Na het overlijden van zijn vader had Robin (20) ineens een sterrenrestaurant

20 jaar was Robin toen die donderdagochtend in april de telefoon ging. Hij had net zijn koksopleiding in België afgerond en was begonnen aan een tour langs de beste restaurants ter wereld, toen tijdens zijn stage bij De Librije in Zwolle zijn moeder belde: of hij onmiddellijk naar huis wilde komen. Zijn vader, net 61, was niet meer wakker geworden.

Tien jaar later zit hier in restaurant De Leuf in Ubachsberg (Zuid-Limburg) een volwassen man van 30: iemand die duidelijk weet wat hij wil, scherpe blik, gespierde armen, trots op het team. Hier wordt vier dagen per week topsport bedreven in de keuken, waar tweesterrenchef Paul van de Bunt vanaf een portret aan de muur nog iedere dag letterlijk meekijkt over de schouder van zijn zoon.

Hoe goed de zaken nu ook gaan, het verdriet over het verlies van zijn vader Paul ligt nog voelbaar aan het oppervlak. "De meest verschrikkelijke periode van mijn leven", noemt Robin het. "Mijn moeder kwam er ineens alleen voor te staan met mijn zus en mij. Ik zag het verdriet bij haar, ze was haar man en sparringpartner kwijtgeraakt. Er veranderde veel binnen ons gezin. De weekenden waren we tot dan toe altijd gezellig met de familie bij elkaar en ineens was dat weg. Ik had daar veel moeite mee en zocht mijn toevlucht buitenshuis. Het verdriet probeerde ik te verbergen voor mijn moeder en zusje. Ik voelde me volwassen, maar dat was ik nog lang niet. Ik was een jochie van net 20."

Niet alleen stond zijn leven op z'n kop, ook het carrièrepad dat hij zorgvuldig met zijn ouders had uitgestippeld lag aan diggelen. Hij was er nog helemaal niet klaar voor om mee leiding te geven aan een sterrenbrigade. Maar het moest. De toenmalige souschef Bas van Kranen kwam aan het hoofd van de keuken te staan, Robin werd zijn rechterhand. "Ik wilde er zijn voor mijn familie. Daarom nam ik die verantwoordelijkheid. Maar ik was er nog helemaal niet klaar voor. In tijdschriften werd ik 'de souschef' genoemd, maar zo voelde ik me niet. Ik kwam net van school en moest eigenlijk nog leren koken. Daarbij had ik nog geen enkele ervaring met leidinggeven aan een keuken. Bas deed alles, ik ondersteunde hem alleen."

Iets meer dan een halfjaar later werd de nieuwe Michelingids uitgebracht. Tegen alle verwachtingen in wist De Leuf één van de twee sterren te behouden. Nog maar zo kort na het onverwachte overlijden van Paul van de Bunt was het restaurant als een feniks uit de as herrezen. "We waren niet één ster verloren, mijn vader had zijn twee sterren mee naar boven genomen en wij hadden er één verdiend. Zo voelde het. Blijdschap? Dat durf ik niet te zeggen. Er was wel een stukje trots, want we stonden in ieder geval niet helemaal terug op nul."

Hij zocht zijn toevlucht in sporten en ging soms wel twee keer per dag naar de gym. "Fitness was voor mij een uitweg uit het verdriet. Ik vluchtte naar de sportschool om daar resultaten te halen. Ik zag mijn lichaam veranderen, sterker worden. Dat was voor mij toen belangrijker dan mijn werk hier in het restaurant."

Het was zijn moeder, verantwoordelijk voor het zakelijke gedeelte van het restaurant, die hem anderhalf jaar na de dood van Paul op het idee bracht om zijn stage alsnog af te maken. "Daar ben ik haar nog altijd superdankbaar voor. Bas had toegezegd hier nog zeker drie jaar te blijven. In die periode zou ik verder kunnen leren om daarna hier de boel definitief over te nemen."

Een portie levenservaring rijker en met stage-ervaringen bij toprestaurants, een ambachtelijke slager en een bakkerij op zak, keerde Robin in 2018 op 24-jarige leeftijd terug bij De Leuf. Nu wél klaar om samen met zijn moeder en zus, sommelier en gastvrouw, leiding te geven aan het team. 

