Jim verloor vader aan hondsdolheid: 'Wil niet dat mensen hetzelfde overkomt'
De vader van Jim Lasseur (24) ging in 2013 voor werk naar Haïti. Op de dag van zijn vertrek werd hij gebeten door een puppy. Hij besloot de wond alleen te desinfecteren. Maanden later bleek het foute boel: hij was besmet met rabiës en overleed. Jim verbaast zich over het gebrek aan aandacht voor de infectieziekte.
Toen zijn vader terugkwam in Nederland, wist Jim van niets. De wond kwam niet ter sprake. Zijn vader ging aan het werk alsof er niets was gebeurd. "Hij heeft er nooit iets over verteld."
Pyjama in auto
Dus Jim was zich ook van geen kwaad bewust. Tot een middag maanden later in juni, toen zijn vader zoals altijd zijn moeder (stewardess) ophaalde van Schiphol. Zijn moeder keek raar op toen ze opeens haar man in zijn pyjama achter het stuur zag zitten. "Ook zweette hij heel erg, had spierpijn en kon zich niet goed concentreren op de weg", zegt Jim.
Rabiës in Nederland
Rabiës, ook wel hondsdolheid genoemd, wordt veroorzaakt door een virus. Je kunt besmet raken via een beet, krab of lik van een geïnfecteerd dier. Infectie is in veel gevallen dodelijk.
Wereldwijd overlijden elk jaar zo'n 50.000 mensen aan de ziekte. In Nederland komt die zelden voor. De afgelopen 40 jaar zijn er in Nederland vijf mensen overleden aan hondsdolheid. Al deze patiënten raakten besmet in het buitenland. In West-Europa wordt een minder besmettelijke variant van het rabiësvirus vaak in vleermuizen gevonden. Die leidt zelden tot besmetting bij mensen.
Rabiës kan in een vroegtijdig stadium, dus zo snel mogelijk na een eventuele besmetting, worden behandeld. De behandeling bestaat uit toediening van een specifiek antiserum en aanvullende vaccinaties. Deze preventieve behandeling kan alleen gegeven worden voordat iemand klachten krijgt. Een onbehandelde rabiësinfectie is altijd dodelijk.
Bron: RIVM
Het was foute boel, bleek even later uit een onderzoek in het Tropencentrum in Amsterdam. Zijn vader was besmet met rabiës. In het ziekenhuis hoorde Jim het nieuws: "M'n moeder had een bleek en vertrokken gezicht, m'n vader keek naar buiten. Het was heel stil. De dokter vertelde dat mijn vader hondsdolheid had. Ik wist niet wat ik hoorde."
Jim was destijds 16 jaar. De dokter vertelde hem dat de overlevingskansen nihil waren. Hij zag z'n vader terneergeslagen zitten. "Het was een enorme shock."
Symptomen erger
In de dagen erna ging zijn vader in hard tempo achteruit. De symptomen werden steeds erger. Zo was zijn vader enorm bang voor water. "Als ik een glaasje water wilde tappen, stond hij doodsangsten uit. Ik moest meteen de kraan dichtdraaien." Ook zag zijn vader krekels op de muur en andere beesten op de grond.
Het ziekteproces was voor de familie een stressvolle periode. De dokters vertelden dat zijn vader zo snel mogelijk in een kunstmatige coma moest worden gebracht. "In de hele geschiedenis heeft één meisje het daardoor overleefd", zegt Jim.
Hij heeft een broertje en zus, zij studeerde in Hong Kong. "Ik ga niet in coma tot ik mijn dochter nog een keer zie", zei zijn vader.
'Onwerkelijke situatie'
Met de hele familie namen ze afscheid. Het was voor Jim een 'heel onwerkelijke situatie'. "Hij ging ons allemaal langs en vertelde wat hij mooi vond."
Zijn vader zou drie weken later overlijden. "Die laatste weken op de intensive care hadden hun ups en downs", vertelt Jim. Hij vond vooral de reacties op sociale media lastig. "Mensen die zeiden dat mijn vader de 'gebeten hond was' of 'gewoon een vaccinatie had moeten nemen'. Dat is heel pijnlijk."
Maar hij herinnert zich ook de fijne momenten, zoals de vele vrienden van zijn vader die het ziekenhuis bezochten. "Met wie we dan gingen lunchen op de binnenplaats."
Aandacht vragen
Na zijn vaders dood begon de vraag te dagen hoe het kon dat er zo weinig aandacht was voor de ziekte. Jim had het idee dat er in Nederland nooit over werd gesproken. "Ik wil dat mensen niet hetzelfde overkomt als mijn vader. Er moet meer bekendheid komen voor de ziekte."
Daarom gaat hij op 26 september de marathon van Berlijn lopen, om geld in te zamelen. Twee dagen later is het World Rabies Day.
Tegelijkertijd wil hij aandacht vragen voor de gevolgen die het voor een familie kan hebben als een geliefde op de ic ligt. "Drie jaar na de dood van mijn vader brak ik. Voor mij had die periode een erg grote impact. Ik denk dat het belangrijk is om betere nazorg te geven, maar voor nu ontbreekt het daar nog aan."
