Bruiden zonder bruiloft: 'De liefde vieren moet wel leuk blijven'

Volgende week vrijdag zou het gebeuren. De ceremonie zou in een appel- en perenboomgaard zijn. Het diner tussen de versierde bomen aan lange tafels vol vrienden en familie. Daarna dansen tot diep in de nacht. Dat was de droombruiloft van Esther Luijk (27) en haar verloofde Bob (36). "Na elke persconferentie bleef er minder van onze droom over."

Corona verspreidde zich door het land. Esther: "Alles werd onzeker. Moest ik de visagist al reserveren of nog even wachten? Was de locatie binnen wel coronaproof, konden we die nog verplaatsen als dat niet zo was en er regen is voorspeld? We zaten te dubben, te twijfelen. Van onze happy-wedding-vibes was weinig over."

In juni hakten ze de knoop door: uitstellen. Een heel jaar. Met de hoop dat volgend jaar corona onder controle zal zijn.­ "We hebben lang getwijfeld. Mijn opa en oma betekenen veel voor me. Ze zijn 94 en dementerend. De kans dat ze er volgend jaar bij zijn, is klein." Gelukkig heeft ze een videoboodschap van haar grootouders. "Dat was onderdeel van het aanzoek van mijn vriend. Mijn opa en oma zijn bijna zeventig jaar getrouwd en vertellen me in die video alle geheimen van een lang, gelukkig huwelijk. Na het filmpje vroeg mijn vriend me in een sinterklaasgedicht ten huwelijk."

Een vriendin van Esther laat haar bruiloft volgende maand wel doorgaan. Esther is ceremoniemeester. "Ik snap het wel, ze zijn drie jaar verloofd. Maar het is ook ingewikkeld. Gasten mogen het bruidspaar niet feliciteren. Je zit de hele dag op een vaste plek: bij de ceremonie, de receptie en daarna bij het diner. Dan hoop je maar dat je buurman een beetje gezellig is."

De jurk van Esther mag een jaar bij de coupeuse blijven hangen. Na hun beslissing ging het gewone leven door en 18 september stond ze ingeroosterd op haar werk. "Niet lang hoor. Een week nadat we alles hadden gecanceld, werd ik ontslagen. Door corona was er minder werk." Inmiddels heeft ze weer een baan, en in haar nieuwe rooster staat 18 september als vrije dag. "Dan gaan we wat leuks doen. Wat weten we nog niet, maar we maken er een speciaal moment van."

Idyllisch kerkje op een berg 

"10 10 - 20 20, mooie datum, toch?",zegt Liesbeth Uithol (42). Ze heeft vier jurken klaarliggen - "Ik kon niet kiezen" en een vliegticket. Het plan: met 25 vrienden naar Zuid-Spanje. Trouwen in een idyllisch kerkje boven op een berg met waanzinnig uitzicht. Een heel weekend lang feesten, eten, drinken en dansen met iedereen die hun lief is.

"Mijn ouders hebben een huis op de berg waar alle gasten kunnen slapen. We zouden die berg het hele weekend niet af komen." Maar toen kwam corona. "Tijdens de eerste persconferentie zeiden we nog tegen elkaar: 'gelukkig ging die datum in april niet door'." Haar vriend Ronald had haar op oudejaarsavond gevraagd, net na middernacht aan het kampvuur voor hun camper. "Hij stelde april voor, dat vond ik te vroeg. Het werd oktober."

Maar ook in oktober is corona Europa nog niet uit. "Vorige week besloten we alles te cancelen. We werden gek van de wekelijkse veranderingen. Dan was Spanje code rood, daarna oranje, dan was het weer veilig. Toen werd Brussel, waar vandaan we zouden vliegen, code rood. Heel irritant."

Ook hun gasten hadden moeite hun ticket te wijzigen, vast te houden of te cancelen. "We waren al gestopt met organiseren omdat de regels telkens veranderden. Ook onze leveranciers in Spanje gingen moeilijk doen. 'Covid-19 he', zeiden ze dan. 'We weten niet of we kunnen leveren.' Na de zoveelste wijziging keek ik Ronald aan. 'Nu is het klaar', zei ik. Los van ons eigen geweten, moesten we ook verantwoordelijkheid nemen. We trouwen niet voor de eerste keer en onze bruiloft is geen moetje. We willen onze liefde vieren, hoe wij het leuk vinden. Dat is niet op 1,5 meter van onze vrienden."

