Sharona wil nooit meer aan de hormonen

"Iedereen kent de beelden van hondsberoerde mensen die afkicken van drugs of alcohol. Dat je daar ziek van wordt, is algemeen bekend. Veel minder mensen weten dat je soortgelijke verschijnselen kunt krijgen als je rigoureus stopt met alle hormonen. Ook dát is loodzwaar, en ik weet er alles van. Toen ik tweeëneenhalf jaar geleden stopte met het gebruik van hormoonzalf en mijn hormoonspiraaltje liet verwijderen, ging ik door een hel. Door de hormoonzalfontwenning kreeg ik jeuk over mijn hele lichaam, het was gekmakend. Ook had ik donkere, depressieve gedachten. Op het dieptepunt dacht ik: als ik zo verder moet leven, dan hoeft het van mij niet meer."

Onveilig gevoel

"Als baby van twee weken oud kreeg ik al last van eczeem. Van mijn kruin tot mijn tenen zat ik onder, en natuurlijk jeukte dat enorm. De eerste twee jaar van mijn leven heb ik veel gehuild en ’s nachts amper geslapen door de jeuk. Ik werd getest op allerlei allergieën en bleek onder andere koemelkallergie te hebben. Ook van geparfumeerd wasmiddel en zeep sloeg mijn immuunsysteem op hol. Mijn moeder schrapte van alles van mijn menu en van haar boodschappenlijstje. Uiteindelijk kocht ze mijn voeding bij de apotheek. Dat was eigenlijk een soort astronautenvoer waar alleen de broodnodige voedingsstoffen in zaten en verder niets.

Als peuter kreeg ik van de huisarts hormoonzalf voorgeschreven tegen het eczeem. ’s Avonds werd ik ermee ingesmeerd en vervolgens ingezwachteld en vastgebonden in bed, zodat ik me niet kon krabben. Dat kan ik me niet meer precies herinneren, maar ik weet nog wel dat ik als kind vaak een onveilig gevoel had en niet alleen durfde te slapen. Ik viel pas in slaap als mijn vader bij me zat. Dat vastbinden was een advies dat mijn ouders hadden gekregen en braaf hadden opgevolgd met de beste bedoelingen, maar achteraf was het natuurlijk totaal onpedagogisch."

"Het atopisch eczeem werd onderdrukt door de zalf, maar zocht ergens anders z’n uitweg. Ik kreeg last van heftige astma-aanvallen. Ik gebruikte puffers om op school mee te kunnen komen met gym en buitenspelen. Ook daar zaten hormonen in. En eenmaal in de puberteit kwam het eczeem weer terug, getriggerd door stress. Een nieuwe school met nieuwe mensen hakte erin en maakte mij onzeker. Vooral op mijn handen vlamde het eczeem weer op. Daar schaamde ik me voor, want je handen zijn toch je visitekaartje. Het liefste droeg ik handschoenen, maar daar kreeg ik dan veel vragen over en het laatste wat ik wilde was opvallen of anders zijn. Ook op mijn ellebogen zaten rode plekken, waardoor ik steeds de vraag kreeg of ik soms gevallen was. Vreselijk vond ik dat."

Dubbele dosis

"Iedere avond smeerde ik mijn handen in met hormoonzalf – inmiddels zat ik aan de zwaarste soort, met heel veel hormonen. Ik droeg speciale handschoentjes en de zalf liet ik de hele nacht intrekken. Mijn huid was inmiddels afhankelijk geworden van het smeren. Steeds opnieuw schreef mijn huisarts een recept voor, nooit werd er voorgesteld om mijn klachten eens goed te onderzoeken. Ondertussen zat ik ook al sinds mijn vijftiende, toen ik mijn eerste vriendje kreeg, aan de pil. In combinatie met de zalf kreeg ik hiermee dus een dubbele dosis hormonen binnen, maar daar stond ik helemaal niet bij stil. Iedereen slikte de pil, niemand had het toen over bijwerkingen of risico’s."

"Als twintiger kreeg ik op steeds meer plekken eczeem, zoals op mijn armen en in mijn knieholten. Ik raakte gefrustreerd: mij was door de dokter gezegd dat ik er op den duur overheen zou groeien. Ik baalde ervan dat dit niet gebeurd was."

"Al die hormonen vlakten mijn emoties af. Op veranderingen kon ik vroeger als hoog sensitief persoon bijvoorbeeld heftig reageren, dan kon ik dagenlang van slag zijn. Nadat ik aan de pil ging, en later het hormoonspiraaltje, kwam er minder bij me ‘binnen’. Achteraf snap ik dat mijn lichaam die opstapeling van hormonen helemaal niet aankon. Daardoor bleef ik maar last houden van hevige eczeem, ook voelde ik een enorme onrust in mijn lijf. Alsof ik constant onder grote stress stond. Even een avondje ontspannen op de bank hangen lukte mij niet. Ik was altijd zoekende en bezig, en had een gejaagd gevoel dat ik vooral méér moest doen. Ondertussen werden mijn eczeem en de jeuk alleen maar erger. Zelf legde ik totaal niet de link met de hormonen die ik binnenkreeg, net als mijn huisarts bij wie ik herhaaldelijk om hulp vroeg voor mijn huidproblemen."

