'Beperking én Turkse achternaam': Vlaamse Sara vond pas na jaren een bijbaantje
Een Turkse achternaam én een fysieke beperking. Wat precies de reden is dat Sara maar geen bijbaantje kon krijgen, weet ze niet, maar het was ongelooflijk moeilijk. Groot is de blijdschap dan ook nu ze wel een (tijdelijk) baantje heeft.
De Antwerpse Sara Ozkir (23), student toegepaste taalkunde in Leuven, deelde haar blijdschap op Twitter. "Ik ben zo blij vandaag. Ik heb mijn eerste studentenjob gekregen. Jullie hebben geen idee hoe moeilijk het is voor een meisje met een fysieke beperking en buitenlandse roots om werk te vinden", schreef ze.
Aanbiedingen
Een paar dagen geleden had ze al bijna 4000 likes en zelfs twee aanbiedingen voor een volgend baantje (haar account is tijdelijk geblokkeerd, ze vertelt dat Twitter zeker wil weten dat ze minstens 13 was toen ze haar account opende). Maar die positieve reacties zijn niet de reden dat ze haar blijdschap deelde, ze hoopt vooral dat er iets verandert. "Mensen vergeten dat een deel van de maatschappij een beperking heeft. Er wordt weinig gedaan om die groep in de maatschappij te integreren."
Sara heeft een evenwichtsstoornis en loopt een beetje mank. Niets wat zittend werk in de weg zit, maar lang staan is een probleem. Ook moet ze werken in de buurt van een tram- of bushalte: lang lopen of fietsen lukt niet, en ze heeft geen rijbewijs.
Tientallen sollicitaties
Maar dat weerhield haar er niet van de afgelopen jaren tientallen keren te solliciteren: bij bowlingcentra, fitnesscentra, heel veel supermarkten, een bioscoop, een vereniging, de brandweer, callcentra... Alleen bij een callcentrum kwam ze verder dan de brievenronde. "Maar dat werk voelde niet integer, ik had het gevoel dat ik steeds tegen klanten moest liegen, dus daar heb ik zelf voor bedankt."
Bij al die andere sollicitaties hoorde ze óf niets, óf dat ze een andere kandidaat hadden die geschikter was. "Al mijn vrienden die op soortgelijke baantjes reageerden, vonden veel sneller iets."
Boos en ontmoedigd
"Dan ga je nadenken: komt het door mijn beperking? Ik schrijf altijd eerlijk in mijn brieven dat ik die heb, omdat ik daardoor geen staand werk kan doen, of door mijn Turkse achternaam? Ik weet natuurlijk niet welke van de twee het probleem is, dat vertellen ze me nooit als ik afgewezen word. Het heeft me ook heel boos gemaakt, en het ontmoedigt natuurlijk. Maar liever zet ik die boosheid om in iets positiefs."
En de aanhouder wint, weet ze nu weer. "Ik heb nu een bijbaan als administratief medewerker bij een waterbouwkundig laboratorium. Formulieren invullen enzo. Geen heel ingewikkeld werk, maar ik ben superblij!"
