Het wordt Beau allemaal teveel in Five Days Inside

In Kenia leven zo’n 1.6 miljoen mensen met hiv en daar komen ieder jaar ongeveer 71.000 nieuwe infecties bij. Eén derde van deze infecties treft homoseksuele mannen en sekswerkers. Zij durven vaak niet naar reguliere ziekenhuizen te gaan, omdat homoseksualiteit en prostitutie in Kenia verboden zijn. Om een einde te maken aan aids is het belangrijk om juist deze risicogroepen te testen en indien nodig direct te behandelen. Aidsfonds traint lokale mensen en ondersteunt initiatieven die hun wortels in de community hebben, zoals bij HOYMAS in Kenia.

Beau verblijft vijf dagen in de kliniek van HOYMAS; een veilige plek voor mensen waar ze met elkaar kunnen zijn, getest worden op ziektes en eventueel medicatie krijgen. Alles is erop gefocust dat het virus zich niet verder kan verspreiden. “Wat ik precies ga meemaken, dat weet ik niet. Dus het wordt denk ik één groot avontuur”, aldus Beau.

De stichting beheert ook een safe house, een huis voor mannen die nergens meer heen kunnen nadat ze slachtoffer zijn geworden van geweld. Of nadat ze zijn behandeld voor seks gerelateerde ziektes. Beau mag er overnachten, maar dat blijkt een hele opgave. “Het is wel wat je meemaakt in dit programma”, spreekt hij. Als Beau naar het toilet moet komt hij er al snel achter dat het toilet niet doorspoelt. “Het klinkt misschien kinderachtig”, spreekt hij in de camera. “Maar ik zit gewoon in een huis met acht hiv-positieve mannen. Waarvan er enkele niet kunnen eten omdat ze net zijn geopereerd aan hun genitale wratten. En die dragen luiers (…) Maar intussen zitten we wel allemaal op dezelfde wc. En ik kan echt alles wel hebben, maar ik vind dat echt wel een risico dat ik ook op zo'n wc moet zitten.”

Hij gaat verder: "Het is misschien ook wel onzin, maar ik voel me er echt gewoon echt, echt niet goed bij.” Beau vindt het idee om op te geven verschrikkelijk, maar toch besluit hij zijn crew in te lichten. “Ik vind het gewoon een te groot risico.” Zijn team is duidelijk: Beau moet daar weg. Beau besluit het één nacht te proberen. “Ik zweet van top tot teen omdat ik zo zenuwachtig word.”  Beau hakt de knoop door en besluit het huis te verlaten. “Al voelt het ook als een nederlaag.”

Tijdens zijn bezoek spreekt Beau de jonge Samuel. Hij is homo en vertelt hoe zijn familie hierop reageerde. Het is een hartverscheurend verhaal. Samuel wist op zijn vijftiende al dat hij op jongens viel. Zijn ‘eerste fout’, zoals hij zelf noemt, was een brief sturen naar zijn vriendje. Iemand vond de brief en liet hem aan de klas zien, waardoor hij wel uit de kast moest komen. Maar dat werd door zijn school niet gewaardeerd en hij werd geschorst van zijn middelbare school.

Zijn ouders lieten hem links liggen en wilde dat hij een vrouw zocht. “Zonder nageslacht, geen onderwijs.” Toen zijn moeder ziek was gaf zijn familie zijn seksuele voorkeur de schuld. Toen begonnen ook zijn broers en zussen hem zwart te maken waardoor hij uit huis ging. Toen werd hij een sekswerker, en begon hij op straat te leven.

Zijn familie heeft Samuel al twee jaar niet meer gezien, iets waar hij zich niet lekker bij voelt. “Het is me gewoon overkomen (…) Het is gewoon niet te bevatten”, vertelt de jongen in tranen. Hij is zo intens verdrietig en wilde zelfs zelfmoord plegen, iets wat Beau amper kan bevatten. “Wat een schokkend verhaal is dat. Dus dat is zoals het hier gaat in dit land. (…) Dat is toch echt dramatisch, zo verdrietig.”