Patricia's vriend leidde 'n dubbelleven: 'Ik hield van een verzonnen personage'
Iedere week delen we een openhartige en goudeerlijke liefdesles van een lezer. Omdat de liefde alleen maar mooier wordt als je deelt. Ze was niet eens op zoek, zat eindelijk lekker in haar vel, toen Patricia (42) Jack tegen het lijf liep. Een aanvulling op haar leven als alleenstaande moeder, dacht ze. Maar het bleek een farce van Oprah Winfrey-achtige proporties.
"We ploften samen neer na een trainingsdag en begonnen te kletsen. Wat een interessante man, dacht ik nog. En wat hadden we veel lol. Ik wil graag in zijn buurt zijn, voelde ik. Niet eens als potentiële partner, want ik was helemaal niet op zoek. Na mijn scheiding en wat korte relaties die niet goed voor me waren, zat ik juist zo lekker in mijn vel. Ik was fit en voelde me vrij en dat was alles wat ik nodig had.
Jack zocht me op via Instagram en zo werd ons contact steeds intensiever. Hij liet me lachen en uiteindelijk spraken we toch een keer af. Onze kinderen waren ongeveer even oud. Hij was twee jaar gescheiden en had net als ik een prima verstandhouding met zijn ex, vertelde hij. We zaten in hetzelfde schuitje en hadden het leuk, waardoor ik bij mezelf dacht: wil ik mijn deur voor hem nog openzetten?"
"Ik ben niet zo’n Von Trapp-type met een hele zwik kinderen en ik vond het juist zo lekker rustig. Maar goed, we hadden het leuk en hij was lief voor me. Hij stond zelfs voor me te koken toen ik druk was met examens.
Ondertussen kwamen er ook wat pittigere verhalen. Dat zijn ex-vrouw een alcoholprobleem had bijvoorbeeld, en dat hij daarom nog bij haar in huis woonde. Hij boven, zij beneden. En dat zijn vader ernstig ziek was. Ik vond het naar voor hem, maar het klonk allemaal plausibel. Ik snapte zijn zorgen en verzekerde hem dat we eerst vriendjes zouden worden, en daarna pas vooruit konden denken."
Samen een quarantainefeestje
"De lockdown kwam en daardoor werd afspreken wat lastiger. Maar doordat hij met twee neven een huis in het zuiden had, konden we daar geregeld met z’n tweeën een quarantainefeestje houden. Muziek, seks, uren praten en friet eten in bed: het was een fantastische tijd. De hele week was tjokvol met kinderen, werk en thuisonderwijs en op vrijdag in de auto, onderweg naar ons huisje, kon ik weer ademhalen."
"Corona nam af en toen begon het. Steeds was er wel iets waardoor onze plannen werden gedwarsboomd. We konden niet met de kinderen op pad want er was iemand ziek, ik kon zijn vader niet ontmoeten want hij zat niet goed in zijn vel. Jack draaide het steeds zo dat ik last minute in mijn eentje achterbleef, met een lichtelijk gebroken hart.
Maar ja, het was crisis en hij was wel een goede vader, en ik zou hetzelfde doen voor mijn kinderen. Ondertussen 'maakten we plannen dat hij met zijn kinderen bij ons zou komen wonen. Hij was helemaal geïntegreerd in mijn leven, mijn vrienden en mijn familie. Het was maar tijdelijk, daarna was het tijd voor ons."
Steeds kleinere kruimels
"Niet dus. Het waren steeds kleinere kruimels die hij me toewierp. En toen hij me een paar maanden geleden op de dag van vertrek naar onze vakantie weer met een warrig verhaal liet zitten, zei ik dat wij voorbij waren als hij niet meeging. Hij haalde mijn huissleutel van zijn bos en vertrok. Ik was met stomheid geslagen en vreselijk verdrietig."
"Deze reis was er eentje die ik al heel lang wilde maken, en die we een half jaar geleden al hadden gepland. Ik voelde me vreselijk afgewezen. Ik begreep het ook gewoon niet.
Totdat ik een bericht kreeg van een oud-collega van hem. Dat ze had vernomen dat het voorbij was tussen ons en dat ze me wilde vertellen dat Jack tijdens onze relatie had geprobeerd het aan te leggen met haar. Ze liet me WhatsApp-gesprekken zien en selfies die hij had gemaakt in mijn keuken."
Alle puzzelstukjes in elkaar
"Hij had zelfs een foto van mijn kind naar haar gestuurd. Daarop heb ik een bericht gestuurd naar zijn ex, met de vraag of het klopt dat zij in 2017 zijn gescheiden. 'Nee hoor', schreef ze terug. 'We zijn al 17 jaar samen en hij komt zo thuis.' Toen dacht ik helemaal dat ik gek werd.
Later die dag hebben we gebeld en vielen alle puzzelstukjes in elkaar. De week waarin hij tot zichzelf moest komen, was hij met zijn gezin aan de andere kant van de oceaan. En toen hij mij met kerst op het laatste moment liet zitten was er geen crisis met zijn kinderen, maar stond hij lachend op de ski’s."
"Daarom voel ik me ook zo misbruikt. Ik heb een groot hart, ik zette mezelf keer op keer opzij voor zijn familie, maar er was dus niks van waar. Hij heeft mij, mijn kinderen en mijn ouders, maar ook zijn eigen familie allemaal bedonderd. Vreselijk, want ruim drie jaar was hij echt mijn man. We maakten plannen voor de toekomst, hadden samen een hond en een matching tattoo."
Alsof je de kerstman mist
"Daarna kwamen de bossen bloemen, de cadeautjes en de brieven. Zelfs mijn ouders kregen er een. Terwijl hij met zijn gezin in dat huisje in het zuiden is gaan wonen. Het huisje waarvan ik dacht dat het van mij was, zoals ik dacht dat hij van mij was. Ik kan hem nooit terugnemen, want ik kan hem niet vertrouwen. En daarbij: de man van wie ik hield, bestaat niet eens. Ik heb liefdesverdriet, maar het is net alsof je de kerstman mist. De man die hij bij mij was, was een verzonnen personage, waar hij zelf ook in was gaan geloven."
"Achteraf zie ik wel dat ik veel eerder mijn poot stijf had moeten houden. Dat ik had moeten aandringen dat ik wel bij hem kwam als het even niet ging, in plaats van af te wachten en mijn eigen behoeften opzij te zetten. De rode vlaggen waren er, maar ik bekeek ze door een roze bril en kleurde ze daarmee donkerroze.
Daar zit ook mijn les: ik mag voor mezelf staan. Dit laat ik niet meer gebeuren. Voor nu laat ik het verdriet er maar in alle mogelijke vormen uitkomen en dat duurt zolang het duurt. Ik wil niet dat een volgende liefde moet boeten voor mijn wonden van deze relatie, dus ik ga bewust door alle pijn heen. Ik wil nog steeds met een open hart in het leven en de liefde staan, want dat is wie ík ben."
De namen in dit artikel zijn gefingeerd. De echte namen zijn bekend bij de redactie.
Gezocht: Liefdeslessen
Voor de rubriek Liefdesles op RTL Nieuws Lifestyle zoeken we mooie, kwetsbare, grappige, inspirerende en goudeerlijke liefdeslessen. Een inzicht, een reflectiemoment. Liefst met hand in eigen boezem. Bleek je uiteindelijk zelf degene met bindingsangst? Had je nooit voor de liefde moeten emigreren of bleek een samengesteld gezin toch een illusie? Journalist Hanneke Mijnster wil je er graag alles over vragen. Vertellen mag anoniem. Mail naar: hanneke.mijnster@rtl.nl.