Yasmin: 'Ik kon het vreemdgaan niet laten en waarom had ik geen wroeging?'

"Thuis was het moeilijk. Mijn ouders hadden veel ruzie, mijn moeder ging vaak vreemd en ik voelde me onbegrepen. Ik zocht mijn toevlucht online. Ik was zestien, maar chatte met oudere mannen. Mijn leeftijd vertelde ik nooit. Wat ik zocht? Aandacht. Seks. Maar uiteindelijk vooral liefde. Een van die contacten was Ramon. Acht jaar ouder dan ik en we hadden een gezellig contact.

Het begon met seks, maar ik raakte al snel aan hem gehecht. Dat hij zoveel ouder was, vond ik wel interessant. Een jaar later liep ik weg van huis en ging bij hem in huis wonen. Mijn vader smeekte me om terug te komen, maar ik wilde er niets van weten. Ik voelde heel sterk dat ik een nieuw leven moest opbouwen en wilde zo snel mogelijk mijn eindexamen gymnasium halen. Dat lukte en twee jaar later waren Ramon en ik getrouwd en woonden we op onszelf."

"Nu denk ik: hoe heb ik dat in hemelsnaam kunnen doen? Dit had niks met liefde te maken, dit was een vlucht. Een zoektocht naar de aandacht die ik als kind zo gemist heb. Ik denk dat ik bij hem de veiligheid en de rust vond om verder te komen in het leven. Hij was een basis, maar niet de oplossing. Want mijn onrust bleef. Na een jaar dacht ik: nu kan ik vreemdgaan en daar ging ik dus ook bewust naar op zoek.

De aandacht vond ik leuk, maar het spel ook. Maakte ik oogcontact langs de snelweg en flirtte ik met iemand, om even later seks te hebben in de auto of in de bosjes. Allemaal heel vluchtig en soms ook best vies. Daarna kwam er een soort kick: 'gelukkig is het weer goed afgelopen', dacht ik dan. Ik studeerde nog en ook op de universiteit zocht ik scharrels, of gewoon weer online. Soms vroeg ik me ook af wat ik in hemelsnaam aan het doen was, maar toch kon ik het niet laten. En wat me nog het meest dwars zat: waarom had ik er geen wroeging over? Niks hè. Nada."

"Op mijn 23ste haalde ik mijn diploma en kreeg ik mijn eerste zoon. Vergeleken met leeftijdsgenoten was ik qua lifetime events met alles heel vroeg, en ondertussen leidde ik een autonoom dubbelleven. Ik ging steeds verder. Uiteindelijk papte ik zelfs aan met de beste vriend van Ramon. Ook weer voor de kick en voor de aandacht.

Even later kwam ik hem weer tegen op een verjaardag en pas toen kwam mijn schuldgevoel. Ik heb alles opgebiecht aan mijn man en ja, toen brokkelde ons huwelijk wel af. Hij begreep niets van mijn behoefte maar wilde me ook niet kwijt. Ramon besloot om me te vergeven en we zetten zo goed mogelijk door. Uiteindelijk kregen we een tweede zoon en een jaar daarna pakte ik een nieuwe studie op."

Alle remmen los

"Toch ging het weer mis. Ik was veel afgevallen, ontdekte het echte uitgaansleven en zocht eens in de zoveel tijd opnieuw vrijheid in mijn eigen vrijdagavond uit. In een mooi jurkje op de dansvloer voelde ik me gezien. Door de week was ik heel trouw aan mijn gezin, maar op die ene dag in de maand gingen alle remmen los. Het was leuk, het was vrij en zodra ik thuiskwam ging mijn masker weer op.

Totdat Ramon merkte dat ik weer een beetje overliep naar andere mannen. Dan zette ik ze als 'schoolplein-nog-wat' in mijn telefoon, maar had hij het toch door. Sluw ja. Ik wist dat ik ermee moest stoppen, maar ik kon het niet. Mijn huwelijk met Ramon was liefdeloos, en we waren om de verkeerde redenen bij elkaar. Hij was de familieman en ik stond graag op het podium. Hij was introvert en ik was extravert. We hingen aan elkaar omdat het zo was, niet meer omdat we dat wilden."

"Met Kerst klapte het tussen ons. Ik wist dat ik het echt niet meer kon en heb mezelf ‘s nachts in de stad weer 'een cadeautje' gegeven. En weer had ik geen spijt. Deze keer nam ik mijn gevoel en mijn behoefte serieus en besloot dat ik niet kon blijven in mijn huwelijk. Ik zocht een andere baan, zorgde dat ik meer ging verdienen en stopte met die andere mannen. Ik moest wel zuiver bij Ramon weg kunnen gaan en geen gedoe met andere prikkels hebben.

Ramon vond het vreselijk en werd heel boos, maar zag ook wel dat er geen andere mogelijkheid was. Met het uitspreken van de woorden viel er zo’n last van me af, dat ik wist dat het goed was. Eindelijk was er geen stress meer. Zo’n scheiding is alleen maar verlies natuurlijk, voor iedereen. Van illusies, van vaste veiligheid, van spullen. Maar ik wist: ik mag voor mezelf kiezen en ik wil ook mijn kinderen leren dat je altijd een keuze hebt in het leven."

"We hebben nog een jaar in hetzelfde huis gewoond en nu woon ik eindelijk op mezelf. Voor het eerst in mijn leven alleen. Ik had mezelf beloofd: als de scheiding er officieel doorheen is, ga ik weer daten. Ik dacht van te voren: ik ga elke dag van bil met een ander, maar dat bleek helemaal niet zo te zijn. Na een korte rebound nam ik een date-pauze en toen was daar ineens Jeremy. Een Nederlandse man, wat een verschil met Ramon die - net als ik - Hindoestaans is.

Het voelt goed en ik kan zijn wie ik ben. We zijn een paar maanden samen nu en hoewel ik zoveel verleiding heb gehad om toch weer buiten de pot te pissen, heb ik heb het niet gedaan. Voor het eerst heb ik de behoefte niet. Voor het eerst in mijn leven maak ik echt keuzes voor mezelf en kies ik voor samenzijn met Jeremy. Eindelijk rust."

De naam Yasmin is gefingeerd. Haar echte naam is bekend bij de redactie. 

Gezocht: Liefdeslessen 

Voor de rubriek Liefdesles op RTL Nieuws Lifestyle zoeken we mooie, kwetsbare, grappige, inspirerende en goudeerlijke liefdeslessen. Een inzicht, een reflectiemoment. Liefst met hand in eigen boezem. Bleek je uiteindelijk zelf degene met bindingsangst? Had je nooit voor de liefde moeten emigreren of bleek een samengesteld gezin toch een illusie? Journalist Hanneke Mijnster wil je er graag alles over vragen. Vertellen mag anoniem. Mail naar: hanneke.mijnster@rtl.nl.