COA-vrijwilliger Truus (69) snapt niets van lintjesweigering Faber: 'Alsof je crimineel bent'

Onbegrijpelijk vond Truus het, toen ze hoorde van de uitspraken van Marjolein Faber. Dit weekend werd bekend dat de minister van Asiel en Migratie niet wil tekenen voor een koninklijke onderscheiding van vijf mensen die zich bij onder meer het COA hebben ingezet voor asielzoekers en vluchtelingen. 

"Hun werk staat haaks op mijn beleid. Ik sta voor een streng asielbeleid, want ik wil de instroom drastisch verlagen en het aantal verblijfsvergunningen ook", zei Faber.

Steun van Wilders, woede uit Tweede Kamer

PVV-leider Geert Wilders sprak op X  zijn steun uit voor zijn eigen minister. "Waarom zouden we mensen die meewerken aan het pamperen van asielzoekers belonen met een Koninklijk lintje? Klasse actie van Faber." Maar het besluit leidde tot woede bij het COA en in de Tweede Kamer.

Dat de minister van Asiel en Migratie vindt dat iemand zoals Truus eigenlijk geen lintje verdient, doet de Doetinchemse pijn. "Het is net alsof je voor een criminele organisatie werkt, maar dat is grote onzin. Deze mensen zetten zich met hart en ziel in. Ik had een baan die niet werd betaald. En zoals ik zijn er meer mensen. Dat Faber daar nu een stokje voor probeert te steken... Daar is het laatste woord nog niet over gesproken."

De vrijwilliger uit Doetinchem deed veel voor het COA, heel veel. Ze gaf onder meer Nederlandse les aan asielzoekers en draaide een dag per week een naaiatelier. Maar ze begeleidde met name zwangeren. "Zodra ik hoorde dat iemand zwanger was, ging ik erheen. Ik maakte een boekje met pictogrammen om uit te leggen hoe het hier in Nederland werkt."

Truus ging ook mee met bevallingen. Ze werd zelfs 's nachts uit haar bed gebeld als de weeën waren begonnen. "Het was heel mooi. Die mensen laten je toe in een stukje wat heel intiem is. Ik heb het altijd met veel plezier en liefde gedaan." 

Bed, bad, brood

Een kind moet zich veilig voelen en welkom zijn, vindt Truus. "Ook al word je in zo'n situatie geboren. Want het is bed, bad en brood hè, en als vrijwilliger kun je daar net wat meer voor betekenen."

Prachtig, maar ook zwaar. "Het was gewoon een baan waar ik niet voor werd betaald." Vijf jaar geleden moest Truus daarom met pijn in haar hart stoppen: een burn-out. "Ook van vrijwilligerswerk kun je dus een burn-out krijgen."

Voordrachten voor een lintje worden beoordeeld door het Kapittel voor de Civiele Orden, dat vervolgens advies uitbrengt aan de betrokken minister. Normaal gesproken is de handtekening van de minister een formaliteit. Alleen door zwaarwegende redenen kan ervan worden afgeweken. 

Faber kan de al goedgekeurde voordrachten niet op eigen gezag tegenhouden. Als zij er niet uitkomt met het Kapittel, beslist de ministerraad. Het Kapittel kan ook een andere bewindspersoon benaderen voor een handtekening.

De lintjes voor de vijf COA-vrijwilligers waar het om gaat, zullen er dus waarschijnlijk wel komen. Toch richt Faber met zo'n uitspraak veel aan, vindt Truus. "Het is net alsof je iets doet wat niet mag, en dat je daar dan een lintje voor krijgt. Maar dat is de grootste kolder die er bestaat."

"Het belang van vrijwilligers is heel groot", vult Truus aan. "Die mensen kunnen net dat stukje doen waarvoor bij COA-personeel geen ruimte is. Een bingo-avond, sporten, of iets specifiek voor vrouwen bijvoorbeeld."

Waardering

Bovendien ziet Truus het vrijwilligerswerk ook gewoon als een stukje menselijkheid, elkaar helpen. "Niet iedereen mag hier blijven, dat weten we. Maar het zijn gewoon mensen zoals jij en ik. Het zijn geen varkens die je ophokt."

En juist omdat het werk niet wordt betaald, heeft een lintje ontzettend veel waarde vindt ze. "Nederland laat daarmee zien dat het vrijwilligerswerk wordt gewaardeerd. En het voelde ook als waardering toen ik hem kreeg. Het was heel bijzonder en ik heb hem dankbaar ontvangen, dat is niet in geld uit te drukken."