Marjon: 'Ik ben nog nooit zo bang geweest dat hij een ander zou vinden als toen'
Iedere week delen we een openhartige en goudeerlijke liefdesles van een lezer. Omdat de liefde alleen maar mooier wordt als je deelt. Zij was de kroegtijger en hij de huismuis. Na zes maanden zonder elkaar weten Marjon (35) en Alex (31) zeker: dit nooit meer. Tegenpolen passen prima als je elkaar begrijpt.
"Zie je het voor je? Een hele bar vol bier en uitbundige mannen, en dan ééntje die me met een vleugje interesse en arrogantie aankijkt. En na twee bier gewoon een appelsap bestelt, omdat hij wel genoeg gedronken heeft. Dat is Alex ten voeten uit. Ik stond toen achter de bar in mijn eigen kroeg en dolde met iedereen, maar het deed hem niets. Dat intrigeerde me.
Iedereen was knetterlam, maar hij niet, Hij wilde een appelsap. Deze lange knapperd bleek helemaal geen kroegganger, maar was gewoon mee met een bedrijfsborrel. Hij zat aan m’n bar en keek en kletste wat. Lang, donkere ogen en een baardje van een dag of drie. Ik vond het wel wat."
"Die kroeg kocht ik een paar jaar eerder met mijn inmiddels ex, met wie ik ook een dochter kreeg. We gingen prima met elkaar om, maar ik voelde ook: als ik echt een nieuw leven wil opbouwen, dan moet ik weg uit die zaak. Het was voor ons allebei financieel niet slim om eruit te stappen, en zolang er toch nog geen ander in het spel was ging het prima.
Maar toen was Alex daar dus. Aan het einde van de avond vroeg hij hoe laat we dicht gingen. 'Over een kwartier', zei ik. 'Dus je hebt nog 15 minuten om mijn nummer te vragen.' Hij lachte en zei: 'Ik hoop dat dat niet nodig is, omdat je mij dat nu gewoon gaat geven.' Een paar dagen later nam hij me mee uiteten en toen het restaurant sloot, voelden we allebei: deze date is nog lang niet klaar."
Fantastisch in zijn nieuwe rol
"Pas om vier uur stapte ik mijn bed in. Alleen ja. Toevallig had hij net twee weken vakantie, dus konden we elkaar veel zien. Het was meteen serieus tussen ons. Na drie maanden ontmoette hij mijn dochter, en ook daar maakte hij werk van. Ik introduceerde hem niet zozeer als mijn nieuwe vriend, maar ze had gauw genoeg door dat alleen Alex ook bij mij in bed mocht slapen. Alex deed het fantastisch in zijn nieuwe rol. 'Als ik voor jou kies, kies ik ook voor haar', vond hij. Hij deed bewust zijn best om een band met haar op te bouwen en bracht haar iedere zaterdag naar zwemles."
"Het was fantastisch, maar de verschillen tussen ons werden ook steeds duidelijker. Ik houd van de horeca en van feest, en hij geeft daar niks om. We werden wel eens uitgenodigd voor feestjes en dan riep hij 'ga maar lekker, ik geef je alle ruimte'. Hartstikke lief, maar ik wilde juist met hem daarheen, en met hem onder de mensen zijn, terwijl hij dan juist genoot van zijn avond alleen op de bank, in zijn eigen huis.
Hij kon het niet opbrengen om met me mee te gaan, ook omdat hij altijd om vijf uur moest opstaan om te werken, en ik vond dat hij het wel voor me over moest hebben. Hij had immers genoeg tijd voor zichzelf, omdat ik al zoveel avonden werkte. Ik dacht: 'ik vertik het gewoon om in mijn eentje naar elk feestje en elke pubquiz te gaan, ik wil iemand die socialer is'. Tegelijkertijd ontstond de discussie dat ik alles al een keer gedaan had. Samenwonen, een kind. Als we het hadden over samenwonen dacht ik aan een termijn van over vijf maanden, en hij over vijf jaar. Hij woonde pas net op zichzelf en voor hem was in zijn eentje thuiskomen al echt een nieuwe ervaring. We zaten in totaal andere fases en dus maakte ik het uit."
