Marjanne: 'Nu zijn zij een nieuw gezin en kijk ik toe vanaf de zijlijn'
Iedere week delen we een openhartige en goudeerlijke liefdesles van een lezer. Omdat de liefde alleen maar mooier wordt als je deelt. Marjanne (57) scheidde op haar verzoek in 2006 en voelt ruim vijftien jaar later nog steeds de pijn van haar gebroken gezin.
"Mijn kinderen zijn nu 21 en 18 en het doet soms nog steeds pijn als ze bij papa en zijn nieuwe vrouw in de auto stappen en wegrijden bij mij. We zijn nu langer uit elkaar dan dat we samen waren, en het went nog steeds niet, ook al wilde ik destijds zelf stoppen.
Ik kom zelf uit een familiesysteem waarin heel veel is gebeurd. Mijn ouders kwamen met hun eigen ballast uit de oorlog, en scheidden toen ik 21 was. Van mijn 26e tot mijn 41e was ik samen met Joop, kregen we twee kinderen en zocht ik naar die veilige basis. Veel van die verlangens heb ik ook geprojecteerd op hem. Hij is een integere en loyale man. Ik heb me pas na de scheiding gerealiseerd dat veiligheid een belangrijke reden was waarom ik hem heb gekozen destijds. Rust en veiligheid thuis heb ik zelf niet gekend."
"Ik wilde zo graag dat alles klopte. Een compleet gezin, betrokken partners. Ik zorgde voor alles en iedereen, waardoor ik het gevoel had dat ik overal alleen voor stond. Als er iets was met de kinderen, moest ik er ‘s nachts tien keer uit. Ik voelde me daarin niet gesteund en gezien en toen ik tegen hem zei dat ik met bepaalde dingen niet blij was, ging hij niet knokken. We waren te veel broer en zus geworden, dat wilde ik niet met mijn relatie. Hij liet het gewoon gaan. Daar heb ik zoveel pijn van gehad."
Alsnog een nare vechtscheiding
"De eerste twee jaar dat we uit elkaar waren, hebben we het 'birdnesting-model' gehanteerd. Om de week was een van ons in het huis met de kinderen. Dat was heel fijn. De druk was van de ketel, we moesten niets meer met elkaar, maar we deden nog wel allerlei dingen samen, zoals vakanties en familiebezoek. Eindelijk hadden we een gelijkwaardige structuur en ik had het idee dat we er allemaal van opbloeiden.
Na twee jaar kwam hij een vriendin van vroeger tegen en liet hij het hele concept uit zijn handen vallen. Hij ging voor die relatie en moest van mij af, dus belandden we alsnog in een nare vechtscheiding. Ineens moest ik mijn kindertjes van vier en zeven aan hem meegeven in het weekend. Vreselijk."
"Gelukkig was dat maar tijdelijk, en zijn we er uitgekomen. Zijn nieuwe vrouw deed het goed en heeft onze kinderen in haar hart gesloten. Nu zijn zij een nieuw gezin en kijk ik toe vanaf de zijlijn. De harmonie waar ik zo naar verlang, is daar. We doen nog steeds dingen samen, ik drink wijn bij ze en we eten geregeld samen, ook met vrienden, en het gaat goed. Ik houd nog steeds van hem, omdat hij de vader van mijn kinderen is, maar ook om wie hij is. We kunnen enorm goed lachen samen."
Beschadigingen uit onze jeugd
"Ik kan nog steeds weemoedig worden van het feit dat het ons niet is gelukt. We dragen allebei beschadigingen uit onze jeugd en die hebben ons de relatie gekost. Joop wil met geen mogelijkheid meer praten over wat er bij ons misging, en dat vind ik jammer. Hij wil niet naar de pijn kijken.
'Hebben wij dan niets meer uit te praten?', vroeg ik eens tijdens een discussie, maar vooralsnog wil hij er niet aan. 'Het gaat goed nu en we laten het rusten', zegt hij en daar heb ik me bij neer te leggen. Ik zie in dat hij nog steeds boos is."
"Ons gebroken gezin doet me tot op de dag van vandaag nog weleens pijn. Met vakanties, met feestdagen met diploma-uitreikingen: op die momenten komt de hartzeer in volle gang naar boven. Een nieuw gezin is er voor mezelf nooit van gekomen. Ik ben ontzettend veel gaan houden van een man die niet voor mij koos en van de laatste man die ik liefhad voelde ik ook al vlug dat het niet mijn man was.
Een tijdje terug zaten we met zijn allen aan tafel, mijn vriend, Joop, alle kinderen en ik en toen zag ik: eigenlijk is mijn ex-man een veel leuker mens dan mijn huidige partner. Toen moest ik me wel even achter de oren krabben."
Met partner de diepte in
"Nu ben ik wel even klaar met soulsearchen. Ik heb al zoveel gewerkt en onderzocht. Mijn pijn zit in dat ik zo graag met mijn partner de diepte in wilde, en die warmte vinden, en dat zijn we samen niet aangegaan. Zijn nieuwe partner past in dat geval beter bij hem. Die pijn heb ik in de relaties erna opnieuw aangeraakt."
"Nu wil ik vooral heel liefdevol met mezelf zijn. Ik wil het niet meer bij een ander halen, maar bij mezelf vinden. Ik wil nu gewoon iemand die vanuit zijn hart spreekt en me een mooi mens vindt. Ik zou wel iemand willen tegenkomen die evenveel aandeel heeft in de relatie als ikzelf, want ik wil niet meer aan zo’n man lopen sleuren."
Relatie als enorme spiegel
"De verdieping die ik zoek in een relatie vind ik niet zomaar op zo’n datingapp, dus ik laat het leven nu maar even op zijn beloop. Het is heel fijn en bijzonder hoe Joop, zijn vrouw, de kinderen en ik nu samen aan tafel kunnen zitten, hoe warm en verbonden dat voelt, en dat koester ik.
De lessen die ik heb geleerd door te scheiden is het onder ogen zien hoe gewond ik zelf was. Een relatie is een enorme spiegel. Ik ben letterlijk ziek geworden van wat ik aan moest kijken. Als ik toen had geweten hoeveel van mijn eigen pijn er onder het vloerkleed lag, weet ik niet of ik het had gedurfd."
Marjanne en Joop zijn gefingeerde namen. Hun echte namen zijn bekend bij de redactie.
Gezocht: Liefdeslessen
Voor de rubriek Liefdesles op RTL Nieuws Lifestyle zoeken we mooie, kwetsbare, grappige, inspirerende en goudeerlijke liefdeslessen. Een inzicht, een reflectiemoment. Liefst met hand in eigen boezem. Bleek je uiteindelijk zelf degene met bindingsangst? Had je nooit voor de liefde moeten emigreren of bleek een samengesteld gezin toch een illusie? Journalist Hanneke Mijnster wil je er graag alles over vragen. Vertellen mag anoniem. Mail naar: hanneke.mijnster@rtl.nl.