Miriam wil nooit meer borstimplantaten: 'Liefst wil ik die gifbommen eruit rukken'

"Zes jaar geleden, toen mijn tweede dochter anderhalf was, stopte ik met het geven van borstvoeding. Ik had altijd een volle cup D gehad, maar nu bleef er amper wat over van mijn borsten. Het leken net twee leeggelopen theezakjes. Doodongelukkig was ik. Ik was pas zesentwintig en kon niet wennen aan deze borsten. Redelijk impulsief maakte ik een afspraak bij een cosmetische kliniek voor een borstvergroting. Ik wilde me weer goed voelen over mijn lijf. Voor het risico op zwetende siliconen of breastimplant illness werd ik helemaal niet gewaarschuwd.

Er werd gezegd dat er een hele kleine kans was op een infectie of kapselvorming, dat was alles. Maar eerlijk gezegd wílde ik het ook niet weten, ik had mijn zinnen gezet op die borstvergroting. Ik zat op een forum voor vrouwen die implantaten overwogen of net hadden laten plaatsen en iedereen was lyrisch. Dat wilde ik ook. Ik stak mijn kop in het zand en las expres geen negatieve ervaringen."

"Twee maanden na het intakegesprek ging ik onder het mes. De lege zakjes werden opgevuld met protheses en waren weer mooi en vol. Het resultaat was goed en natuurlijk, ik was er dolblij mee. Als ik vrouwen sprak die een borstvergroting overwogen, riep ik enthousiast: 'Niet twijfelen, gewoon doen!'"

Opgezette buik en slechte huid

"Terwijl ik nu besef dat mijn klachten al vrij snel na de ingreep ontstonden. Binnen drie maanden kwam ik bijvoorbeeld dertien kilo aan. Ik dacht dat dit door mijn krachttraining kwam, spieren zijn nu eenmaal zwaar. Mijn huid werd slechter. Plots zaten mijn kaak en rug onder de pukkeltjes, terwijl ik nooit acne had gehad.

Ongeveer een jaar na de borstvergroting viel het me op dat ik snel last kreeg van een opgezette buik na het eten. Ik dacht dat dit wees op een voedselintolerantie terwijl ik al heel gezond at, dus ik stopte met vlees eten. Daarna skipte ik gluten, misschien was dat het? Niets hielp, ik bleef last houden van mijn darmen en maag. Inmiddels loopt dit de spuigaten uit, ik lig dagelijks met hevige buikpijn in bed."

"Ook werd ik steeds vergeetachtiger, dat sloop erin. In het begin was dat grappig: verstrooide Miriam vergeet alles. Maar natuurlijk was het niet leuk als ik weer eens niet kwam opdagen op een afspraak of dubbele afspraken maakte. Ik kwam vaak niet meer op woorden waardoor ik nog amper gesprekken durfde te voeren. Dan voelde ik me dom. Toch wuifde ik deze klachten gauw weg: iedere jonge moeder met een druk leven heeft last van een slecht geheugen, dat hoorde ik ook van vriendinnen. De link met mijn implantaten legde ik toen nog niet. En zo kwakkelde ik voort."

Moordtieten 

"Vorig jaar kwam de documentaire Moordtieten uit, waarin YouTuber Dionne Slagter in de wereld van borstimplantaten duikt en zich rot schrikt als blijkt dat het allemaal tikkende tijdbommen zijn. Door vriendinnen werd ik op die documentaire gewezen, maar ik wilde het eerst niet zien. Ik was bang voor de gevolgen, want ik was nog steeds blij met mijn borsten. Als ik die documentaire zag, moesten mijn implantaten er ook uit, voorvoelde ik. Liever stak nog steeds mijn kop in het zand."

"Na drie maanden werd de onrust zo groot dat ik toch ben gaan kijken. En werkelijk alle symptomen herkende ik: slechte concentratie, stemmingswisselingen, haaruitval, voedselintoleranties, depressie, huidproblemen en ga zo maar door. Het besef dat al mijn klachten veroorzaakt konden worden door mijn protheses, vond ik heel heftig."

