Het einde van de ramadan: 'Zo jammer dat het voorbij is'

'De cadeautjes staan al klaar'

Chayma (20) vast om haar lichaam en geest te reinigen.  

"Ik vast al vanaf mijn twaalfde. Toen at en dronk ik gewoon niet omdat mijn ouders en islamitische vriendjes en vriendinnetjes dat ook zo deden. Het hoorde er gewoon bij, klaar. Nu ik ouder ben, voel ik meer de noodzaak en snap ik de redenen achter het vasten beter.

Ik doe het om mezelf te reinigen, om dichter bij God te komen en meer bezig te zijn met mijn lichaam. Veel mensen denken: vasten betekent niet eten en drinken. Maar ik roddel ook niet tijdens de ramadan, ik praat niet slecht over anderen en probeer bewust mensen te helpen. Als je dat een maand volhoudt, dan voel je dat je een beter persoon wordt.

Sommigen worden chagrijnig van de ramadan, omdat ze honger hebben of niet mogen roken terwijl ze dat wel deden. Maar uiteindelijk maakt de ramadan je een liever persoon: je hebt weer meer oog voor jezelf en voor anderen.  

Zwaar

"De eerste paar keren vasten zijn het zwaarst. Dan weet je nog niet goed hoe je je energie over de dag moet verdelen. Maar het is ook een kwestie zijn van wennen. Het moeilijkste vind ik dat ik ook geen muziek luister en geen make-up draag. Van de week stond ik nog voor de spiegel, dacht ik: ah, zal ik niet toch even een mascaraatje op doen? Maar ik doe het niet, want dan is de magie er ook een beetje vanaf.  

Het Suikerfeest is een big happening. Als mijn vader terugkomt van de moskee en te horen heeft gekregen wanneer de vastperiode voorbij is, voel ik wel blijdschap. Omdat je weet: er komt gezelligheid. iedereen is blij, de familie komt op bezoek, je geeft elkaar geld, koekjes, cadeautjes. Ik heb gisteren inkopen gedaan, heerlijk.

Het eten is de middag en avond van het Suikerfeest ook heel uitgebreid. Vaak eten we iets Marokkaans, iets traditioneels. Maar vooral: veel. Heel veel. En de volgende dag is het leven weer 'gewoon'. Dan kan ik weer een boterham eten op klaarlichte dag. Maar aan de andere kant voel je je een tijdje na zo'n periode, nog steeds gezuiverd: een fijn gevoel vind ik dat. Na een halfjaar zakt het weer weg. Maar gelukkig is de ramadan een terugkerend iets."

'Het is de mooiste maand van het jaar'

Nourdeen Wildeman (36) uit Utrecht is tien jaar geleden bekeerd. 

"De eerste week is altijd een beetje acclimatiseren. Dan rijd je langs het tankstation voor een blikje fris en een zakje drop, en dan denk je: oh nee, ik vast. Maar ik heb mazzel; ik heb zelfs aan het eind van de dag, als rond 22.00 uur de zon weer ondergaat, nog niet heel erge honger en dorst tijdens de ramadan. 

Omdat ik ben bekeerd, ben ik niet islamitisch opgevoed. Ik weet nog dat ik de eerste keer vasten niet helemaal goed deed en elke dag te kort had gevast. Ik dacht namelijk dat je vanaf zonsopgang niet meer mocht eten. Wist ik veel dat het vasten eigenlijk begon vanaf de dageraad? Dat is vaak nog een uur eerder. 

Nog eventjes

"Niet-moslims zeggen soms: 'Nog even en het is weer voorbij'. Dat vind ik gek, want ik vind het een fantastische periode. Het is een beetje hetzelfde als zeggen tegen iemand die op vakantie is: 'Over een paar dagen mag je gelukkig weer naar huis'.

De ramadan is voor veel moslims een soort workshop van 29 tot 30 dagen lang, waarin je groeit, aan jezelf werkt. Ik zie het als een gunst dat ik die workshop mag doen en mijn religie weer wat meer centraal mag stellen. 

Het feest aan het eind van de ramadan is daarom ook geen feest waarin mijn vrienden en ik vieren dat het voorbij is: we rouwen dat de periode over is. Dat doen moslims vaak met familie, maar ik had als bekeerling natuurlijk geen islamitische familieleden. De eerste keer ging ik uiteten met mijn ouders, die geen moslim zijn en overdag gewoon aten. Dat was eigenlijk heel gezellig, maar ook wel een beetje awkward. Nu ga ik met vrienden naar de moskee en kom ik veel bij mijn islamitische schoonfamilie over de vloer."