Noraly sprong op de motor, liet alles achter en werd fulltime avonturier

Ik stond er alleen voor en ik was uitgeput. Dat kwam door de grote hoogte waarop ik me nu al tijden bevond, maar vooral doordat ik mijn fysieke en mentale grenzen brak, dag in dag uit. Ik leefde in een voortdurende staat van opwinding en angst. Mijn emoties gingen op en neer, net als de bergtoppen en dalen naast me. Alles wat ik deed lag zo ver weg van wat ik kende en wist vandaan, dat ik me in niets veilig en vertrouwd voelde. Ik had geen vertrouwen in mijn eigen kunde of kennis en kon me alleen vasthouden aan de hoop op een goede afloop.

Het is haar favoriete passage uit het boek over haar eerste motorreis, vertelt Noraly. Ze zit aan tafel tegenover me in een restaurant ergens aan de snelweg. Omdat ze haar actuele verblijfplaats niet wilde delen, hebben we hier afgesproken. Onder het dunne bandje van haar blauwe zonnehemdje is aan de rechterkant een roze litteken zichtbaar van zo'n vijftien centimeter breed. Glimlachend slaat ze het boek dicht, terwijl ze verder vertelt: "Ik reed hier op de motor van Tadzjikistan naar Kirgizië door het indrukwekkende met sneeuw bedekte Pamir-gebergte. Hoewel ik koortsachtig de kilometers aftelde tot de grens, werd ik tegelijkertijd gegrepen door het prachtige landschap."

"Het zijn de zwaarste momenten die uiteindelijk de allermooiste blijken te zijn en waar je dus de beste herinneringen aan overhoudt", zegt ze. "Als alles soepel gaat, ik op een mooie weg rij en de temperatuur perfect is, heb ik best een leuke dag. Maar dat ga ik me nooit zo voor de geest kunnen halen als een dag waarop ik kapotging van de kou, bang was dat ik zou vallen, twijfelde of ik het wel kon en me afvroeg waar ik in godsnaam mee bezig was."

Enkeltje India 

In 2018 besloot Noraly haar leven om te gooien en met de motor op pad te gaan als fulltime reiziger, nadat haar leven volledig op zijn kop was gezet. Ze ontdekte dat haar partner haar al een halfjaar bedroog met een ander, waardoor ze de relatie stopte. "Ik heb midden op straat vreselijk hard staan huilen, toen ik erachter kwam. Ik huilde om de leugens, om de toekomst die er niet meer was. Wat had ik verkeerd gedaan?"

Als gevolg moesten ze noodgedwongen hun huis verkopen. Tot overmaat van ramp besloot haar baas dat dit het uitgelezen moment was om haar op een project in Nederland te zetten, terwijl Noraly de jaren daarvoor altijd in het buitenland had gewerkt. De keuze om ontslag te nemen was dan ook snel gemaakt. 

"Als ik toch geen hypotheekverplichting meer had, waarom zou ik dan voor deze baas blijven werken? Mijn hart was in duizend stukjes gebroken, maar ik zag ook een kans. Ik dacht: ik ben helemaal vrij, niets houdt me eigenlijk nog hier."

De reislustige Noraly bracht haar spullen naar een opslagbox en boekte een enkeltje naar India. "Ik heb nooit het gevoel gehad dat ik iets heel geks ging doen. Reizen is als een tweede natuur voor me." Op haar achttiende ging ze al alleen naar Egypte en eerder backpackte ze 2,5 jaar lang door Zuidoost-Azië, Amerika en Oost-Afrika. "Wel voelde ik dat ik dit keer wel eens lang weg zou kunnen blijven. Of misschien wel ergens zou blijven plakken in het buitenland."

Het was het begin van een negen maanden durende tocht dwars door vijfentwintig landen heen. "Het was anders en nieuw omdat ik dit keer besloot het op een motor te doen."

