Verliefdheid, pesten, misbruik en ruziënde ouders: Kindertelefoon bestaat 40 jaar

De Brabantse Jennifer (34) was elf, toen ze met haar broers en diens vriend computerspelletjes aan het spelen was. "Opeens vroeg die vriend van mijn broers: ik ga andere computerspellen ophalen bij mij thuis, fiets je mee?", vertelt Jennifer. "Ik ben met hem meegegaan, maar toen we eenmaal bij hem thuis waren, bleek dat hij andere intenties had. Hij heeft me misbruikt en zorgde er voor dat ik niet weg kon komen."

'Dacht dat ik iets fout had gedaan'

Uiteindelijk wist ze toch het huis uit te vluchten. "Ik had me buiten verstopt, was doodsbang. Al snel kwam hij naar buiten en riep: als je nu niet terugkomt, ga ik het tegen je broers zeggen, want je hebt het niet goed gedaan. En dan krijg je straf."

Vreselijke woorden, die een grote impact hadden op de toen elfjarige Jennifer. "Ik dacht dat ik iets fout had gedaan. Ik was bang, blokkeerde en zat er heel erg mee. Maar ik durfde er met niemand over te praten."

'Komt dit op de telefoonrekening?'

Jennifer wist van het bestaan van de Kindertelefoon, maar durfde niet zomaar te bellen. "Ik dacht: komt dit dan op de telefoonrekening? En wat zullen mijn ouders dan gaan denken? Ik vond het heel spannend, maar heb uiteindelijk toch gebeld."

Aan de andere kant van de lijn trof ze een luisterend oor. "Het was een hele lieve dame, die me vertelde dat het absoluut niet mijn fout was en dat iemand anders niet zomaar aan mijn lijf mocht komen, en dat het heel goed was dat ik belde. Het was zo'n opluchting om dat te horen."

In vertrouwen nemen

Jennifer belde steeds vaker met de Kindertelefoon om haar hart te luchten. "Mijn emoties liepen steeds hoger op. Ze hadden me al meteen geadviseerd om iemand in vertrouwen te nemen. Dankzij die gesprekken heb ik het uiteindelijk met heel veel tranen aan mijn moeder durven vertellen. We hebben toen alsnog aangifte gedaan en de dader is ook bestraft."

Jennifer is de Kindertelefoon nog steeds dankbaar. "Ze zijn fantastisch. Zonder hen had ik het misschien wel nooit durven vertellen, maar ik ben heel blij dat ik dat destijds gedaan heb."

Vaak over pesten

De Kindertelefoon begon in 1979 als een lokaal initiatief van Amsterdamse ouders. Inmiddels werken iedere dag vijfhonderd opgeleide vrijwilligers op zeven verschillende locaties in Nederland.

Hun gesprekken duurden in 2018 bij elkaar opgeteld 34.362 uur. Dagelijks voeren de vrijwilligers ruim duizend gesprekken, zowel telefonisch als via de chat. Een aantal feiten en cijfers op een rijtje:

• Een telefoongesprek duurt gemiddeld ruim 2 minuten
• Een chat duurt gemiddeld ruim 15 minuten
• Meer dan een kwart van alle telefoongesprekken gaat over pesten
• De rest gaat over seksualiteit (12 procent), geweld (10 procent), relaties en liefde (10 procent), thuis en familie (9 procent) en de rest (32) gaat om overige onderwerpen. 
• De Kindertelefoon wordt door het ministerie van VWS gefinancierd.

Bron: De Kindertelefoon

'Dacht dat het bij iedereen zo ging' 

Ook Pamela (33) uit Doetinchem was als kind heel blij met het bestaan van de Kindertelefoon. "Er was sprake van een onveilige thuissituatie, er was geen prettige sfeer. Ik was de oudste en moest altijd het goede voorbeeld geven, maar dat lukte natuurlijk niet altijd", vertelt ze.

