Marian uit IJsselmuiden vocht 25 jaar voor vrijlating Amerikaan: 'Eindelijk gelukt'

"We gaan vandaag nieuwe kleren kopen. We gaan zijn vrijheid vieren." Marian Bultman begon ruim 25 jaar geleden met haar strijd om de zwarte gevangene vrij te krijgen.

De Amerikaan had in 1977 100 jaar celstraf gekregen nadat hij veroordeeld was voor de verkrachting van een 14-jarige tweeling.

Na 44 jaar vrij man

Na 44 jaar in de gevangenis te hebben gezeten kreeg Simmons, inmiddels 69 jaar, gisteren het verlossende woord. Hij is een vrij man.

Marian was met haar man Marinus speciaal voor de beslissende zitting naar de Verenigde Staten afgereisd. "Toen de rechter zei dat hij vrij kwam ben ik meteen naar hem toegegaan en heb hem een dikke knuffel gegeven. Hij was heel rustig en ook zo opgelucht. Ik zei hem: zie je nou wel dat het ons lukt om je vrij te krijgen. Hij lachte, het is allemaal nog zo onwerkelijk", vertelt ze door de telefoon.

Ze vervolgt: "Met zijn familie zijn we het meteen gaan vieren en uit eten gegaan. Hij zat daar nog wat beduusd, het is zo'n rollercoaster."

Vandaag is ze met hem op pad om kleren te kopen. "Vincent heeft niets en moet alles opnieuw opbouwen. Hij kan gelukkig nu tijdelijk bij zijn zus wonen."

Penvrienden

Bijna dertig jaar geleden begon het contact tussen Marian en de ex-gevangene. Ze begonnen brieven te schrijven naar elkaar. Marian was destijds actief voor Amnesty International en altijd begaan met het lot van gevangenen over de wereld. Via een stichting hoorde ze over de zaak en besloot ze te gaan schrijven. 

Waarover ze dat deed? "Ik schreef over mijn leven in Nederland, mijn gezin, mijn dagelijks leven. Hij zat tussen vier muren en miste dat leven buiten. Mijn verhalen waren zijn afleiding. Zijn hoop. En Vincent schreef terug."

Onschuld 

Al snel geloofde Marian in zijn onschuld, vertelt ze. In 1977 duurde het slechts enkele minuten voor een jury van 11 blanke mannen en een zwarte vrouw om Simmons, die zwart is, te veroordelen voor de verkrachting van de 14-jarige tweelingzussen. 

"Het bewijs rammelde aan alle kanten", zegt Marian. Hij heeft nooit een eerlijk proces gehad, vindt ze. "En er zijn meerdere zwarte Amerikanen onschuldig achter de tralies verdwenen. Vincent heeft ook altijd gezegd dat hij onschuldig was, hij vertrouwde op God."

Marian bezocht hem door de jaren heen meer dan 14 keer in de gevangenis. "De eerste jaren zat hij alleen in een kleine cel. Hij mocht dan een uur per dag naar buiten. Als we hem bezochten zat er een scherm tussen ons in. Maar hij was altijd opgewekt en had het vertrouwen dat hij ooit vrij zou komen."

De jaren erna werd hij verplaatst naar een andere gevangenis en werden de omstandigheden iets beter. "Hij zat de laatste jaren met meerdere gevangenen in een cel en we konden elkaar ontmoeten in een bezoekerszaal. Ik nam dan lekker eten mee en we zaten dan de hele dag met elkaar te praten of deden spelletjes. Hij keek daar erg naar uit. Het was zijn enige uitje." Ook zijn familie kwam regelmatig langs, zegt Marian.

Vrijlating 

Marian zat al die jaren boven op de zaak, zocht materiaal, bracht mensen met elkaar in contact en zamelde fondsen in om heropening van de zaak te financieren. "We bleven altijd bellen en schrijven. Later ook mailen en zo nu en dan bezocht ik hem op."

Een half jaar geleden kreeg ze hoop op een vrijlating, vertelt ze. "Zijn advocaat vroeg een nieuwe hoorzitting aan vanwege nieuwe informatie. Dat leek vanaf het begin heel kansrijk."

Haar vermoeden werd gisteren bewaarheid. Simmons kreeg te horen dat hij vrijkwam nu blijkt dat ontlastend bewijs nooit is gedeeld. Hij bleek volgens zijn advocaten op het moment van de verkrachting van de tweeling ergens anders in een café te zijn geweest. De tweeling liet weten de aanklacht in trekken, want ze zijn naar eigen zeggen 'moe van de zaak'. "We willen het achter ons laten. 44 jaar cel is genoeg." Wel achten zij Simmons nog altijd schuldig.

Vriendschap voor het leven

Marian gelooft heilig in zijn onschuld. De komende dagen blijft ze nog in de VS om hem te helpen met zijn nieuwe start. "Vincent wordt volgende week 70 jaar. We gaan de komende dagen nog leuke dingen doen. En we blijven elkaar zeker zien. We hebben een prachtige vriendschap opgebouwd door de jaren heen. En die zal hopelijk nog lang duren."