Innerlijke stem

"Vijf jaar geleden kwam ik bij een expertisecentrum voor huidproblemen terecht. Ook daar werd ik van het kastje naar de muur gestuurd. Uiteindelijk kreeg ik een grote tas met medicijnen mee en de boodschap dat ik ‘ermee zou moeten leren leven’. Het was vreselijk om niet serieus genomen te worden, ik voelde me niet gehoord. Ik kon me niet voorstellen dat dit mijn leven was, ik vertikte het om me daar bij neer te leggen. Ik besloot zelf op onderzoek uit te gaan en te kijken naar mogelijkheden in plaats van belemmeringen. Na het zien van een documentaire waarin gesproken werd over eczeem en het verband met voeding, stress en emoties, besefte ik dat er meer moest zijn dan wat de artsen mij verteld hadden en dat ik meer holistisch naar mezelf en mijn eczeem mocht gaan kijken."

"Ik stortte me volledig op zelfontwikkeling, ook op spiritueel en energetisch niveau. Tijdens een spirituele reis naar Nepal schreeuwde alles in mij dat ik moest stoppen met de medicatie. Eenmaal thuis gooide ik alle hormoonzalven weg. Dat was best eng, want die zalven waren de enige tastbare ‘oplossing’ die ik had. Maar mijn innerlijke stem was zó sterk, die kon ik niet negeren. Met onder andere lichaamsgerichte therapie loste ik oude, soms onbewuste emoties op, zoals het verdriet dat ik als kind heb gevoeld toen ik in bed werd vastgebonden. Ook riep ik de hulp in van een orthomoleculair therapeut om te kijken wat voor mij werkte en liet ingrediënten als gluten, lactose en soja voortaan weg. Vlak daarna liet ik ook mijn hormoonspiraaltje vervangen door een koperspiraal."

"Het afkicken van de hormonen was een sprong in een diep, zwart gat. Ik ging echt door een hel. Net zoals wanneer je met drank of  drugs stopt, werden de klachten aanvankelijk nóg erger. Mijn armen werden vuurrood. Soms voelde ik elektrische schokjes in mijn huid, ik had continu temperatuursveranderingen en de jeuk was intens en gekmakend. Het liefste wilde ik me tot bloedens toe krabben, want op zo’n moment heb je liever pijn dan die vreselijke jeuk. Dat gevoel valt bijna niet uit te leggen aan mensen die het niet kennen. Ik had veel last van wondvocht op mijn huid door de afvalstoffen die mijn lichaam verlieten. Daarna droogde mijn huid in en ging het schilferen. Ik zag eruit als een sneeuwpop en moest vijf keer per dag mijn huis stofzuigen. Maar langzaamaan werd mijn huid zachter en rustiger. Holy shit, dacht ik, dit gaat zoveel beter. Elke week zag ik verbetering. Ik kon eindelijk weer luisteren naar wat mijn lichaam me vertelde, omdat de hormonen niet meer voor ruis zorgden. Aan het ontwennen had ik een dagtaak. Ik kwam amper buiten en was vooral aan het schrijven, rusten en mediteren."

Spiegel

"Ik ben nu ruim twee jaar helemaal af van de hormonen. Het was de beste beslissing van mijn leven en het gaat ontzettend goed met mij. Het eczeem is niet voor honderd procent weg. Soms vlamt het op in mijn knieholtes en ellebogen. Ik zie het als een richtingaanwijzer: dan weet ik dat ik uit balans ben en even gas terug moet nemen. Zo leerde ik eind vorig jaar, door een opvlamming, dat de koperspiraal nog invloed had op mijn huid en liet ik ook deze verwijderen."

"Mijn eczeem is een enorme spiegel voor mij geworden. Nooit meer wil ik opnieuw aan de hormonen want ik weet nu hoe afschuwelijk het ontwennen is. Bovendien wil ik mijn lichaam niet meer ontregelen met iets dat niet in mijn lijf thuishoort. Achteraf vind ik het schrikbarend dat ik als jonge puber zomaar de pil kreeg voorgeschreven en dat ik als baby al aan de hormoonzalf werd gezet. Ik wil graag een stukje bewustzijn creëren, en daarom ben ik een platform aan het opzetten waarbij ik anderen leer holistisch te leven met een gezonde huid vanuit binnenuit. Ons lichaam is heel wijs en we mogen leren om ernaar te luisteren."

Wil je geen aflevering van deze rubriek missen? Klik dan op de Nooit Meer-tag hieronder en vervolgens linksboven op 'Volgen'.

Nooit meer? 

Wil jij ook je verhaal kwijt en vertellen wat je 'nooit meer' wil meemaken, doen of juist laten? We zijn benieuwd naar jouw verhaal. Mail ons op weekendmagazine@rtl.nl