Waarheid onder ogen

"Tegelijk voelde ik me eindelijk gehoord. Want al vaker was ik naar mijn huisarts gegaan met mijn klachten en was er bloedonderzoek gedaan, maar daar kwam nooit iets bijzonders uit. Integendeel: mijn waardes waren goed. Soms opperde ik bij familie en vrienden dat ik misschien breast implant illness (complicaties veroorzaakt door protheses, red.) had, maar dan wuifden zij dat weg: nee joh, die kans was zo klein, dat had ik echt niet.

Dat bedoelden zij oprecht goed, om mij gerust te stellen. Maar daardoor voelde ik me niet altijd serieus genomen. Op den duur ging ik aan mezelf twijfelen, misschien zat het allemaal tussen mijn oren. Het was nodig dat ik die documentaire keek en de waarheid onder ogen kwam."

"Toch was de keuze om mijn borstimplantaten te laten verwijderen niet makkelijk gemaakt. Ik ben veel gaan mediteren, schrijven en nadenken over waarom ik voor een borstvergroting koos. Wat was het dat ik dacht een volle cup nodig te hebben om me goed te voelen? Ik moest gaan geloven dat ik goed genoeg ben zoals ik ben, en dat daar geen grote voorgevel voor nodig is. Dit wikken en wegen is een proces geweest van zo’n tien maanden.

Toen ik een kennis via Instagram sprak die haar implantaten ook had laten verwijderen en zich sindsdien zoveel beter voelde, wist ik het zeker: bij mij moesten ze er ook uit. Ik maakte een afspraak in het ziekenhuis en kreeg een echo. Daaruit bleek dat mijn linkerprothese niet meer intact was. Daar schrok ik van, het liefst wilde ik die gifbommen er meteen uitrukken."

Op de wachtlijst

"Maar helaas werkt het niet zo. Ik sta op een wachtlijst voor het verwijderen van de protheses en een borstlift. Op z’n vroegst ben ik in december aan de beurt. Ik stortte even in toen ik dat hoorde. De aanloop naar mijn beslissing was lang, eindelijk had ik de knoop doorgehakt en nu kon ik niet worden geholpen. Inmiddels voelde ik me steeds zieker worden, maar nu lijkt het alsof mijn klachten niet erg genoeg zijn. Het is dus wachten op de operatie. Ik zie er wel tegenop: de narcose, de pijn, het herstel. Toch denk ik dat ik na de ingreep wakker word en meteen een grote opluchting voel. En ik hoop dat ik me daarna ook snel weer beter voel, zowel lichamelijk als mentaal."

"Tegen vrouwen die een borstvergroting overwegen zeg ik nu: denk hier heel goed over na. En denk niet dat je je vast beter voelt als je grote borsten hebt. Vraag je eerder af waarom je je niet goed genoeg voelt zoals je van nature bent, voordat je aan jezelf laat sleutelen. Ik had ook gewoon mijn kleinere borsten moeten accepteren en waarderen. Gelukkig is ieder mens anders en zien we er niet allemaal hetzelfde uit, dat zou saai zijn. Omarm jezelf. Dat zeg ik altijd tegen mijn kinderen, nu moet ik dat zelf ook geloven."

Echte plaatje laten zien

"Ik had nooit mijn borsten moeten laten vergoten. Al geloof ik niet in spijt, want overal leer je van. Ik heb geleerd dat ik prima ben zoals ik ben, en dat ik anderen kan inspireren. Ik post openhartig over breast implant illness en mijn ervaringen op Instagram en daar krijg ik heel veel mooie reacties op. Het is belangrijk om het echte plaatje te laten zien, zeker op sociale media waar alles perfect lijkt. Ik wil nooit meer twijfelen aan mezelf en door een slecht zelfbeeld verkeerde keuzes maken. En nooit meer zal ik denken dat ik mooier ben met iets in me dat er niet hoort."

Wil je geen aflevering van deze rubriek missen? Klik dan op de Nooit Meer-tag hieronder en vervolgens linksboven op 'Volgen'.

Nooit meer? 

Wil jij ook je verhaal kwijt en vertellen wat je 'nooit meer' wil meemaken, doen of juist laten? We zijn benieuwd naar jouw verhaal. Mail ons op weekendmagazine@rtl.nl