Mara: 'Dit trauma hoort bij me en staat bij iedere nieuwe ontmoeting op de agenda'

"Ik was een laatbloeier op liefdesgebied. Mijn eerste zoen kreeg ik toen ik achttien was en ik was twintig toen ik voor het eerst het bed deelde met iemand. Tot die tijd had ik totaal geen oog voor jongens. Intimiteit was voor mij iets groots, ik dacht dat ik zou trouwen met de man die me ontmaagde, maar zoals bij velen liep dat anders.

Ik was van het nuchtere type, dus toen ik een jaar later voor mijn stage naar een andere stad verhuisde en daar via vriendinnen in een vriendengroep met muzikanten rolde, boeide dat me niet zo. Het was gezellig, natuurlijk, maar ik was niet zo onder de indruk van hun creatieve status. Af en toe zoende ik met iemand tijdens het uitgaan en verder stortte ik me vooral op mijn stage."

"Op een avond waren we uit met die hele groep vrienden en kreeg ik van een van die gasten steeds wat extra wijn aangeboden. Het was al laat en we sloten de nacht af met een huisfeestje. Iedereen was al ver heen, de meesten door drugs, ik van de drank. Al betwijfel ik of er iets in die wijn zat, want ik kreeg een flinke black-out en herinner me alleen nog flarden van die avond.

We sliepen allemaal in één ruimte, maar midden in de nacht werd ik opeens wakker in de badkamer. Ik weet niet meer hoe ik daar ben gekomen. Die vriend van mij, die overigens een vriendin had, was er ook en zette me onder de douche. Hij draaide de kraan open en zei: 'je moet wel stil zijn zodat niemand het hoort'. Daarna kreeg ik weer een black-out en toen ik wakker werd zat zijn penis in mijn mond. Heel naar. De volgende ochtend was hij weg, en vertelde ik aan een huisgenoot wat er was gebeurd. Die vond het een heftig verhaal, maar omdat ik er vrij laconiek over deed zag zij ook geen red flags."

Wat wilde hij van me?

"Mijn stage, het stappen, alles ging gewoon door. Totdat een vriendin van me twee maanden later vertelde dat die jongen haar een bericht had gestuurd en vroeg of ze hem kon adviseren. Hij vond mij oprecht leuk en wilde serieus met me daten. Toen brak ik. Ineens voelde ik sterker dan ooit dat er iets gebeurd was dat niet oké was. Huilend ben ik naar de mentor op school gestapt en heb ik alles op tafel gegooid. Ik had die jongen sindsdien nog maar een keer kort gezien, en nu dit? Wat wilde hij nou van me?"

"Mijn mentor verwees me door naar een schoolpsycholoog, die mij achteraf gezien meer kwaad dan goed heeft gedaan. Met haar vragen als 'waarom zou je daar bang voor zijn?' en 'waarom vind je dat vervelend?', stompte ze me helemaal af. In plaats van me over mijn angsten heen te helpen, leerde ze me 'fuck it'."

Als een robot los in het nachtleven

"Ik sloot me af en kon geen enkele emotie meer voelen. Ook de positieve niet. Als een soort robot ging ik los in het nachtleven. Jagen op mannen, op seks en op bevestiging dat ik er mocht zijn. Een hele rare periode. Onrustig, maar ook confronterend, want iedere keer als een man wilde dat ik hem pijpte sloeg ik op slot, en vertelde ik iets vaags. Soms konden ze er wel iets uit opmaken, soms liep een fling er ook op stuk. Ik ben er niet trots op, maar ik heb het wel gedaan. Doodmoe werd ik er van."

En net toen ik dacht: nu ga ik hulp zoeken, riep iemand uit ons gezin tijdens een etentje dat het zo fijn was dat niemand van ons naar een psycholoog hoeft. Dus liet ik het weer, want ik wilde niemand teleurstellen. Ondertussen ging het steeds slechter met me. Ik had geen energie meer voor school, lag alleen maar series te kijken in bed en had geen lust meer in het leven."

"In totaal duurde het twee jaar na het incident voordat ik écht durfde aan te kloppen bij een psycholoog. Mijn situatie was zo slecht dat ik met spoed werd behandeld. Met praten, psychomotorische therapie en visualisaties herprogrammeerde ik vier jaar lang mijn hoofd en lijf wat er was gebeurd. Dat hielp enorm.

Ik koos ervoor om anderhalf jaar geen seks te hebben en de waardering puur uit mezelf te halen. Dit kan ik echt iedereen aanraden. Dankzij die goede therapie is mijn zelfbeeld weer positief en kan ik triggers zoals laatst na die uitzending van BOOS binnen een paar dagen van me laten afglijden. In het begin duurde dat soms weken of zelfs maanden."

Wanneer vertel ik het en hoe?

"Toch blijft het moeilijk. Dit trauma is iets dat bij me hoort en in iedere nieuwe ontmoeting op de agenda staat. Wanneer vertel ik het en hoe? Ik heb een relatie van anderhalf jaar gehad na het incident en er nooit iets over verteld. Ik ben nu sinds een maand aan het daten, maar die man weet nog van niks, terwijl ik elke dag weer tegen dingen aanstuit die makkelijker zouden zijn als hij er wél van afwist."

"Ook in nieuwe vriendschappen is het altijd zoeken naar een geschikt moment. Maar ook met mensen die het al weten blijft het lastig en zorgt het soms voor discussie of onbegrip. Wat niet hielp door de jaren heen is dat sommige reacties heel lauw of zelfs negatief waren.

Een vriendin uit die tijd vertelde later dat ze had gehoord dat die jongen hetzelfde bij een ander meisje had gedaan. 'Nu geloof ik je wel', zei ze. Dat vond ik verschrikkelijk, want waarom moet het eerst bij iemand anders gebeuren voordat je mij gelooft?"

Houd hoop

"Maar weet je, dankzij die therapie en het verzamelen van nieuwe mensen om me heen - die daadwerkelijk in me geloven - heb ik rust gevonden. En met die liefde komt het ook wel goed. Houd hoop, dat is de helft."

De naam 'Mara' is een gefingeerde naam. Haar echte naam is bekend bij de redactie. 

Gezocht: Liefdeslessen 

Voor de rubriek Liefdesles op RTL Nieuws Lifestyle zoeken we mooie, kwetsbare, grappige, inspirerende en goudeerlijke liefdeslessen. Een inzicht, een reflectiemoment. Liefst met hand in eigen boezem. Bleek je uiteindelijk zelf degene met bindingsangst? Had je nooit voor de liefde moeten emigreren of bleek een samengesteld gezin toch een illusie? Journalist Hanneke Mijnster wil je er graag alles over vragen. Vertellen mag anoniem. Mail naar: hanneke.mijnster@rtl.nl.