Debby (33) heeft uitgezaaide borstkanker: 'Eén telefoontje veranderde mijn leven in een oogwenk'

Op 20 juni 2024 ontvangt Debby van Rijn een telefoontje dat de bodem onder haar doet verdwijnen. Ze is op dat moment alleen thuis met haar jongste zoon van nog geen één jaar en haar oudste van vier. Het is het ziekenhuis, de uitslag is binnen: 'We hebben geen goed nieuws voor je. Ja, je hebt borstkanker en het is uitgezaaid. Je bent niet meer te genezen.'

In maart meldde ze zich bij de huisarts. Haar zoontje had per ongeluk tegen haar borst geschopt en dat resulteerde in een pijnlijke bult. "Volgens de huisarts moest ik er niet te veel achter zoeken, ik was immers net vier maanden daarvoor bevallen en het kon goed zijn dat de bult kwam door alle hormoonveranderingen." De huisarts stuurt Debby naar huis met de boodschap het nog even aan te kijken.

Als de bult na twee weken nog niet weg is, gaat ze weer naar de dokter. Ze krijgt een doorverwijzing voor een mammografie (een foto van de borstklier, red.). "Voor de zekerheid werd er ook een echo gemaakt." De uitslag was goed en ze werd naar huis gestuurd. "Ik was opgelucht, maar mijn onderbuikgevoel bleef me zeggen dat dit niet goed was."

Vernietigend telefoontje

"Toen de bult na een maand nog niet weg was, heb ik een second opinion aangevraagd bij mijn huisarts. De chirurg had meteen door dat het niet goed zat. Ik had borstkanker, maar hoe erg het was, wist ik toen nog niet."

Tot ze werd gebeld. Het vernietigende telefoontje, waarin ze te horen kreeg dat ze niet te genezen is. "Ik keek naar mijn kinderen en het enige wat ik toen kon bedenken was: ik mag nu niet in elkaar zakken, niet waar mijn kinderen bij zijn. Ik belde mijn vriend en familie, die gelukkig snel bij mij waren. Mijn vader nam mijn kinderen mee naar de speeltuin waardoor ik de ruimte kreeg om in te storten. Mijn hart brak in tienduizend stukken uit elkaar."

Niet alleen in de borst waren er tumoren aangetroffen, ook op het bekken en in de wervelkolom. "Ik ging van niets, tot 'kom maar over een half jaar terug', naar 'je bent niet meer te genezen'."

Een prognose kreeg Debby niet. "Het kan weken zijn, het kunnen maanden of zelfs jaren zijn. Het kan nog heel lang goed gaan." Ze krijgt nu hormoontherapie omdat het om een hormoongevoelige kankersoort gaat. Daardoor komt ze in een kunstmatige overgang terecht, die de aanmaak van oestrogeen remt. Hierdoor groeien de kankercellen hopelijk niet verder. "Zelf dacht ik chemo, bestraling en een hels jaar tegemoet te gaan. Maar nu is tijd mijn grootste vriend, genezen zal ik niet, het draait om de kwaliteit van leven."

3000 vrouwen overlijden

Net als Debby zijn er jaarlijks meer dan 18.000 vrouwen in Nederland die te horen krijgen dat ze borstkanker hebben. Dat is één op de zeven vrouwen in Nederland. Ongeveer 3000 van hen sterven aan de gevolgen van de ziekte. Borstkanker komt het meest voor bij vrouwen boven de 50 jaar.

Onderzoek is dus nog altijd hard nodig, zegt Debby. Voor haarzelf biedt het nog hoop op de ontwikkeling van een medicijn. "Elke dag dat ik er ben is een kans dat er een medicijn ontwikkeld wordt, dat mij een nieuwe kans op leven geeft."

Ze zag toevallig dat tijdens het Dam tot Dam Weekend in Amsterdam een wandeltocht plaatsvindt waarin de stichting Pink Ribbon geld ophaalt voor de Borstkankervereniging Nederland. Meer dan duizend mensen kwamen deze zaterdag in actie voor Pink Ribbon en liepen mee.

Onmacht omzetten in kracht

Volgens Linda Sumner, woordvoerder van Pink Ribbon, geeft het evenement borstkankerpatiënten kracht en houvast. "We zien dat deelnemers met hun deelname onmacht kunnen omzetten in kracht. Dat geldt voor borstkankerpatiënten én voor hun naasten. Het is een dag vol saamhorigheid en ruimte voor reflectie."

Debby liep vandaag 20 kilometer, samen met 25 familieleden en vriendinnen. Ze maakte voor haar deelname een actiepagina aan op de site van Pink Ribbon en haalde binnen korte tijd al meer dan 7000 euro op. Haar streven is 10.000 euro. Familieleden en vrienden haalden met elkaar al 18.000 euro op.

Sumner zegt dat het geld vooral wordt besteed aan onderzoek. "Daarnaast doet Pink Ribbon er alles aan om ook het leven na borstkanker zo prettig mogelijk te maken."

Voor Debby van Rijn betekent dat zoveel mogelijk tijd met haar kinderen doorbrengen. "Ik wilde dat mijn kinderen altijd klein zouden blijven, maar de enige wens die ik nu heb is dat ik mijn kinderen groot zie worden. Mijn allergrootste angst is dat mijn kinderen mij straks niet meer herinneren. Ik probeer alles in beeld te brengen voor ze en vast te leggen. Maar ik hoop echt dat ze meer dan dat krijgen. Ik hoop hen achttien te zien worden en dat ze actieve herinneringen aan me zullen hebben."

Van het zorgeloze leven dat ze meer dan een half jaar geleden leefde, is niet veel meer over. Toch geniet Debby meer dan ooit volop van elke dag. "Ik voel me mentaal heel sterk en fit. Voor de wandeltocht trainde ik me een ongeluk en daar voel ik me supergoed bij. Je kunt in angst leven, maar dat maakt het leven er niet leuker op. Pluk de dag en maak herinneringen."