de hoeveelheid zorg geven, die het eerst kon. "Maar op dit moment zorgen we nog steeds voor naar schatting 100 katten en 25 honden", zegt Keuleers. "Door donaties kunnen we, hoewel de prijzen enorm zijn gestegen, gelukkig eten blijven kopen en uitdelen."