Bezoekverbod tehuizen verlengd: 'Ik heb mijn dochter al 6 weken niet gezien'
Het bezoekverbod voor verpleeghuizen en instellingen voor gehandicapten wordt verlengd tot 20 mei. Dat doet pijn bij familie die hun geliefden nog langer moeten missen. Saskia Danen ziet haar vader met dementie achteruitgaan en Wilma Klaassen heeft haar dochter al weken niet gezien. "En ook op haar verjaardag zaterdag kan ik mijn kind geen kus geven."
Volgens premier Mark Rutte is het nodig om de instellingen nog tot zeker 20 mei op slot te houden vanwege de corona-uitbraak. Dat doet pijn bij mensen die al weken niet bij hun geliefden kunnen zijn.
Wilma: 'Mijn hart schreeuwt om haar, mijn verstand weet beter'
Wilma Klaassen: "Mijn dochter Naomi wordt zaterdag 23 jaar. We kunnen daar niet bij zijn. De dorpsgemeenschap van verstandelijk gehandicapten in Groningen waar Naomi woont, is al zes weken op slot voor bezoek. Ik heb haar al die tijd niet in het echt kunnen zien of aanraken. Niet dat Naomi zo aanrakerig is, maar haar hand vasthouden vindt ze fijn.
Naomi heeft een ernstige verstandelijke beperking en ook aanvallen van epilepsie. Dat komt doordat bij de bevalling van alles misging. Tot haar 19de woonde ze thuis, daarna ging het niet meer en is ze naar de instelling gegaan waar ze nu al bijna vier jaar woont.
Ze heeft het niveau vergelijkbaar met een kind van 1 jaar. Maar ze kan wel praten. Normaal ging ik twee keer in de week bij haar op bezoek, sinds de corona-uitbraak kan ik haar niet meer zien. Zes weken geleden was de laatste keer."
'Naomi wordt zaterdag 23 jaar, ik kan haar geen kus geven'
Het geeft 'hartzeer', zegt Wilma. "Je ziet haar huis vanaf de weg staan, maar je kunt er niet heen. Het liefst zou je stiekem via de achteringang naar binnen willen sluipen om haar even te zien. Maar ja, als iedereen dat zou doen, kan het virus losbreken. Mijn verstand weet dat geen bezoek het beste is. We moeten nu sterk en wijs zijn en de deskundigen volgen.
Haar in huis nemen is geen optie. Naomi heeft continu zorg nodig en heeft ook epileptische aanvallen. Bovendien zou dat voor haar ook niet het beste zijn. Ze zou heel onrustig worden thuis. In de instelling krijgt ze de beste zorg. Dat brengt haar rust en regelmaat. De mensen daar doen ook zo goed hun best. Ze houden ons goed op de hoogte en helpen waar ze kunnen.
Gelukkig is Naomi vrij rustig onder de situatie. Dat geeft troost. De rust en de regelmaat die ze daar krijgt, doen haar goed. Je hart schreeuwt natuurlijk anders, maar we moeten ons even beheersen. Zaterdag, op haar verjaardag, gaan we even videobellen. En ik breng cadeaus. Die lever ik dan een paar dagen van tevoren af."
Saskia: 'Mijn vader is bang alleen te sterven'
Saskia Danen: "Mijn vader heeft dementie en daardoor ook gedragsproblemen. Hij woont in een verpleeghuis dat nu zes weken op slot zit. Ik maak me zorgen om zijn gezondheid. Mijn vader heeft heel veel behoefte aan structuur. Dat hij nu geen bezoek meer krijgt van mijn moeder en zijn kinderen, maakt hem onrustig, boos en verdrietig.
Normaal kreeg mijn vader bijna dagelijks bezoek op de goede, afgewogen momenten. Dat hield hem rustig. Mijn moeder kwam zelfs om de dag. Nu hij mijn moeder niet ziet, maakt hij zich ook veel zorgen om haar en is hij bang dat zij ziek wordt. Hij volgt de coronacrisis op tv en is bang dat hij gaat sterven zonder dat hij mijn moeder en zijn kinderen nog gaat zien. Dat schrijft hij steeds in de brieven die hij ons stuurt.
Vroeger zat ik soms een halfuur naast hem, terwijl mijn vader in bed lag. We zeiden niets. Dat hoefde ook niet. Dat ik er was en dat we elkaar in de ogen konden kijken, gaf rust. Het is heel moeilijk om contact met hem te kunnen houden, nu de deur van het tehuis dicht is."
'We schrijven nu brieven naar hem en sturen kaartjes'
'Raambezoek' wil hij niet, zegt Saskia. "Hij begrijpt dat niet. Net als videobellen. In het begin moest hij daar niets van weten. Dat gaat de laatste tijd wel iets beter, met hulp van de verzorging. Het contact moet ook voor mijn vader toegevoegde waarde hebben. De kaarten en brieven die wij schrijven, vindt hij wel prettig. Die leest hij iedere dag opnieuw.
Ik ben het er niet mee eens dat de tehuizen zomaar op slot zijn gegaan. Al vanaf de eerste dag heb ik gepleit voor maatwerk. Het gaat nu alleen maar over corona, de veiligheid en de gezondheidsrisico's. Natuurlijk is dat belangrijk en natuurlijk wil je geen uitbraak in een tehuis. Maar het hebben van contact en bezoek is voor mensen van levensbelang. Het niet-hebben van echt contact brengt ook gezondheidsrisico's met zich mee.
De gezondheid van mijn vader gaat achteruit. Ik ben soms bang dat eenzaamheid zijn dood nog eens gaat worden. Bezoek is zo waardevol voor deze mensen. Daar moet veel meer bij stilgestaan en over nagedacht worden."
