'Looking Too Closely is voor mij een herinnering: ik wil mezelf geen pijn doen'
De dood hoort bij het leven, al staan we daar liever niet te lang bij stil. Denk jij wel eens na over de soundtrack van je leven? Elke week geeft een lezer een inkijkje in diens slotakkoord. Omdat muziek je laat voelen tot in je diepste vezels, op de mooie momenten en de verdrietige. Voor Ilse (26), verpleegkundige uit Drenthe, is er maar één nummer dat haar leven tekent.
Welk nummer wil je sowieso laten horen op je eigen afscheid?
"Looking Too Closely van Fink."
Je hebt niet alle cookies geaccepteerd. Om deze content te bekijken moet je deaanpassen.
Waarom juist dit nummer?
"Ik hoorde het nummer voor het eerst aan het eind van een film en het raakte me meteen. Het sloot zo mooi aan bij de periode waarin ik toen zat, en wat nu nog steeds wel gaande is. You don’t want to hurt yourself zingt Fink bijvoorbeeld, dat doet me denken aan de tijd dat ik worstelde met automutilatie."
"Maar het is niet alleen de letterlijke lezing van de tekst. Het nummer vertelt me ook, zoals de titel weergeeft: kijk niet te dicht op de details maar neem wat afstand. Door in te zoomen zie je alles wat niet egaal is. Het is ook goed om eens een stap achteruit te zetten."
"Dit nummer is een herinnering voor mezelf: ik wil mezelf geen pijn doen. Wanneer ik het luister, voel ik kracht. Ik hoef mezelf niet te straffen, ik hoef niets anders te voelen dan de emotie die er op dat moment is. In de tijd dat het echt niet goed met me ging heb ik een uitvaartverzekering afgesloten en daarin een lijstje toegevoegd met welke nummers ik wil laten horen en op welk moment. Het is een laatste groet en die moet perfect zijn en ik wilde niet dat mijn ouders daar ook nog mee zouden zitten."
En wat zegt het over je leven?
"Mijn jeugd was niet makkelijk. Ik ben veel gepest op school en ik hoorde nooit echt ergens bij. Dat maakte me onzeker. Over hoe ik eruit zag, en over wat ik wel en niet kon. Ik zocht hulp voor mijn depressie, maar de Nederlandse gezondheidszorg zit niet fijn in elkaar. Wachtlijsten, keer op keer hetzelfde verhaal moeten vertellen tegen verschillende behandelaars. Dat helpt niet mee, wanneer je zelf geen uitweg meer ziet."
"Een van de hulpverleners die op huisbezoek kwam, heeft me misbruikt en daar heb ik een aanklacht tegen ingediend. Een vreselijke ervaring, die me PTSS heeft opgeleverd. Daarvoor ben ik nu in behandeling. En toch probeer ik de lichtpuntjes te zien. Vorig jaar ben ik afgestudeerd als verpleegkundige en nu werk ik in de palliatieve zorg. Ik hield mijn oma in mijn armen toen ze overleed, dat zagen we niet aankomen en ik ging vanuit mijn intuïtie zorgen. En daardoor weet ik: dit wil ik ook voor andere mensen doen. Ik vind het heel fijn om er voor iemand te zijn die pijn heeft in de laatste fase van het leven."
Waar luister je het liefst naar muziek?
"Ik heb altijd wel muziek aan staan, maakt niet uit wat ik aan het doen ben. Ook buiten. Maar het liefst luister ik op de bank, met koptelefoon op, zodat het net wat harder doordreunt en ik er echt kan induiken. Liedjes die voor mij een betekenis hebben luister ik het meest. Of het nu slaat op deze week of deze maand, of iets van vroeger. Ik moet muziek echt voelen."
Hoeveel lijstjes heb je staan op Spotify?
"Heel veel. Ik maak ook dankbaar gebruik van de bestaande lijstjes, zoals singalong in the car songs, en van de daily mix die Spotify voor me maakt. En dan heb ik er nog een stuk of twintig zelf gemaakt in genres om te lachen en om te janken."
Wat is je guilty pleasure?
"Oude rock. Queen en Guns ‘n Roses. Ouwelullenmuziek voor een vrouw van halverwege de twintig, maar ik geniet er gewoon van. Wel rustig hoor, want ik ben niet zo’n outgoing type dat danst. Zelfs niet in de woonkamer want ik ben altijd bang dat iemand mij ziet. Zelfs bij We Will Rock You houd ik mijn handen probleemloos stil."
Meedoen?
Welk nummer moet er op jouw uitvaart worden gedraaid? En wat zegt dat over jouw leven? Wil je meedoen aan deze rubriek, mail dan je verhaal naar hanneke.mijnster@rtl.nl