'Als Eén grote familie realistisch is, stel ik m’n kinderwens nog even uit'

Kinderen krijgen was voor mij en m’n vriend sowieso al een toekomstplan, maar na het zien van de nieuwe Videoland-serie Eén grote familie met Chantal Janzen in de hoofdrol schuiven we dat idee nóg verder voor ons uit. Want als het echt zo gaat met kinderen in huis, dan wil ik graag even wachten tot ik de huidige rust in ons huis vaarwel zeg.

In Eén grote familie, waarin het allemaal gaat om bonusgezinnen, is het constant gezeik, gedoe en geklaag met bijna alle kinderen in huis. Zo heeft Kees een verstoorde relatie met haar vader Dennis (Jeroen van Koningsbrugge), waardoor ze constant boos op hem is. Zim heeft steeds problemen met háár vader Taco (Lykele Muus) en hoofdpersonage Julia (Chantal) heeft eigenlijk met alle kinderen tegelijk wel een probleem, maar vooral met oudste dochter Michelle. In één van hun vele ruzies valt ook de uitspraak ‘ik haat je’. Alleen de twee jongste personages in de serie, Guus en Lotus, gaan ogenschijnlijk vrolijk door het leven. Een tikkeltje meer gemoedelijkheid was prettiger geweest om naar te kijken.

En ik snap het heus hoor, dat kinderen soms moeilijk kunnen zijn. Zelf was ik ook niet altijd de makkelijkste puber, heel vaak zei ik ‘jaahaa’ als me vriendelijk (en voor de honderdste) keer verzocht werd of ik eindelijk mijn kamer eens op wilde ruimen. Maar wat me vooral bijstaat van de tijd waarin ik nog thuis woonde is dat het er gezellig was, een warm bad.

Ik ben me er ook wel van bewust dat ik (op misschien mijn coming-out na) niet echt moeilijke momenten heb gehad in mijn jeugd. Een bonusgezin heb ik ook nooit gehad. Maar die constante ongezelligheid en gespannen sfeer in Eén grote familie lijkt me niet representatief voor het gemiddelde gezin. Althans, dat mag ik hopen.

In Oogappels, die ándere serie over gezinnen (in welke vorm dan ook), is de balans wat mij betreft veel beter. Ja, natuurlijk zijn er moeilijke momenten en ruzies. Maar er gebeurt ook een hele hoop moois, liefdevols en aandoenlijks. Denk bijvoorbeeld alleen al aan de warme band tussen Chris (Thor Braun) en Erik (Ramsey Nasr), die iedereen doet smelten. Zo kan het dus ook. En daar hou ik me liever aan vast.

Tegelijkertijd hebben we hier thuis Eén grote familie bijna in één zucht uitgekeken. Dus het kijkt wel degelijk makkelijk weg. En we hebben ook veel gelachen. Maar het lachen was dan vooral om de droge humor van het personage dat Chantal zelf speelt, zoals die keer dat ze midden in een ruzie tegen één van haar tv-dochters zegt: 'Maar daarom ben jij ook niet mijn favoriete kind.' Lekker hard, ik hou ervan.

Laten we tot slot niet vergeten dat het eerste seizoen een vreselijk stom open einde heeft. Wellicht krijgen we een vervolg waarin het af en toe ook gezellig is bij Chantal, eh... Julia, thuis. Een beetje zoals het er bij een gemiddeld gezin aan toegaat.