Gepeste Kaya deelt 'liefdesbrieven' uit: 'Mensen schrikken zich kapot'
Kaya is zo ongeveer haar hele leven lang gepest. En daarom staat ze vandaag op Utrecht Centraal liefdesbrieven uit te delen – die eigenlijk geen liefdesbrieven zijn. Het zijn verhalen van mensen die gepest worden. "Ik móét dit doen."
Een witte envelop met rode en zilveren hartjes erop. En de tekst: 'Speciaal voor jou'. Die deelde de 20-jarige Kaya van den Dikkenberg uit Doetinchem vandaag uit op Utrecht Centraal, aan elke voorbijganger die ze tegenkwam.
In de enveloppen zitten brieven die zijn geschreven door mensen die zijn gepest of nog steeds worden gepest. "Ze vertellen over de bijnamen die ze kregen, de eenzaamheid die ze voelden, de schaamte, en de littekens die ze eraan over hielden", vertelt Kaya.
Zelf heeft ze ook van die littekens. "Je ziet ze niet, maar ze zijn er. Ik ben vanaf groep 2 gepest, en nog steeds krijg ik soms nare opmerkingen naar mijn hoofd."
Rijke ouders
Het begon op de basisschool waar volgens Kaya 'vooral kinderen van rijke ouders' op zaten. Kaya was de uitzondering: haar ouders hadden 'niet echt een cent te makken'. "Ik droeg geen dure kleren, ging niet drie keer per jaar op vakantie. Dan val je op. Ik mocht niet meespelen, stond op het schoolplein altijd aan de kant en ik werd gepest met mijn achternaam. Ik werd dik genoemd, lelijk. Zelfs kinderen uit groep 8 deden mee. En ik was een kleuter, hè!"
Op de middelbare scholen waar Kaya zat – 'ik heb er heel veel versleten' – ging het door. Klasgenoten trokken haar stoel weg. Maakten haar spullen kapot. Duwden haar aan de kant. Scholden haar uit en gaven haar bijnamen. Omdat Kaya reuma heeft, zit ze in een scootmobiel. "Ze noemden me aansteller."
Dieptepunt
"Vijf jaar geleden was het dieptepunt", blikt ze terug. "Ze achtervolgden me naar huis, stonden elke dag in mijn straat naar me te schreeuwen. Ik durfde niet meer naar buiten, zat binnen te trillen als een rietje. Sterker: ik durfde niet eens door de gang te lopen van mijn eigen huis, of voor een raam te staan. Ik was doodsbang en dacht de vreselijkste dingen."
Maar Kaya besloot zich aan te sluiten bij een stichting die jongeren stimuleert om in actie te komen voor de dingen die zij belangrijk vinden. "Ik wil mensen laten inzien dat ze liever voor zichzelf moeten zijn. Daarom heb ik de oproep gedaan aan iedereen die gepest is: stuur je verhaal op, dan deel ik het uit."
Je hebt niet alle cookies geaccepteerd. Om deze content te bekijken moet je deaanpassen.
Schrikken
En dus stond ze vanochtend met 400 'zogenaamde liefdesbrieven' op het station. "Mensen schrokken echt", zegt ze. "Ze verwachtten een lieve brief of iets, en ik bereid ze ook niet voor op de boodschap." Kaya zag mensen huilen, emotioneel worden. "Supermooi om te zien, door het schrikeffect was het heel puur." Sommigen deelden ook hun verhaal. "Een vrouw vertelde over haar zoon, die heel erg is gepest."
De brieven waren ingrijpend, vindt Kaya. "Er waren mensen die vertellen over de momenten waarop ze aan zelfdoding dachten. Dat vond ik heftig, het maakte me aan het huilen. Dat zulke lieve, mooie mensen aan zulke erge dingen denken omdat ánderen hen het leven zuur maken. Omdat ánderen hen zeggen dat ze niets waard zijn..."
Littekens
Kaya wil laten zien dat pesten nog steeds voorkomt. En dat het littekens achterlaat. Maar alle brieven eindigen met een positieve noot. "De mensen die gepest werden, zijn stuk voor stuk sterker geworden."
Net zoals zijzelf. "Ik sta er. Ik maak YouTube-video's om mijn verhaal te doen en laat me door niemand tegenhouden. En weet je? Ik hoop ergens dat mijn pesters me hebben gezien. Of dat ze mijn brief op de een of andere manier lezen en dat ze denken: dat had ik niet moeten doen."
Heb jij vragen over zelfmoord?
Stichting 113 Zelfmoordpreventie: 0900-0113
Openingstijden: 24 uur, 7 dagen per week