Guillaume: 'Hadden we bij de scheiding maar afspraken gemaakt over de dood'

"Op de middelbare school zag ze me nog niet staan, maar toen ik een paar jaar later een goede baan had in de horeca werden we een stel. Ze keek een beetje tegen me op en ik genoot van de reuring en de gezelligheid in mijn werk. Maar ja, met drie kinderen was een baan in de avonduren niet ideaal, we zagen elkaar bijna nooit.

Dus kon ik op de bloemenveiling gaan werken, maar ook daar werkte ik blijkbaar te veel en te hard, want na tien jaar huwelijk vond ze een ander en wilde ze scheiden."

"Aan het begin van onze relatie was zij een musje en toen we uit elkaar gingen was ze een mooie merel. Ik had geen idee, dus ik schrok me kapot. We zijn niet zo vriendelijk uit elkaar gegaan, en daar zie ik mijn eigen rol nu ook wel in. Ik heb dingen gezegd die niet netjes waren, en niet nodig, en zij net zo. Het was stevig.

Ik zag mijn kinderen in die tijd alleen om het weekend, en toen zij weer terug naar het zuiden verhuisde, stond ik regelmatig twee uur in de file om mijn kinderen op te halen. Gelukkig vond ik een woning en werk in de buurt, maar het contact bleef matig."

Laatste groet brengen

"Na een jaar of twee hoorde ik van mijn kinderen dat ze ziek was. Maagkanker. Dat raakte me wel, want ondanks die nare scheiding was ze toch ook iemand om wie ik veel gegeven heb. En tegelijkertijd had ik er niets meer mee te maken. Ze wilde me er niet bij betrekken, helaas. Ik had al zo’n gevoel dat het niet goed zou aflopen, maar daar wilde ze niet over praten. Binnen een jaar overleed ze. We hadden niets afgesproken over de kinderen, of over haar afscheid.

Toen ze steeds zieker werd, kwam mijn zoon bij mij wonen, maar de meiden moesten per se naar haar zus, vond ze. Uiteindelijk ben ik nog een keer bij haar geweest, in het ziekenhuis. Al haar familie stond om haar bed heen en dat voelde niet prettig. Ik ging erheen om een laatste groet te brengen, en haar te beloven dat ik goed voor onze kinderen zou zorgen, maar zo dacht zij er helemaal niet over. 'Het is dat het niet anders kan', zei ze. Dat deed me veel pijn."

"Voor haar afscheid werden alleen de kinderen uitgenodigd. Na lang bellen met mijn zwager mocht ik uiteindelijk als vader van haar kinderen wel bij de begrafenis zelf komen, en niet bij de dienst. Dat vond ik zo verdrietig, vooral voor mijn kinderen. Hadden we hier maar goede afspraken over gemaakt toen we scheidden, dacht ik. Maar ja, op dat moment waren we daar helemaal niet mee bezig."

Drie jaar lang huisvader

"Ik woonde in een flat en heb een groter huurhuis aangevraagd en vanaf de begrafenis woonden alle drie mijn kinderen weer bij mij. 'Gaan we nu eindelijk weer normaal doen?', vroeg mijn dochter toen ze binnenstapte. Dat gingen we. Normaal doen en een nieuwe, warme basis opbouwen.

Ik had het geluk dat wij de boedelscheiding nog niet rond hadden, waardoor ik nog aanspraak kon maken op een wezen- & weduwepensioen. De kinderen waren toen tussen de zes en twaalf jaar oud en ik kon drie jaar lang huisvader zijn voor ze."

"Dat was best pittig, alle dagen in mijn eentje voor de kinderen zorgen, maar het ging. Een avond in de week ging ik de deur uit om iets voor mezelf te doen en de rest van mijn aandacht en tijd stond in het teken van hen. Mijn zoon was een opstandige puber, hij voelde zich afgewezen door zijn moeder, terwijl mijn jongste dochter zich bijna niets meer van die tijd herinnert.

Ruimte voor een relatie had ik niet. Als zoon van een dominee heb ik een sterk verantwoordelijkheidsgevoel. Soms wel iets te, achteraf bezien. Pas na haar dood heb ik mijn vrouwelijke kant meer ontwikkeld en ben ik een gevoelsmens geworden. Ik heb veel gepraat en geknuffeld met mijn kinderen en we hebben nu een hele mooie band samen. Inmiddels zijn ze alle drie het huis uit, samen met een geliefde en ben ik acht kleinkinderen rijker."

Gewend aan het alleen-zijn

"De banden met haar familie zijn verwaterd, maar het is goed zo. Ik heb me zo verraden gevoeld door de liefde, dat ik me nooit meer aan een vrouw heb durven binden. En inmiddels ben ik zo gewend aan het alleen-zijn, dat ik het ook niet meer zo snel zou doen.

Ik heb mijn kinderen de beste doorstart gegeven die ik kon, na de fouten van onze scheiding en het verlies van hun moeder. Ook al zetten we de kinderen toen niet bovenaan, in de jaren die volgden heb ik dat wel gedaan, met vallen en opstaan, en dat heeft ons allemaal goed gedaan. Ik ben tevreden."

Guillaume is een gefingeerde naam. Zijn echte naam is bekend bij de redactie. 

Gezocht: Liefdeslessen 

Voor de rubriek Liefdesles op RTL Nieuws Lifestyle zoeken we mooie, kwetsbare, grappige, inspirerende en goudeerlijke liefdeslessen. Een inzicht, een reflectiemoment. Liefst met hand in eigen boezem. Bleek je uiteindelijk zelf degene met bindingsangst? Had je nooit voor de liefde moeten emigreren of bleek een samengesteld gezin toch een illusie? Journalist Hanneke Mijnster wil je er graag alles over vragen. Vertellen mag anoniem. Mail naar: hanneke.mijnster@rtl.nl.