Verbouwen afgerond, baby op komst: Veronique, Camille en Reinier blikken terug op flipavontuur
Een verbouwing zonder ervaring en een hechte band die op de proef wordt gesteld. Het klinkt als het recept voor flink wat chaos, maar voor Veronique, Camille en Reinier werd het vooral een onvergetelijke ervaring. In De Moeite Waard?! wagen ze zich als klusdummies aan een oud appartement in Utrecht. We spraken het drietal over de samenwerking, wijze lessen van Bob Sikkes, en wat ze met de winst van hun flipavontuur van plan zijn.
Het is een jaar nadat Veronique en haar broers Camille en Reinier meededen aan De Moeite Waard?! En wat er dan uiteindelijk overblijft, is trots. Dat gevoel werd nog sterker toen ze het hoogste bod ontvingen. "Dat was echt boven verwachting", vertelt Veronique. "We hoopten op €375.000, misschien €400.000. Maar uiteindelijk kregen we een bod van €440.000."
Volgens hen was het tot de laatste minuut spannend. "Iedereen denkt: je knapt het op en maakt dikke winst. Nou, zo werkt het echt niet."
Tekst loopt verder onder de video, waarin Reinier, Veronique en Camille vertellen over alle dieptepunten tijdens het avontuur. En wat doen ze met de winst?
Het drietal blikt terug op het project met een mix van trots, vermoeidheid en verwondering. Reinier voelde zelfs een moment van rouw toen hij het huis voor het laatst verliet. "Je sluit samen een hoofdstuk af van een megadik avontuur. Zoveel hoogte- en dieptepunten maken het heel bijzonder." Camille en Veronique vertellen dat ze er minder rouwig om waren. "Voor mij was het met name een opluchting, de pijp was echt leeg", vertelt Camille.
Veronique biecht op dat ze regelmatig tegenover Reinier stond tijdens het avontuur. "We hebben een andere achtergrond en een compleet andere aanpak." Waar ze daarom extra trots op is, is dat de broer-zus-band uiteindelijk juist sterker werd. "Dat vind ik mooi, dat is zo waardevol, dat is niet te beschrijven. Met een mooie strik erom hebben we het afgesloten."
Vol enthousiasme begonnen Veronique, Camille en Reinier aan het verbouwproject. Ze vertellen dat vooral de beginfase heel leuk was. Veronique: "Je kunt het vergelijken met verliefdheid. Alles is nieuw en leuk, je denkt: 'Ik wil dit altijd!' Maar na een tijdje werkt dat uit en moet je routines gaan vinden."
Camille vult aan: "Na drie, vier maanden begin je de vermoeidheid te voelen. Al helemaal als je denkt er drie maanden over te doen, en je ziet na drie maanden hoe ver je bent. Dan zakt de moed je wel echt in de schoenen."
"Soms waren we heel enthousiast over iets, en dan zei Bob: 'Leuk idee, maar doe het toch maar niet.'"
Waar het drietal wél erg blij mee is? Alle tips van bouwdeskundige Bob Sikkes. "Uiteindelijk hebben we goed geluisterd naar zijn expertise. En dat heeft ons echt veel opgeleverd", aldus Reinier.
Camille: "Af en toe was het ook confronterend. We hadden bijvoorbeeld veel tijd gestopt in het maken van de bouwtekening. Bob kwam toen met iets heel anders, waar van we meteen bij dachten: Dit voelt veel beter. We hadden een paar kleine aanpassingen, maar dat stuk expertise was heel waardevol."
Volgens Reinier hield Bob hen bij de les. "Soms waren we heel enthousiast over iets, en dan zei Bob: 'Leuk idee, maar doe het toch maar anders.' En eigenlijk had hij dan altijd gelijk." Ze hadden bovendien geleerd van eerdere afleveringen waarin deelnemers de adviezen negeerden. "We zeiden van tevoren tegen elkaar dat we Bob en zijn tips heel serieus moesten nemen. Hij zegt niet zomaar iets", aldus Reinier.
Dat werd bevestigd toen Bob adviseerde om de klassieke, oude voordeur – horend bij het jaren '30-huis – te behouden. Camille: "In die deur heeft een partijtje werk gezeten. Maar het harde werken loonde, want de kopers hadden het specifiek over de mooie voordeur en brievenbus. Al die details zorgen ervoor dat een huis klopt."
Tekst loopt verder onder de video, waarin je de beelden ziet van het eindresultaat.
Het idee om samen een huis te flippen ontstond toen ze in eerste instantie het oude huis van hun opa en oma wilden aanpakken.
Veronique: "Onze opa en oma hadden een heel gaaf huis. We zeiden altijd tegen onze ouders: 'Als jullie hier niet gaan wonen, dan willen wij dat wel.' Maar toen ze eenmaal waren vertrokken en wij om tafel gingen voor een plan, kwamen we erachter dat het veel te groot was voor ons drieën. Uiteindelijk erkenden we dat een huis in Utrecht beter te overzien was: qua oppervlak, maar ook qua aankoopbudget en verbouwing."
Het nadeel? Geen van hen woonde in Utrecht. En dat zorgde voor torenhoge benzinekosten voor Reinier. "Dat heeft ons 1850 euro gekost, maar dat hebben we wel mee begroot."
"Maar er waren misschien nog wel hogere kosten voor iets anders belangrijks…" vult Veronique aan. "In de buurt zat een lekkere koffietent, dat was onze vaste pitstop. Die kosten hebben we niet mee begroot, maar dat was niet weinig," vertelt ze lachend.
En dat ondanks het aanwezige koffiezetapparaat. Reinier: "We hadden goede voornemens. Er stond ook een koelkast met gezond eten. Maar als je een lekkere eettent om de hoek hebt, is dat niet makkelijk."
Wat óók om de hoek zat, was de bouwmarkt. Hier gingen ze niet alleen heen voor bouwmaterialen, maar ook voor het toilet. "We hebben wel drie maanden zonder wc gezeten. Heen en weer lopen kostte je ook weer twintig minuten, dus dan haalden we meteen maar wat extra schroeven." Gelukkig kunnen ze er nu om lachen.
Het waren bewogen maanden. De broers en zus zagen elkaar dagelijks, maar voerden amper echte gesprekken. Camille merkte: "Tegen het einde begon ik Veronique en Reinier echt te missen als broers en zus. Alles stond in het teken van het huis. Ik keek er zó naar uit om weer bij elkaar op bezoek te gaan en gewoon te vragen: hoe gaat het met je?"
"Het was fijn om de draad weer op te pakken", vertelt Reinier. En dat is gelukt. De drie zien elkaar weer regelmatig en zijn weer gewoon broers en zus. Én Veronique deelt in de video bovenin het artikel ook nog mooi nieuws: ze is zwanger. "Vorig jaar stond in het teken van klussen, maar dit jaar staat helemaal in het teken van de baby."
