'Gaat net zo lang door tot ze breekt': 'strafexpeditie' voor pleegmeisje Vlaardingen ging van kwaad tot erger
Johnny van den B. was zijn grip op de realiteit verloren als het gaat om de 'straffen' die hij voor zijn pleegdochter verzon. Dat verklaarde hij vandaag in de rechtbank in Rotterdam, waar hij en zijn vrouw Daisy W. terechtstaan voor de mishandeling van vier pleegkinderen. De rechter schetste daar aan de hand van foto's en video's een beeld van een 'strafexpeditie' die van kwaad tot erger ging.
Met schaterende lach-emojis reageerde Daisy W. (38) meermaals op de berichten die ze van haar man Johnny van den B. (38) ontving. Het ging dan bijvoorbeeld om een video waarop te zien is hoe hun toen tienjarige pleegmeisje, gekleed in slechts een luier, aan het dansen was. Ze danste alleen niet voor haar lol, maar werd ertoe gedwongen. "Ze wil toch zo graag bewegen? Dan kan ze bewegen!", schreef Van den B. erbij, gevolgd door: "Ze lijkt wel een pornodanseres." D. antwoordde daar weer op met: "Ja, echt he?"
De rechter zette grote vraagtekens bij de lachende smileys. "Het lijkt wel of u veel lol had met dat ze daar staat te dansen", stelde hij. W. gaf aan dat het 'er gewoon niet uitzag' hoe het meisje stond te dansen. Volgens Van den B. was de 'straf an sich' niet leuk, maar zocht hij binnen de omstandigheden 'toch naar wat vrolijks'.
Op een ander moment, toen het meisje als straf bewust werd genegeerd door Van den B., schreef hij in een berichtje: "Het gaat net zo lang door tot ze breekt."
Vastgezet in kooi
Het bleef alleen niet bij negeren en halfnaakt dansen. In een kwestie van weken escaleerden de 'straffen' begin vorig jaar volledig. Volgens Van den B. waren de straffen nodig, omdat het meisje zichzelf anders wat aan zou doen en zich vaak misdroeg. Maar ook hij moest vandaag in de rechtbank toegeven dat hij 'de realiteit was verloren', van 'wat goed en wat fout is'.
De situatie escaleerde volgens Van den B. vanaf het moment dat het jongere zusje van het pleegmeisje, dat eerst ook in het pleeggezin verbleef, terug naar haar biologische moeder ging. Volgens Van den B. verergerde het gedrag van het meisje toen. Zo zou ze volgens hem hebben gedreigd uit het raam te springen en 's nachts de gaskraan open hebben gedraaid.
De 'oplossing' werd gevonden in een ketting, waar het meisje aan werd vastgemaakt in haar kamer. De rechter confronteerde de pleegouders met talloze beelden waarop het meisje - dag in dag uit - in haar kamer te zien is. Vaak naakt, met een band om haar enkel die vastzat aan een klimrek aan de muur. Soms lag ze in bed, nog altijd vast aan de ketting, maar vaak zat of lag ze op de grond.
Na verloop van tijd kwam er ook een zelfgebouwde kooi bij kijken. Dat begon met een plaat op de grond met draden eromheen. Volgens de rechter stonden die draden vermoedelijk onder stroom. Op de foto's zijn draden te zien die naar een stopcontact leiden. De pleegouders zeiden dat de 'kooi' nooit daadwerkelijk onder stroom heeft gestaan. Waarom het stopcontact dan op eerdere foto's niet in gebruik was, konden ze vandaag niet verklaren.
Die eerste kooi werd uiteindelijk vervangen door een tweede, die aanzienlijk hoger was. Met als basis een lekbak, zo'n bak die je gewoonlijk onder een wasmachine zet, van ongeveer één bij één meter. Daar werd het meisje meermaals in gezet, met hoge spijlen om haar heen waar wederom (stroom)draden omheen waren gewikkeld.
W. ontkent schuld
W. leek bij de rechtszaak de schuld met name in de schoenen van haar man te schuiven. Ze zou van veel dingen niet op de hoogte zijn geweest. Zo beweerde ze dat ze een foto, waarop het meisje naakt in een kamer staat met beide handen en haar rechter enkel vastgeketend, nooit heeft gezien. Wel erkende ze dat ze het meisje meermaals - op verzoek van Van den B. - heeft losgemaakt van de ketting.
De rechter wees haar op het feit dat het bericht met de foto als 'gelezen' is geregistreerd, waarop W. stelde dat een van haar (pleeg)kinderen de foto mogelijk had geopend. De rechter, die bij de start van de rechtszaak aangaf dat het om 'enorm schokkende beelden ging' en de beelden daarom niet in de zaal toonde, antwoordde daarop met: "Lekker dan, als een van de kinderen de foto heeft gezien. En ik maar voorzichtig doen en zorgen dat de foto's hier niet getoond worden."
Vier pleegkinderen
Daisy W. en Johnny van den B. worden verdacht van de mishandeling van in totaal vier pleegkinderen: het meisje waar de zaak mee begon, haar jongere zusje en twee Syrische jongens.
Bij het pleegmeisje gaat het concreet om het toebrengen van zwaar lichamelijk letsel, vrijheidsberoving door haar op te sluiten en vast te binden en haar in hulpeloze toestand brengen.
Beide verdachten zijn verminderd toerekeningsvatbaar verklaard door deskundigen. Zo werd bij Daisy W. vastgesteld dat ze een persoonlijkheidsstoornis heeft waarin wantrouwen, egocentrisme en een gebrek aan empathie centraal staan.
De kans op herhaling wordt bij haar groot ingeschat. Bij Van den B. is sprake van een ongespecificeerde persoonlijkheidsstoornis en een agressiestoornis. De deskundigen hebben bij een eerdere zitting geadviseerd het tweetal een tbs-behandeling met dwang op te leggen. De advocaten van de verdachten komen volgende week aan het woord.
De biologische moeder van het pleegmeisje deed de dag voor de start van de inhoudelijke behandeling voor het eerst haar verhaal. In deze video vertelt ze over hoe ze haar dochter vorig jaar aantrof:
