92 verkrachtingen per dag: een plaag die India niet onder controle krijgt
Het zijn opmerkelijke beelden uit India. Politie-agenten in de stad Hyderabad die op de schouders worden genomen door een menigte mensen. Ze hebben vier verdachten van een groepsverkrachting doodgeschoten.
De agenten zijn nu de grote helden, in een land waar verkrachtingen van vrouwen aan de orde van de dag zijn, en de overheid al jaren faalt om daar iets aan te doen.
Volgens correspondent Eva Oude Elferink in New Delhi heeft India sinds de geruchtmakende groepsverkrachting van een vrouw in een bus in 2012 wel degelijk maatregelen genomen. "Zo zijn wetten rondom seksueel geweld sindsdien aangescherpt. De definitie van verkrachting is verruimd. Politieagenten die het nalaten een zaak te registreren, worden strafbaar gesteld. Er zijn speciale rechtbanken opgezet om verkrachtingszaken versneld af te handelen."
Gevaarlijkst voor vrouwen
Dat was dus al in 2012. Maar grip op het probleem kregen de Indiase autoriteiten amper. Volgens cijfers van de overheid werden in 2017 ruim 33.000 gevallen van verkrachting gemeld. Dat zijn er gemiddeld 92 per dag. Recentere cijfers zijn er niet. Na onderzoek vorig jaar noemt persbureau Reuters India het gevaarlijkste land voor vrouwen.
Deze week werd India opgeschrikt door twee gruwelverhalen. In het noorden werd een 23-jarige vrouw, op weg naar de rechtbank waar ze zou getuigen tegen haar verkrachters, in brand gestoken. Door diezelfde mannen.
En er is in het hele land ophef over de gebeurtenissen in Hyderabad. Daar werd vorige week een vrouwelijke dierenarts van 27 verkracht en vermoord, haar lichaam in brand gestoken. De politie heeft de daders nu doodgeschoten, maar nam de zaak eerder niet serieus.
Oude Elferink: "De realiteit is dat, zeker als je kijkt naar de vervolging van daders, er sinds 2012 weinig is veranderd. Zaken slepen nog steeds jarenlang voort, als het al tot een zaak komt. Zie wat in Hyderabad gebeurde. Daar werden de ouders van het slachtoffer in eerste instantie door de politie afgepoeierd toen die haar vermissing meldden."
Sterker: "De agenten zouden zelfs gesuggereerd hebben dat ze er met een man vandoor was gegaan. Drie van hen zijn nu geschorst, maar dat soort ingebakken vooroordelen kom je nog overal tegen."
Ook de vervolging van de daders loopt nog lang niet zoals de regering destijds beloofde. "Als het al tot een tot een rechtszaak komt, eindigt die meestal in vrijspraak of komt de aanklacht te vervallen: in 2017 werd nog niet eens in een derde van de gevallen de dader veroordeeld. Vaak omdat het ontbreekt aan getuigen, maar bijvoorbeeld ook omdat families de financiële middelen niet hebben om te blijven procederen."
"Niet zo gek dus dat het overheersende gevoel in India nog altijd is dat daders van seksueel geweld ermee wegkomen, al helemaal als het slachtoffer uit de onderkant van de samenleving komt", zegt Oude Elferink.
Straffeloosheid
Het is de reden dat het land nog steeds wordt opgeschrikt door gruwelijke zaken. "De nog altijd aanwezige cultuur van straffeloosheid. De maatregelen die sinds 2012 zijn genomen, hebben weinig veranderd aan institutionele problemen binnen zowel de politie als de rechtsgang in India. Zelfs de daders van die gruwelijke zaak uit 2012 zijn nog altijd niet opgehangen, hoewel ze jaren geleden ter dood zijn veroordeeld en hun beroep tot aan het Hooggerechtshof is afgewezen."
"Vandaar ook dat je vandaag mensen in Hyderabad de politie op hun schouders zag dragen", zegt Oude Elferink. "Omdat ze de vermeende daders in deze zaak vannacht doodschoten. Zogezegd uit ‘zelfverweer’, maar de omstandigheden zijn enorm dubieus. De afgelopen dagen riepen politici hier al de meest extreme dingen roepen, waaronder dat de daders publieke moesten worden gelyncht. In zekere zin is dat nu gebeurd. Maar met dit ‘einde’, als je dat al zo kunt noemen, kun je ook hier niet spreken van gerechtigheid."
'Gerechtigheid'
Maar daar denken veel Indiërs heel anders over. Zo ook de moeder van het slachtoffer. Tegen de BBC zegt ze: "Ik voel blijdschap, maar ook verdriet, want mijn dochter zal nooit meer thuiskomen. Haar ziel ruste in vrede nu. We hadden het niet verwacht, maar gerechtigheid is geschied."