Eén met de elementen

In India ontdekte Noraly namelijk al snel de wereld en de vrijheid van het motorrijden. Wat als praktische overweging begon, groeide al snel uit tot een nieuwe liefde. Ze wilde graag een vallei in het Himalaya-gebergte bezoeken, dat moeilijk te bereiken is met het openbaar vervoer. "Voor maar vijftien euro per dag kun je in India een motor huren. Ik dacht: dat is handig! Dan kan ik er gewoon zelf naartoe rijden. Totaal onderschattend dat ik over onverharde bergweggetjes moest."

Na een offroad trip van drieduizend kilometer moest Noraly de motor na drie weken met pijn in het hart terugbrengen. "Het voelde alsof ik ook mijn vrijheid weer inleverde. Zelf beslissen waar je naartoe gaat is zoveel fijner en leuker dan opgepropt in een bus zitten tussen andere toeristen. Op een motor krijg je bovendien veel meer mee van de elementen om je heen. Je voelt de wind en kou, waardoor ik me veel meer verbonden voel met het landschap."

Met behulp van een plaatselijke inwoner kocht ze haar eigen motor: een Royal Enfield, die ze Basanti noemde. "Ik wist gelijk dat ik nu ook de grens over wilde en besloot naar Maleisië te rijden." Vanaf daar liet ze haar motor vervoeren naar Oman, waarna ze via Iran, centraal-Azië en Turkije terugreed naar Europa. 

Miljoenen online volgers

De overwaarde van het verkochte huis kon niet oneindig haar reis financieren. Daarom probeerde Noraly vanaf haar eerste moment in India als travelblogger geld te verdienen. Dit leverde weinig op, merkte ze al snel. Ze besloot het daarom over een andere boeg te gooien toen ze haar Basanti kocht: ze legde haar avonturen vast in video en begon een YouTube-kanaal.

"Ik had nog nooit een video gemaakt, maar ik dacht ik probeer het gewoon." Ze keek een week lang instructievideo’s over het monteren en kocht een actiecamera. "Ik had nooit kunnen bedenken dat het zo groot zou worden." Inmiddels kijken er miljoenen mensen mee via haar kanaal Itchy Boots. 

Elke zondag en woensdag kunnen haar volgers haar zien ploeteren door modder, sneeuw en woestijnzanden. Haar zien slalommen door de jungle en zien wachten bij verlate grensovergangen. "Toen ik door Iran reed, kreeg ik reacties onder mijn video’s van mensen die het zo mooi vonden dat ze nu de prachtige kant van een land zagen dat normaal gesproken alleen maar negatief in beeld is. Dat maakt mijn werk extra mooi."

Na haar terugkomst vanuit India, plande Noraly al gauw haar volgende trip van Patagonia naar Alaska. Daarna volgde een rondrit door Scandinavië en IJsland en een reis door Zuid-Afrika.

"Ik heb er vanaf het begin vertrouwen in gehad dat ik wel op mijn pootjes terecht zou komen. Als mijn YouTube-kanaal niet van de grond zou komen, dan was ik ergens anders aan werk gekomen." Inmiddels is haar kanaal zo'n groot succes, dat Noraly er goed van kan leven. 

Rotsvast vertrouwen is ook wat haar tijdens haar reizen door benarde en gevaarlijke situaties helpt. "Ik heb er altijd vertrouwen in dat het goed komt. De lokale bevolking schiet telkens weer te hulp, zonder daar iets voor terug te verwachten."

Meedogenloze val

Dit gebeurde ook toen Noraly begin juni dit jaar met haar motor onderuitging in Tanzania en haar sleutelbeen brak. Ze wist meteen dat het niet goed was, door de intense pijn die door haar rechterschouder trok. Met moeite wist ze met één hand haar helm af te zetten, zoals later te zien was in de video die ze op YouTube deelde (hieronder te zien). Noraly lag een half uur langs de verlaten zandweg, voordat er een auto langskwam en stopte. "Later besefte ik pas dat er daar ook wilde dieren rondlopen." Als Noraly echt in levensgevaar raakt, heeft ze een apparaatje bij zich waarmee ze via een satelliet een sms kan sturen.

