Op de spoedhulp in Gaza lijkt alles zinloos: 'Maar elk leven dat we redden, is er één'
Zinloos lijkt het werk van een arts in Gaza. Zoveel gewonden, zoveel doden en er komt maar geen einde aan. "Elke dag zien we gruwelijkheden en die blijven in je hoofd hangen", zegt arts Monther Abu Sharch (30) die op de spoedhulp van een ziekenhuis in Gaza werkt, tegen RTL Nieuws. Hij nam de tijd die hij eigenlijk helemaal niet heeft, om telefonisch te vertellen over de afgelopen maanden. Hij wil dat de wereld dit hoort.
"Ik heb net een jong meisje in de gang bij de wc moeten behandelen", vertelt Abu Sharch. "Er zijn geen plekken meer. De situatie is niet meer houdbaar." De jonge arts behandelt elke dag gewonde kinderen en ziet de gruwelijkheid van de bombardementen op hun lichamen. Het gebrek aan bedden en materiaal in het ziekenhuis maakt de situatie hopeloos. "De meeste kinderen zullen er onherstelbare schade aan overhouden."
Het feit dat hij elke dag gewonden en omgekomen kinderen ziet, vergroot zijn angst. "Ik probeer steeds naar huis te bellen, door het slechte bereik probeer ik dit soms honderd keer per dag, ik moet horen dat mijn zoon en vrouw oké zijn", zegt hij.
"Deze gruwelijkheden zien we elke dag en die blijven in je hoofd hangen."
Al voor de oorlog werkte Abu Sharch in het Mohammad Yousif Al Najjar-ziekenhuis in de stad Rafah in het zuiden van de Gazastrook. Toen was er al groot gebrek aan stroom en medisch materiaal door de blokkade, maar na de oorlog is het veel erger geworden.
Artsen van Gaza zijn in de afgelopen maanden door de grote aantallen gewonden fysiek en mentaal uitgeput, zegt Abu Sharch. "Wij werken 24 uur en krijgen 24 uur vrij. Als er heel veel bombardementen zijn moeten we vaak 48 uur en soms zelfs 72 uur doorwerken om de gewonden te behandelen."
Nachtmerrie
Volgens Save the Children, 's werelds grootste onafhankelijke kinderrechtenorganisatie, zijn sinds het begin van de oorlog op 7 oktober meer dan 7000 kinderen in Gaza vermoord. Abu Sharch zegt dat 40 procent van de omgekomen en gewonde mensen die naar het ziekenhuis worden gebracht kind is.
De meesten van hen hebben ernstige verwondingen, zoals verloren ledematen, verwondingen aan ogen en oren en schade aan inwendige organen. "Deze gruwelijkheden zien we elke dag en die blijven in je hoofd hangen."
"We doen ons best, al lijkt het vaak zinloos, maar het kan iemands leven redden."
Kinderen met zware verwondingen moeten eigenlijk in het ziekenhuis blijven. Maar door een groot tekort aan bedden en materiaal moeten ze eerder naar huis en dan dagelijks terugkomen voor behandeling. "Wij kunnen de benodigde zorg niet bieden, wat er in de toekomst toe kan leiden dat deze kinderen blijvende schade overhouden en hun leven niet op een normale manier kunnen leiden."
Abu Sharch en zijn collega's staan vaak machteloos tegenover alle gebreken, die in veel gevallen leiden tot het overlijden van patiënten binnen 72 uur. Toch blijven ze doorgaan met doen wat mogelijk is. "Geregeld doen we de behandeling in de gangen van het ziekenhuis. We doen ons best, al lijkt het vaak zinloos, maar het kan iemands leven redden."
Kinderen die achterblijven
Abu Sharch ziet bijna dagelijks kinderen van wie beide ouders en andere familieleden zijn omgekomen. Wezen, die moederziel alleen achterblijven. Het zorgt voor onmogelijke dilemma's voor de mensen in het ziekenhuis. Wie zorgt er voor de wezen? Er zijn geen weeshuizen waar deze kinderen opgevangen kunnen worden.
Hulporganisaties die zich normaal nog druk maakten om de kinderen, zijn vertrokken vanwege de oorlog. "Sommige kinderen worden naar familieleden gebracht, zoals een oom of tante of grootouders", zegt de arts. "Maar zoals iedereen in de Gazastrook hebben zij het ook heel zwaar door de tekorten aan eten en drinken en kunnen ook zij bij de bombardementen omkomen."
Kinderen die geen familieleden meer hebben, worden naar ziekenhuizen of scholen gebracht waar gevluchte families worden opgevangen. "Deze kinderen moeten het meestal zelf redden", zegt Abu Sharch.
Psychische hulp
Ook de VN-projecten voor het psychisch welzijn van kinderen, die voor de oorlog actief waren in de Gazastrook, zijn stopgezet. Kinderen krijgen geen psychische hulp, terwijl ze die juist zo hard nodig hebben.
Ernst Suur, directeur van War Child Nederland, zei eerder tegen RTL Nieuws dat kinderen in oorlog last kunnen krijgen van herbelevingen, ook wanneer het geweld al voorbij is. "Bij het minste of geringste geluid denken ze dat er weer een aanval is."
Sommige kinderen verliezen juist al hun emoties en raken afgevlakt. Concentratieproblemen, slapeloosheid en negatieve gedachten kunnen daar vaak bij opgeteld worden. Door het gebrek aan psychische zorg moeten de kinderen voorlopig zelf met de trauma's dealen, vertelt Abu Sharch.
Toekomst
Abu Sharch is zelf in Gaza geboren en heeft meer oorlogen meegemaakt. Ook hij groeide op tussen de bombardementen, waardoor hij de hoop al lang geleden is verloren. "Als je hier opgroeit, dan is het moeilijk een toekomst voor je te zien", zegt hij. "Je krijgt niet eens de kans om aan de nabije toekomst te denken. Deze lijkt niet vanzelfsprekend want je kan elk moment omkomen. Ook als kind ben je je hier bewust van."
De situatie in het Al Aqsa-ziekenhuis in Gaza is niet beter dan bij Abu Sharch. Het ligt vol gewonden, ook mensen die één of meerdere ledematen zijn kwijtgeraakt door verwondingen. Gebrek aan mensen en middelen staat behandeling in de weg, zie je in onderstaande video.