"In het begin had ik niet door dat er iets mis was bij ons thuis, ik dacht dat het bij iedereen zo ging. Tot ik bij vriendjes en vriendinnetjes zag dat het ook anders kon. Toen ben ik gaan nadenken."

'Hoe gaat het thuis?'

Pamela had op school een flyer zien hangen van de Kindertelefoon. "Er stond bij dat je altijd en voor alles mocht bellen. Toen dacht ik: dat ga ik gewoon doen." 

Het gesprek bleef eerst een beetje op de vlakte. "Ik vertelde over school en over huiswerk en durfde eigenlijk niet te vertellen waarom ik echt belde. Maar de mevrouw aan de andere kant van de lijn prikte daar zo doorheen en vroeg: hoe gaat het thuis? Is het daar gezellig? En toen heb ik alles verteld. Dat luchtte zo op!"

In eerste instantie wilde Pamela vooral haar verhaal kwijt. "Ze vroegen me of ik wilde dat ze er iets aan gingen doen, maar dat wilde ik toen niet. Dat respecteerden ze en daardoor voelde ik me heel veilig en gehoord."

Zonder oordeel

In een later stadium is Pamela met behulp van de Kindertelefoon toch hulp gaan zoeken. "Ze adviseerden me om mijn huisarts in vertrouwen te nemen, en dat heb ik toen gedaan. Via hem kwam ik in gesprek met een maatschappelijk werker, waardoor we een oplossing konden vinden."

Inmiddels gaat het heel goed met Pamela. Ze heeft een gezin en een goede baan. Ze kijkt met een goed gevoel terug op het contact met de Kindertelefoon. "Op het moment dat ik het zo zwaar had, hebben ze me heel goed geholpen. Ze waren altijd een luisterend oor en hadden geen oordeel. Daarmee gaven ze me in die tijd een heel fijn en veilig gevoel." 

'Zou mijn crush mij ook leuk vinden?'

Na een oproep via onze Facebookpagina vertelden onze lezers over hun ervaringen met de Kindertelefoon. Sommigen belden met serieuze problemen, maar niet alle gesprekken waren even zwaar en heftig. Een greep uit de reacties:

• "Ik belde vooral om te vragen waar ik aan kon merken of mijn crush mij ook leuk zou vinden.. Héérlijk dat 't kon!" - Irma
• "Ik heb een keer gebeld omdat ik geen snoepje kreeg wat ik heel graag wilde. Ik was toen nog heel jong." - Miss-lovley
• "Ik heb ze heel vaak gebeld, ze hebben me door een zware tijd heen geholpen. Ik werd thuis mishandeld door mijn vader. Door te bellen met de Kindertelefoon kreeg ik goede adviezen. Ze waren een steun en toevertrouwen in een hele lastige periode. " - Sabrina
• "Ik heb vaak gebeld als mijn ouders weer eens ruzie hadden." - Amanda
• "Ik weet nog wel dat we onze juf in groep 8 zagen zoenen met een vrouw die ook klassenassisente was. De juf was al jaren getrouwd met een man, en de school was zwaar katholiek. We hebben toen de kindertelefoon gebeld met de klas, en ze zijn uiteindelijk langsgekomen voor voorlichting. Iedereen was helemaal in rep en roer." - Cindy
• "Ik heb zelf nooit gebeld, maar heb er wel mee gedreigd als ik weer de zoveelste puberruzie had met m'n moeder." - Nicoline
• "Mijn oudste twee kinderen (nu 20 en 18) gebruikten het nog wel eens als dreigement, bij 'zware onrechtvaardigheid'." - Monique
• "Ik ben er vijf jaar vrijwilliger geweest. Ontzettende leuke tijd gehad! Hele leuke telefoontjes en chatgesprekken gevoerd, maar ook heftige gehad."- Bettina
• "Ik werd vroeger veel gepest en heb vaak met ze gechat en gebeld en het was fijn om een onafhankelijk luisterend oor te hebben." - Lenthe