Huilen op de berg

10 10 - 20 21 dan? "Wie weet hoe de wereld er dan uitziet. We gaan eerst in februari zeven maanden met de camper door Europa reizen." Die vier jurken gaan gewoon mee. "Wie weet komen we onverwacht op een toffe locatie. Dan vliegen we iedereen gewoon in en trouwen we alsnog. We zien wel hoe het loopt."

Alle gasten hebben hun tickets inmiddels geannuleerd. Ronald en Liesbeth nog niet. "We willen alsnog naar Spanje, met z’n tweeën. Gaan we daar op die berg lekker huilen om onze gemiste honeymoon holiday."

"Remondo en ik zijn dertien jaar samen, hebben een eigen bedrijf, een huis en twee kinderen. We hebben al een heel leven samen. Trouwen is voor ons de kers op de taart. Dat wilden we pas doen als de kinderen groter waren", vertelt Irene van Zuthem (31).

Dit jaar zou het gebeuren. Het stel organiseerde een festivalbruiloft in het weiland naast hun huis: een grote tent, 150 stoelen, een loper, een band, zeven foodtrucks en heel veel gasten. Dat was het plan voor eind juni, wanneer de dagen lang waren en de schemer op z’n mooist.

Nog warme zwangerschapstest

"Onze datum stond al twee jaar vast en iedereen had er zin in. Gekscherend werden er al grappen gemaakt: wie zou er zwanger zijn? En ja hoor, rond kerst kwamen onze beste vrienden langs. Hij is onze trouwambtenaar en zij ceremoniemeester. Ze waren zwanger, vertelden ze. De uitgerekende datum was twee weken voor onze trouwdag."

"Het idee dat zij er niet bij konden zijn… dat ging gewoon niet. Dan maar eind augustus. Niet veel later hing een andere goede vriendin huilend aan de telefoon, de zwangerschapstest was nog warm. Je raadt al wanneer zij was uitgerekend. We verplaatsen alles naar begin mei. Die datum bleef staan."

"Om me de nieuwe datum eigen te maken, ben ik die ter compensatie overal op gaan zetten. Op de servetten, de kaartjes voor op tafel, mijn zelfgemaakte spijkerjasje voor als het koud zou worden, het was ingegraveerd in onze ringen. We waren er helemaal klaar voor en eind februari stuurden we de uitnodigingen. Corona was op dat moment nog dat gekke virus in China, niemand had verwacht dat het zo snel Nederland plat zou leggen."

1,5 week later was de eerste persconferentie. "Rutte keek ons door het tv-scherm recht aan: 'Dit virus is hier geen weken, maar maanden', zei hij. "Remondo en ik wisselden van blik: het was zeven weken voor onze bruiloft. Ineens mocht niemand meer bij elkaar komen."

De ouders van Irene zitten in de risicogroep en ze maakten zich zorgen om hun oma’s. Er zat niets anders op, de bruiloft werd uitgesteld. Haar zomerse trouwjurk hing ze bij haar ouders op zolder. Alle servetten, zakdoekjes en aankleding verdween in een hele grote kast. Remondo haalde nog snel zijn pak op, bang dat de zaak failliet zou gaan.

Plannen copy-pasten 

De telefoontjes naar alle leveranciers vond Irene nog het moeilijkst. "Wij hebben een online bedrijf dat door corona is gegroeid, maar alle inkomsten van de zzp’ers in de trouwbranche zijn voor een heel jaar opgedroogd. Daarom hebben we alle aanbetalingen laten staan."

Inmiddels zijn ze terug naar de eerste datum, een jaar later. "We willen onze plannen heel graag copy-pasten naar volgend jaar. Maar ik durf me er nu nog niet op te verheugen, wie weet kan de festivalbruiloft weer niet doorgaan. Volgend jaar hangt mijn jurk 1,5 jaar op zolder. Dat vind ik ook wel weer lang genoeg. Misschien moeten we het alsnog in afgeslankte vorm vieren. Ik hoop het niet, maar de datum blijft staan. Dat is zeker."

Bijna 50 procent minder bruiloften sinds corona

Na de eerste persconferentie halverwege maart werden er wekelijks 450 minder huwelijken gesloten dan in dezelfde period­e het jaar ervoor. Rutte kondigde aan dat er maar dertig huwelijksgasten mochten komen. Wat het extra ingewikkeld maakte: alle horecagelegenheden moesten de deuren dichthouden. Per week gaven ruim 500 stellen elkaar wel het ja-woord. Het aantal geregistreerde partnerschappen nam, vergeleken met vorig jaar, nauwelijks af.

Bron: CBS