Het vuur brandde als nooit tevoren.

"Het begin was intens en soms zelfs zwaar. Ineens stond ik er alleen voor en ik voelde de verantwoordelijkheid op mijn schouders. Bas was naar Amsterdam vertrokken voor een kans die hij niet kon laten liggen. Ik was hier nog maar net begonnen, toen de hoofdinspecteur van Michelin kwam eten. Dat was echt supermegaspannend, maar hij had lekker gegeten. Michelin beoordeelde ons ook opnieuw met een ster. Dat was een prachtige erkenning voor ons harde werken."

Een etentje bij De Leuf is niet bepaald goedkoop. Een vijfgangenmenu met wijn, water en koffie kost per persoon meer dan 200 euro. Daar krijg je dan wel wat voor. Kenners zeggen dat het restaurant op de drempel staat van zijn tweede ster. Misschien al in oktober, als Michelin de winnaars en verliezers van dit jaar bekendmaakt.

Vorig jaar leek het er al op dat De Leuf heel dichtbij was. Een foto waarop een geheime presentatie van Michelin te zien zou zijn geweest, zorgde toen voor onrust binnen de culinaire wereld. Op die foto was te zien dat De Leuf later die maand beloond zou worden met een tweede ster. Dat gebeurde uiteindelijk niet, tot Robins teleurstelling.

"Het liefst heb ik het daar niet meer over. Natuurlijk hopen we die tweede ster ooit te bereiken, ook voor mijn pa. Die spanning en teleurstelling hebben er toen best even ingehakt, ook omdat we nooit te horen hebben gekregen hoe het zat. Michelin blijft ieder jaar een groot mysterie, maar ik voel dat we op de goede weg zijn, met het hele team."

"Ik denk dat mijn vader supertrots op ons zou zijn. Nog altijd staat er als eerbetoon aan hem een gerecht van zijn hand hier op de kaart: een oester met invloeden van citrus. Dat was destijds de laatste amuse voorafgaand aan het menu. Ik heb daar een extra oester aan toegevoegd met Asian flavours, passend bij mijn stijl van koken. Ze liggen als yin en yang naast elkaar op een bed van zeewier: 'like father, like son' (zo vader, zo zoon, red.), heet het gerecht."

Een halfjaar geleden werd Robin zelf voor het eerst vader, van Lev. Een nieuwe generatie Van de Bunt is geboren. Een fantastisch mannetje, zegt Robin. "Lev is het eerste kleinkind binnen de familie. Hij leert me weer heel nieuwe dingen over mezelf. Vader zijn is supermooi, maar alles verandert met de komst van zo'n kleine. Ik wil er zijn voor mijn gezin en ik wil hier nog iedere dag beter worden, maar tegelijkertijd komt er ook een stukje loslaten bij kijken."

Wat-ie later wil worden, zegt Robin niet te deren. "Nee hoor, daar is hij vrij in. Mijn ouders hebben mij daar ook altijd in vrijgelaten. Ik ben er langzaam ingerold, door de gesprekken die bij ons thuis aan de keukentafel werden gevoerd, door de restaurants waar we al op jonge leeftijd mee naartoe gingen, door de dingen die we aten. Ik wist op jonge leeftijd al dat ik chef van De Leuf wilde worden. Lev moet het zelf weten, maar het zou natuurlijk wel heel mooi zijn als hij over een jaar of 14 ook in deze keuken wil proeven aan hoe mooi dit vak is."

Zondaginterview

Elke zondag publiceren we een interview in tekst en foto's van iemand die iets bijzonders doet of heeft meegemaakt. Dat kan een ingrijpende gebeurtenis zijn waar diegene bewonderenswaardig mee omgaat. De zondaginterviews hebben gemeen dat het verhaal van grote invloed is op het leven van de geïnterviewde.

Ben of ken jij iemand die geschikt zou zijn voor een zondaginterview? Laat het ons weten via dit mailadres: zondaginterview@rtl.nl

Lees hier de eerdere zondaginterviews.