Docent Bart moest met corona naar ic: 'Mondkapje op school is minste wat je kunt doen'

Lesgeven is zijn passie. Bart werkt al twintig jaar op het Charlemagne College in Eijkhagen, een school voor voortgezet onderwijs in Landgraaf. De school telt zo'n 1400 leerlingen van alle niveaus. Tto (tweetalig onderwijs), gymnasium, vwo, havo en vmbo-tl. Hij geeft les aan kinderen van het vmbo-tl.

Een dag voordat hij zich ziek meldde, nieste hij hard in zijn elleboog. Een collega grapte of hij geen corona had. Hijzelf lachte mee.

Hoesten en proesten

Tot hij de dag erna flink begon te hoesten en proesten. Het was toen 12 maart. "Ik begon mij helemaal niet lekker te voelen en meldde mij ziek." Drie dagen later gingen alle scholen in lockdown, vanwege het coronavirus. "Ik maakte dat niet mee, want ik lag thuis."

Pas drie dagen later ging Bart voor de eerste keer naar een huisarts. Hij werd terug naar huis gestuurd. "Ik kreeg antibiotica mee om uit te zieken." Een dag later ging het écht niet goed en belde hij weer. "Er werd besloten dat ik direct naar het ziekenhuis moest."

"Op 21 maart had ik mijn eigen lockdown", zegt hij. Daarmee doelt hij op de comateuze toestand waarin hij belandde. "Tweeënhalve week lag ik aan de beademing op de intensive care. Ik herinner mij niks meer."

Maar zijn toestand verbeterde en de Limburger werd overgebracht naar de intensive care light-afdeling, zoals hij dit zelf noemt. "Daar heb ik vijf dagen gelegen. Eén keer werd met mijn vrouw gebeld met behulp van een verpleegster, maar ik kon alleen wat gebrabbel uitbrengen."

Het ging steeds beter met Bart en op 19 april startte hij met zijn revalidatieproces. Ongeveer een maand later mocht hij naar huis. Met kleine stapjes ging hij vooruit: van rolstoel, naar rollator, naar lopen. "Toen dat lukte, heb ik een enorm potje zitten janken."

Niet door leerling besmet

Alleen hoe Bart besmet is geraakt, blijft een raadsel. "Ik heb geen idee." Door een leerling is het niet gekomen, zegt hij. "Ik ben de enige van de school die besmet is geraakt. Er waren geen andere docenten of leerlingen met corona."

Carnaval kon het ook niet zijn. "Het lijkt mij sterk: op 1 en 8 maart ben ik nog gaan hockeyen, terwijl carnaval eind februari was."

Mondkapjesplicht

Bart zegt – maar hij weet het niet zeker – dat tijdens de eerste en tweede golf weinig besmettingen hebben plaatsgevonden op de school waar hij lesgeeft. Mogelijk, omdat de mondkapjesplicht al gold vanaf het begin van het schooljaar, in augustus. "De collega's en directie hebben mijn situatie gezien. Daar hebben ze van geleerd. Dus daarin hadden wij een voorsprong." 

Augustus was ook het moment dat Bart begon met lesgeven. Al beperkt hij zijn lesuren tot negen uur per week. "Meer lukt mij niet. Een leerling vroeg een keer aan mij of ik moe was. Ik ben bekaf, zei ik."

De nasleep van het coronavirus voelt Bart nog iedere dag. Hij is streng tegen zijn leerlingen. Ze moeten zich aan de maatregelen houden. "Als ze te dichtbij komen, geef ik ze een spreekwoordelijke tik op de vingers. Ook zet ik het raam altijd open. Je kan prima een trui aan."

Boodschap van Bart

In het lokaal hoeven leerlingen en docenten geen mondkapjes op, maar in de gangen wel. Bart snapt het verschil. "In het lokaal is het lastig. Leerlingen die antwoord geven met een mondkapje op, hoor je bijna niet. Maar verder in de school is het heel belangrijk."

Voor de ouders en leerlingen die de mondkapjesplicht op middelbare scholen onzin vinden, heeft hij geen begrip. "Zou je met mij willen ruilen?" is zijn boodschap. "Als je het niet voor jezelf doet, doe het dan voor anderen. Jongeren krijgen het coronavirus misschien minder snel, maar kunnen het wel verspreiden. Een mondkapje dragen is het minste wat je kunt doen."