De opvoedkwestie: 'Mijn zoon noemt me bij mijn voornaam'

Een paar weken geleden begon het. In plaats van 'mam' werd ze in de keuken door haar zoon plots met Moniek aangesproken, en daar is ze zeker niet blij mee: "Jonas heeft ineens deze vervelende gewoonte opgepikt. Ik vind het werkelijk bloedirritant. Je mag de hele wereld bij z'n voornaam noemen, maar je hebt maar één moeder, dus ik wil op die manier worden aangesproken. Een voornaam vind ik zo afstandelijk. Ik heb mijn zoon dit al uitgelegd, maar hij blijft ermee doorgaan. Hoe pak ik dit aan? Moet ik hem maar gewoon negeren?"

Het is interessant om erachter te komen wat nou precies maakt dat een kind jou ineens anders aanspreekt, zegt Dave Niks van De Familiepsycholoog: "Dat zou ik als ouder willen weten. Doet hij het om een reactie bij jou uit te lokken of misschien staat dit voor hem symbool voor loskomen van zijn moeder. Vraag het hem op een open en geïnteresseerde manier en neem hem daarin ook serieus als hij antwoordt. Zet dus even je eigen mening opzij en luister naar je kind. Waarschijnlijk heeft dit voor hem een andere reden dan je misschien denkt."

En er zit nog een andere kant aan dit verhaal, zegt psycholoog Niks: "Namelijk de vraag waarom je als ouder hier zo door geraakt wordt. Probeer daar achter te komen. Je kind negeren zou ik niet aanraden. Dan voelt hij zich buitengesloten en raak je nog meer van elkaar verwijderd. Ga hem dus niet als persoon negeren."

"Beter ga je het gesprek aan over waar dit nou precies over gaat, en daarna besteed je er geen aandacht meer aan. Immers: alles wat je aandacht geeft groeit, en zo wordt deze kwestie alleen maar groter. Hoe drukker je je hierover maakt, hoe 'leuker' dit voor je kind is. Blijf in gesprek met elkaar, dan is de lol er gauw vanaf."

Wil je geen aflevering van deze rubriek missen? Klik dan op de Opvoedkwestie-tag hieronder en vervolgens links bovenin op 'Volgen'.