Stefano Keizers vond nieuw programma LOL 'trip down memory lane'
Het programma 'LOL: Last One Laughing', waarin cabaretiers vooral niet mogen lachen, voelde voor Stefano Keizers (35) als 'een trip down memory lane'. "Het deed me echt weer denken aan hoe het was toen ik op mijn zestiende voor het eerst op het podium stond: alles wat je probeert levert dodelijke stilte op en dode blikken", vertelt de cabaretier aan het 'ANP'.
"Het is verschrikkelijk"
In het programma, dat vanaf 20 januari te zien is op Prime Video, laten tien Nederlandse komieken zich samen opsluiten, waarbij ze niet mogen lachen om de grappen van hun medespelers. Degenen die lachen verliezen en moeten het spel verlaten. Degene die het laatste lacht wint. Een bedrag van 50.000 euro gaat naar een door de winnaar gekozen goed doel.
"Het is verschrikkelijk", Stefano. "Ik had van tevoren gedacht dat het me niets zou doen, maar ik moet zeggen dat ik er ook wel persoonlijk door in de war ben geraakt. Ik kon niet meer inschatten of mensen nou hun best deden om niet te lachen of het écht heel erg niet leuk vonden."
Ook voor deelnemer Bas Hoeflaak was het geen volkomen nieuwe ervaring. "Dat gevoel ben je ergens toch stiekem wel gewend, in mijn geval door jaren lang Droog Brood te doen", vertelt de cabaretier. Samen met Peter van de Witte vormde Hoeflaak het cabaretduo Droog Brood. "Mensen zaten toen heus wel te lachen, maar je hebt ook weleens avonden dat sommige mensen niet moeten lachen en er met een gezicht bij zitten."
Cabaretier Philippe Geubels kijkt tijdens het programma samen met Jeroom Snelders mee vanuit de 'controlekamer', waar wordt gekeken of deelnemers hun lach weten in te houden. In tegenstelling tot de cabaretiers in de kamer mogen Geubels en Snelders wel lachen. "Ik denk dat wij er daarom ook zitten", grapt Geubels, "zodat ze ons af en toe kunnen laten zien terwijl we lachen. Zodat de mensen thuis weten dat het toch wel leuk is."
Vooral het zelf niet mogen lachen vonden Keizers en Hoeflaak wennen. "Er gaat opeens een bel en dan begint het spel en moet je je lach inhouden", zegt Hoeflaak. "Dat is heel raar en onwerkelijk. En dan moet je anderen aan het lachen maken, zonder zelf te lachen." Ook Keizers had het er zwaar mee. "Het is een lijdensweg. Je hebt van die Japanse programma's waarin mensen op springkussens met een levende kreeft of zoiets veertig gouden ringen in hun onderbroek moeten stoppen. In een zekere zin is dit hetzelfde: het is echt een uitputtingsslag."