'Huh? Is mijn pizza nou kleiner dan normaal of ben ik gek aan het worden?'
Journalist Franke blogt elke woensdag over de avonturen van haar gezin. Deze week valt het haar op dat je steeds minder waar voor je geld krijgt. "De tompoucen zijn stukken smaller. Waanzin, echt."
We zaten bij onze favoriete pizzatent en bestelden dezelfde pizza’s als altijd. Manlief dronk er een colaatje bij, de kinderen een appelsap en ik een spa rood, want ook al begreep ik best dat de horeca de prijzen moest verhogen - acht euro voor een glas wijn werd me echt te gortig.
De pizza’s kwamen. Ik keek er even naar. Raakte in verwarring. Was dit nou een mindfuck? Keek ik scheel? Dronken was ik niet, daar lag het niet aan. "Valt jullie iets op aan die pizza’s, jongens?", vroeg ik. Puk (11) en Olle (8) schrokten de pizza’s naar binnen. "Huh?", stootten ze uit terwijl ze verder maalden met hun kaken.
"Zouden ze hier nou echt structureel op besparen?", vroeg ik manlief, "door een paar centimeter van die pizza af te hakken?" Manlief wist het ook niet zo goed. De pizza’s waren lekker als altijd, maar het zat het me dwars dat ze maar nét zoveel kleiner waren gemaakt dat je aan je eigen observatievermogen begon te twijfelen.
Ik vroeg of er mensen waren die deze mindfuck herkenden, ik wilde graag de bevestiging dat het niet aan mijn ogen lag. "De tompoucen zijn sinds kort stukken smaller", "het zwembad is zo koud dat mijn zoon met blauwe lippen het water uit komt", "een bosje tulpen is van 10 naar 7 tulpen gegaan".
Zuurverdiende centen
Onder de indruk van de verhalen deed ik 'onderzoek' op sociale media en belandde al snel in de #shrinkflation-fuik, zoals het fenomeen bleek te heten. Krimpflatie: minder in dezelfde verpakking, kortere/smallere flessen, zwaardere verpakkingen, kleinere pleerollen: de hele trukendoos kwam voorbij. Ademloos keek ik naar filmpjes van mensen die verpakkingen vergeleken of openden om te laten zien hoe weinig er eigenlijk in zat.
Want leuk hoor, 25 milliliter minder shampoo in je flesje, of een wasbeurt minder in je verpakking, maar je kunt het ook overdrijven, concludeerde ik na een ochtendje veldwerk. Deze Gekke Henkie was de ogen geopend en wilde daardoor maar één ding: een tandje bijzetten qua bezuinigen. Ik gaf mijn zuurverdiende centen liever ergens anders aan uit, zeker nu bleek dat boodschappen wéér fors duurder waren geworden.
En dus zocht ik naar nog meer recepten met weinig ingrediënten, diepte uit mijn geheugen goedkope studentenhappen op - die de kinderen overigens bijzonder smakelijk vinden. Vaker Hollandse pot, meer invriezen, nóg minder bestellen en uiteten. Ook wisselde ik na twintig jaar trouwe dienst van supermarkt.
Nee, er kon makkelijk van alles nog een plakje afgeschaafd, geen probleem. De Aardappeleters waren we voorlopig nog niet. Al was het maar, ironisch genoeg, omdat ook aardappelen inmiddels niet meer te betalen waren.
Geen aflevering van 'bij ons thuis' missen? Klik dan op de 'Bij ons Thuis'-tag en vervolgens op volgen.