Willy: 'Ik was niet meer de krachtige vent die ik ooit was. Daar knapte ze op af'
Iedere week delen we een openhartige en goudeerlijke liefdesles van een lezer. Omdat de liefde alleen maar mooier wordt als je deelt. Na een ingedommeld huwelijk vond Willy (60) de liefde bij een mooie Spaanse. Totdat het temperament waar hij ooit voor viel zich tegen hem keerde. "Ze weigerde om weg te gaan."
"We hadden een prima huwelijk, mijn vrouw en ik. Een paar mooie horecazaken en de vrijheid om te doen wat we wilden. We konden geen kinderen krijgen, maar daar hadden we ons allebei bij neergelegd. Na een jaar of veertien hadden we trek in een nieuw avontuur en dus trokken we naar Spanje. We kochten daar een feestcafé en genoten van het leven. Maar eerlijk is eerlijk, we zagen ook wel in dat de koek tussen ons gewoon op was. Het was goed zo.
We gingen prima uit elkaar en bleven vrienden, en ik dook vol het vrijgezellenleven in daar in Spanje. Het was een groot feest. Het was nota bene mijn ex-schoonvader, die ook in Spanje woonde, die me koppelde aan Martina. Een mooie vrouw om te zien, slank, goedlachs en 28 lentes jong. Ik was toen 43, maar dat leek geen probleem."
"Na een week trok ze al bij me in. Misschien had ik toen al wakker moeten worden. Haar koffers zaten vol met kledingstukken waar de kaartjes nog aanhingen en ze was enorm met haar lijf bezig. Zo maakte ze altijd staand huiswerk omdat ze anders zou aankomen. Later vertelde ze dat ze anorexia had gehad. Er gebeurde regelmatig dingen die ik niet kon plaatsen, maar die me ook niet direct zorgen baarden. Ik bedoel, we hadden het leuk en ze was echt een mooie vrouw. Ik was blij met wat ik had.
Op een avond wandelden we door Torremolinos en kwamen we een man tegen die elke dag bij mij in het café kwam. Ik maakte een praatje met hem en hij keek nogal geïnteresseerd naar Martina, maar beiden zeiden niets. 'Ken jij die man?', vroeg ze toen we verder liepen. Ja, zei ik. Bleek het haar vader. Maar omdat ze geen contact meer hadden, zei ze hem geen gedag."
Genieten van vaderrol
Ondanks onze verschillen was ik gek op haar en kregen we zelfs een dochter, Tessa. We voedden haar op in het Spaans en ik genoot van haar en van mijn rol als vader. Ik weet nog goed dat we een keer aan het strand zaten en dat mooie baby’tje op mijn borst lag. Ik voelde haar hartje kloppen en dat ontroerde me zo dat de tranen over mijn wangen liepen. 'Stop met huilen', beet Martina me toe, 'je bent geen echte man'."
"Maar de crisis sloeg toe in Spanje en er kwam bijna niemand meer in de zaak. Allerlei kroegen om ons heen gingen dicht en mijn omzet zakte met tachtig procent. Dit was niet vol te houden en dus ging ik in 2011 terug naar Nederland. Martina en Tessa bleven daar en zouden later komen. Eenmaal terug moest ik hier alles weer opbouwen. Ik had geen familie meer in de buurt en vond gelukkig nog wel wat oude vrienden terug, en een baan. Net voor kerst had ik eindelijk ook een huis en konden Martina en Tessa komen."
In de knoop
"Het werden heerlijke feestdagen door het weerzien, maar daarna ging het bergafwaarts. Ik had verdriet om mijn overleden broer, maar ze was er niet voor me. Ik voelde me niet fijn en trok me steeds meer terug. Zocht mijn rust in het schuurtje in de tuin, maar ik kon er niet de vinger op leggen. Ook merkte ik dat ik vrienden kwijtraakte en dat ik steeds minder ging sporten.
Uiteindelijk zei ik tegen haar dat ik in de knoop zat, maar ze wilde niet praten. Er was iets vreselijks gebeurd in mijn familie: mijn zus en zwager waren vermoord door hun zoon. Afgrijselijk natuurlijk. Maar zij vond dat dat een probleem was van mij en dat ik maar naar een psycholoog moest gaan. Dus dat deed ik. Ik was niet meer de krachtige vent die ik ooit was, en daar knapte ze op af."
"Dus ik ging naar een psycholoog en ik kwam in een berg onverwerkt verdriet terecht. Gedoe in mijn jeugd, het verlies van familieleden: het kwam er allemaal uit. En Martina liet duidelijk blijken dat ze daar niet op zat te wachten. Het ging steeds slechter tussen ons. We hadden vaak ruzie en als ik het journaal keek, ging zij daar luid doorheen zitten bellen. Tegen Tessa was ze heel streng, dus dat meisje vluchtte steeds vaker naar haar kamer. Het was niet fijn, maar pas toen ik ontdekte dat ze ontrouw was, zette ik er een punt achter.
We zouden scheiden en zij zou uit huis gaan. Maar ze ging niet. Het duurde even voordat ze een huis kon vinden. 'Oké', dacht ik nog, maar later hoorde ik van de mediator dat ze een beroep had aangetekend tegen de scheiding. Terwijl ze er dus niets over zei. Nou, toen moest ik pas echt wakker worden. De situatie in huis werd alleen maar erger. Ze sloeg me, draaide de hele nacht keiharde muziek naast mijn slaapkamerdeur en zwaaide met een mes. Tessa heeft het allemaal gezien, vreselijk vond ik dat."
"Ik sloot me aan bij een narcisme-zelfhulpgroep en daar heb ik veel aan gehad. Daar leerde ik vooral om niet te reageren op een boze bui of een steek, maar me vooral te concentreren op mezelf. Uiteindelijk bepaalde de rechter dat Martina op 28 juni mijn huis moest verlaten, maar ook toen bleef ze gewoon zitten.
Weer een paar weken later heb ik, toen ze naar haar werk was, alle sloten vervangen en een alarm geïnstalleerd. Daarna stuurde ik Martina een sms dat ze geen toegang meer had tot mijn huis. Pas toen was het over. Ze is nog een keer langs geweest met Tessa om spullen te halen, en dat is het. Tessa woont bij haar en komt om het weekend hier. Dat vind ik wel moeilijk. Met Martina heb ik nul communicatie, dus alles wat ik moet weten over Tessa gaat via school."
Nu pas rust
"Inmiddels bouw ik mijn leven weer op. Ik heb een paar goede vrienden, een fijne baan en heb het heerlijk in mijn huis. En ik heb de hond lekker bij me. Ik wandel veel en dat doet me goed. Nu pas vind ik rust. Nu pas zie ik dat ik zo vaak aan mezelf voorbij ben gegaan. Hoe moeilijk het is om altijd op eieren te lopen in je eigen huis. Ik heb het goed met mijn hond, met Tessa en mezelf en dat is voorlopig wel even genoeg."
Gezocht: Liefdeslessen
Voor de rubriek Liefdesles op RTL Nieuws Lifestyle zoeken we mooie, kwetsbare, grappige, inspirerende en goudeerlijke liefdeslessen. Een inzicht, een reflectiemoment. Liefst met hand in eigen boezem. Bleek je uiteindelijk zelf degene met bindingsangst? Had je nooit voor de liefde moeten emigreren of bleek een samengesteld gezin toch een illusie? Journalist Hanneke Mijnster wil je er graag alles over vragen. Vertellen mag anoniem. Mail naar: hanneke.mijnster@rtl.nl.