Miran: 'Het is zo verdomd lekker om écht mezelf te kunnen zijn'

"Mijn man en ik leefden al dik tien jaar als broer en zus. Soms hadden we het weleens over scheiden, maar waarom zouden we? Er was geen haat en nijd, geen gedoe. En we hebben samen een dochter. Het kabbelde gewoon. Mijn drie oudste kinderen uit mijn eerste huwelijk gingen uit huis en met het terugkeren van de rust besefte ik steeds vaker dat ik mezelf niet meer was. Ik kleedde me zoals hij wilde, ging altijd mee naar zijn vrienden en voelde me daar vaak niet op mijn gemak. Zij hadden allemaal hoge functies en werkten met bekende sporters en ik was 'maar' een aquagymjuf."

"In datzelfde zwembad waar ik les gaf, ontmoette ik ook de liefde van mijn leven. Mike en ik werkten bij dezelfde sportschool. Ik had hem vroeger op de mavo al wel eens gezien en gesproken, en nu - jaren later - kunnen we het dus blijkbaar goed vinden met elkaar. Tijdens een etentje rond kerst vertelde hij me dat zijn partner na 30 jaar was weggegaan. Van de een op de andere dag. Hij was er kapot van en achteraf gezien denk ik dat toen het zaadje voor mijn interesse geplant is. Mike sprak zo open over wat dat verdriet met hem deed, en wat het voor zijn kinderen betekende. Dat raakte me.

Sinds die avond stuurde hij mijn collega regelmatig even op koffiepauze, om even naast mij in het zwembad te kunnen staan en praten. Toen hij na een tijdje een andere relatie kreeg, was ik verbaasd. Ik vond haar helemaal niet bij hem passen en begreep al helemaal niet dat hij z’n huis wilde opzeggen om bij haar te gaan wonen. Misschien voelde het wel helemaal raar omdat ik wist dat hij mij leuk vond, al had ik zelf nog helemaal niet door dat ik belangstelling voor hem had. We spraken wel over zijn twijfels, maar ik hield hem niet tegen."

Man met een buikje

"Dat veranderde pas toen we elkaar een paar weken later een knuffel gaven na afloop van mijn aquales. Die spontane knuffel voelde zo goed. Uit die knuffel volgde dagen later een kus en vanaf dat moment wisten we meteen dat we samen verder zouden gaan. Gek wel, want we zaten allebei nog in een relatie. Maar het was zo duidelijk.

Thuis zei ik tegen mijn man dat ik wilde praten. 'Ja ja, ik weet het wel, je wil weg', zei hij. 'Nee, ik gá weg', zei ik. Daar schrok hij toch wel van, maar hij begreep het ook. 'Heb je eindelijk een man met een buikje', grapte hij. 'Daar hou je toch zo van?'

"Na een week zijn Mike en ik tegelijkertijd uit huis gegaan, en hadden nog geen idee waar we de rest van ons leven zouden verblijven. Maar wel dat het samen zou zijn. Meteen daarna heb ik een kamer geboekt in een hotel en Mike uitgenodigd. We zaten tegenover elkaar aan tafel en ik zei: 'Hoi, ik ben Miran'. 'Hoi ik ben Mike', lachte hij. Koffer op de achterbank en ondertussen gewoon naar m’n werk gaan. Jeetje. We zouden dit avontuur samen aangaan, en ondertussen was er nog zoveel over elkaar te ontdekken. Want: wat nu? We praatten uren aan een stuk en besloten even op een camping in Lage Vuursche te gaan wonen, totdat we een huis hadden. Maar ja, dat lukte niet. Totdat we na vier dagen logeren in een hotel ineens een 'ja' kregen op een huurflat.

Mike’s kinderen waren al uit huis en ik besloot mijn dochter bij haar vader te laten. Ze was een puber en ik wilde het haar echt niet aandoen om alles wat ze kende achter te laten om mij te volgen naar een vreemde man en een vreemd huis. Ik vertrouwde erop dat ze vanzelf wel bij me zou langskomen, maar dat heeft nog best even geduurd. Heel langzaam komen mijn vier kinderen en Mike’s kinderen steeds meer naar ons toe. Een groot offer voor de liefde. Toch wisten we dat het hoe dan ook goed zou komen. Het is een nieuwe fase waarin wij ons begeven. Wij hebben samen de liefde en niet meer de dagelijkse zorgtaken zoals in eerdere relaties."

"De buitenwereld had natuurlijk allerlei ideeën en oordelen, maar daar stonden we niet zo bij stil. Mike’s voetbalteam hield een weddenschap over hoelang het zou duren tussen ons en op het werk werd er zelfs een speciale vergadering over belegd. Dat probleem heeft zich opgelost doordat mijn vriend werd teruggevraagd bij zijn oude baan. Ik ben wat vrienden verloren, zeker de vrienden die ik samen met mijn ex had, maar mijn meest dierbare vriendinnen zeiden allemaal 'ga alsjeblieft voor je geluk'. En dat heb ik gedaan.

Mike vindt alles leuk en mooi en fijn aan mij. Ook als ik moe ben, onzeker of op sneakers en in een wijde trui loop. Ik hoef niet meer op mijn tenen te lopen, alles is gewoon goed. Het is zo verdomd lekker om écht mezelf te kunnen zijn. Mike ziet mij echt en dat maakt het verschil. Hij is een en al aandacht. We praten, luisteren naar elkaar en ik heb het gevoel dat ik mezelf opnieuw heb uitgevonden."

Gelukkiger dan ooit

"Van jongs af aan ben ik op zoek geweest naar de liefde, naar dit soort liefde. Mijn kasten puilen uit van de zelfhulpboeken, ik ben bij een psycholoog geweest en voor het eerst in mijn leven heb ik echt naar mezelf geluisterd. Ik denk ook dat dit de bedoeling is van de liefde, dat je elkaar helemaal accepteert. We hebben het goed met z’n tweeën, in ons huisje met een tuin. Nog steeds veer ik op als hij binnenkomt, zo blij zijn we dan om elkaar weer te zien. Dan kun je nog zo’n goede baan hebben, of zo’n groot huis. Dit is waar het allemaal om draait. Ik ben gelukkiger dan ooit en weet het nu zeker: liefde op het eerste gezicht bestaat."

Gezocht: Liefdeslessen 

Voor de rubriek Liefdesles op RTL Nieuws Lifestyle zoeken we mooie, kwetsbare, grappige, inspirerende en goudeerlijke liefdeslessen. Een inzicht, een reflectiemoment. Liefst met hand in eigen boezem. Bleek je uiteindelijk zelf degene met bindingsangst? Had je nooit voor de liefde moeten emigreren of bleek een samengesteld gezin toch een illusie? Journalist Hanneke Mijnster wil je er graag alles over vragen. Vertellen mag anoniem. Mail naar: hanneke.mijnster@rtl.nl.