'Langzaam bekroop mij het gevoel dat ik misschien te snel geoordeeld had over mijn saaie lieverd.'
"Hij was verdrietig, maar vooral mijn dochter werd heel boos. 'Ik woon hier ook', riep ze, 'en ik wil dat hij blijft!' Ook Alex wilde graag het contact met haar behouden en dus gingen we zondag soms wat leuks doen met z’n drieën. Ook bracht hij haar nog steeds elke week naar zwemles, bakten ze samen taarten en struinden ze speeltuinen af en bleef ze soms bij hem logeren. Ik werkte dan in de bar, en ging daarna nog stappen want ik wilde het leven vieren. Ik vond het heerlijk om ongestoord avonden uit te kunnen, zonder dat ik het gevoel had dat er iemand thuis een mening over had. Althans, dat vond ik de eerste paar weken heerlijk."
Geen verwarring voor dochter
"Maar ja, dat was ook wel een leeg bestaan. Soms had ik geen zin meer, maar ging ik toch de stad in omdat ik anders ook maar alleen thuis zat. Langzaam bekroop mij het gevoel dat ik misschien te snel geoordeeld had over mijn saaie lieverd. Het is allemaal maar relatief, dat uitgaan. Mijn onrust was groot en ik dacht dat dat de manier was om het leven te omarmen en te vieren. Maar de ochtenden werd ik alleen wakker en dan miste ik mijn saaie lieverd die een kopje koffie op bed bracht en vroeg hoe mijn avond was geweest.
Of die met mij op de bank een film keek en met wie ik ongegeneerd koekjes kon eten terwijl we iedereen uitlachten die we op tv zagen. Om geen verwarring te zaaien voor hem en mijn dochter heb ik het een half jaar volgehouden. Een half jaar waarin ik hem belde als ik wat had meegemaakt en hij mij hielp met het opknappen van mijn nieuwe huis, zonder enige bijbedoeling. Een half jaar waarin wij samen naar de bruiloft van vrienden gingen, want we waren tenslotte samen uitgenodigd, en het reeds geboekte tripje Londen ook maar gewoon lieten doorgaan."
"Een half jaar waarin ik nog nooit zo bang ben geweest dat hij op een dag iemand anders zou ontmoeten en waarin hij zich nog nooit zo eenzaam in zijn eigen huis bleek te voelen.
Op één van die zondagen vroeg ik hem na het eten of hij bleef slapen, toen hij op het punt stond om naar huis te gaan. Zijn reactie vergeet ik nooit meer. 'Als ik nu blijf, ga ik niet meer weg, want ik wil me nooit meer zo voelen als de afgelopen maanden', zei hij. En toen ging het snel. Hij verkocht zijn huis, ik koos voor een negen-tot-vijf-baan en we wonen samen. Inmiddels zijn we drie jaar verder en afgelopen zomer werden we ouders van een schitterende zoon. Deze saaie lieverd staat altijd voor mij klaar en zet me op mijn plek als het nodig is."
Allebei dolgelukkig
"Onze breuk liet ons allebei inzien dat als we samen willen zijn, dat we er ook echt voor moeten gaan en dat is nu precies wat we doen. We hebben nauwelijks ruzie en hebben ‘m anders echt al uitgepraat voordat we gaan slapen. Af en toe draai ik nog een bardienst voor de lol, dan heeft hij toch zijn avondje voor zichzelf en zijn we allebei dolgelukkig."
De naam Marjon is een gefingeerde naam. Haar echte naam is bekend bij de redactie.
Gezocht: Liefdeslessen
Voor de rubriek Liefdesles op RTL Nieuws Lifestyle zoeken we mooie, kwetsbare, grappige, inspirerende en goudeerlijke liefdeslessen. Een inzicht, een reflectiemoment. Liefst met hand in eigen boezem. Bleek je uiteindelijk zelf degene met bindingsangst? Had je nooit voor de liefde moeten emigreren of bleek een samengesteld gezin toch een illusie? Journalist Hanneke Mijnster wil je er graag alles over vragen. Vertellen mag anoniem. Mail naar: hanneke.mijnster@rtl.nl.