Uit de auto stapten drie artsen, die haar vijf uur lang over hobbelwegen naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis reden. Een andere local reed er op haar motor achteraan. Noraly moest geopereerd worden, maar besloot dat ze dit in Nederland wilde laten doen. "Uiteindelijk niet echt een succes, want mijn long werd per ongeluk doorboord, waardoor ik een klaplong opliep. Ik ben nog steeds heel snel buiten adem."

Het ongeluk zorgde ervoor dat haar Afrika-tour abrupt stopte en dat Noraly nu een aantal maanden in Nederland is om te herstellen. Ze popelt om in oktober weer op pad te gaan. Hoe avontuurlijker, hoe beter. "Onverharde bergwegen zijn mijn favoriet. Je moet continu je aandacht erbij houden om je motor overeind te houden. Deze spanning werkt verslavend en de adrenaline die vrijkomt als het gelukt is, voelt als een soort high."

Toch leidt Noraly niet alleen een ogenschijnlijk droomleven. "Mensen vergeten vaak dat ik ook gewoon keihard aan het werk ben. Zodra je dingen op internet gaat delen, krijg je bovendien een hoop modder over je heen." Ze ontvangt naast lieve reacties ook haatberichten en doodsbedreigingen in haar inbox. "Dit gebeurde voor het eerst toen ik op de grens van Afghanistan reed. Sommige mensen vonden er iets van dat ik in Islamitisch gebied reed en wensten me daardoor toe dat mij iets overkwam. Ik schrok en dacht: ik kap ermee. Ik werk me drie slagen in de rondte en dan krijg ik dit ervoor terug? Maar uiteindelijk besloot ik dat ik deze mensen achter het toetsenbord deze macht niet wilde geven."

Ook gebeurt het steeds vaker dat Noraly herkend wordt en mensen achter haar aan rijden. "Waarschijnlijk uit enthousiasme, maar dit zet mij wel op scherp. Er zit een houdbaarheidsdatum aan hoelang ik dit nog kan blijven doen denk ik." Dit is ook de reden dat ze nooit van tevoren vertelt waar ze naartoe gaat of actuele locaties deelt.

"Ik heb ook zeker angstige en eenzame momenten. Ik ben niet altijd de vrolijke Noraly die mensen op YouTube zien. Ik ben een onwijze introvert en kan heel erg genieten van momenten in mijn eentje, maar er zit een limiet aan hoelang ik graag alleen ben."

Kwetsbare momenten opgeschreven

In sommige landen zorgt de taalbarrière ervoor dat ze wekenlang geen inhoudelijk gesprek met iemand kan voeren. "Tijdens mijn eerste reis vrat de eenzaamheid in Kazachstan me langzaam op. In het verlate platte landschap kregen mijn gedachten volop de kans om terug te dwalen naar mijn stukgelopen relatie en alles wat ik verloren had."

Juist deze kwetsbare momenten van haar eerste reis schreef Noraly op in een boek: Keerpunt. Haar boek kwam juni dit jaar uit en stond vijf weken in de bestseller top 60. "Met mijn boek wilde ik het hele verhaal vertellen. Het is niet zonder slag of stoot gegaan, maar ik ben trots op wat ik bereikt heb."

Ze slaat het boek weer open en leest een stukje voor uit de epiloog. 

Ik was de dochter die altijd weg was. De zus die op afstand tante werd, de vriendin die alle verjaardagen miste en de mafkees die het zonder veel motorervaring gewoon ging doen. Maar nu was ik een vrouw geworden die zowel filmmaker als avonturier was. Ik had gevonden waar ik al die tijd voor gemaakt was geweest.

Ik kon de wereld zoals ik hem zag delen.

Zondaginterview

Elke zondag publiceren we een interview in tekst en foto's van iemand die iets bijzonders doet of heeft meegemaakt. Dat kan een ingrijpende gebeurtenis zijn waar diegene bewonderenswaardig mee omgaat. De zondaginterviews hebben gemeen dat het verhaal van grote invloed is op het leven van de geïnterviewde.

Ben of ken jij iemand die geschikt zou zijn voor een zondaginterview? Laat het ons weten via dit mailadres: zondaginterview@rtl.nl

Lees hier de eerdere zondaginterviews.