Ciska wil nooit meer met haar schoonzus op vakantie: 'Wat een fiasco'

"Vaak heb ik na die vakantie gedacht: kon ik de tijd maar terugdraaien. Dan was ik never nooit met Helen op vakantie gegaan en was onze relatie nu nog als vanouds. Want dat vind ik nog het ergste: dat ik haar nu met heel andere ogen bekijk en dat ik op haar ben afgeknapt. Dat had ik liever niet gehad, want mijn band was prima met haar voordat we twee weken samen op een camping stonden. Misschien komt het ooit nog helemaal goed, maar aan een gezamenlijke vakantie begin ik nooit meer."

"Ik ken Helen al vijftien jaar, sinds ik als jonkie verkering kreeg met haar broer Bas. Zij schelen maar anderhalf jaar en waren daardoor als kind al erg hecht. Ze zaten op dezelfde school en hockeyclub en deelden grotendeels dezelfde vriendengroep.

Bas ging in een andere stad studeren – waar hij mij ontmoette – maar ze bleven dikke maatjes. Ook ik klikte prima met Helen, al waren we geen beste vriendinnen. Maar ik vond haar grappig en stoer, en toen Bas en ik onze twee zoontjes kregen bleek ze ook nog eens een lieve en betrokken tante. Ze woonde op ruim een uur rijden van ons, maar we zagen haar best geregeld."

Weinig geluk met mannen

"Met mannen had Helen weinig geluk. De een ging vreemd, de ander liet haar altijd voor alles betalen. Met Roel leek het eindelijk goed te gaan, ik was oprecht blij voor haar toen ze een relatie met hem kreeg. Maar door corona zaten zij, terwijl ze net samenwoonden, plots veel op elkaars lip, en hun relatie overleefde de vele ruzies en spanningen helaas niet."

"Toen vorige zomer eindelijk alle maatregelen en restricties voorbij waren, stonden Bas en ik te popelen om met de kinderen en de caravan richting Zuid-Frankrijk te gaan. Op een avond opperde Bas het idee om Helen mee te vragen. Hij leefde erg met haar mee. Na haar relatiebreuk had ze dringend behoefte aan een vakantie en ze kon wel wat gezelligheid gebruiken, zei hij.

Daar was ik het mee eens. Ik gunde haar een opsteker en ze vond het altijd leuk om te helpen met de jongens, dus een extra handje leek me eerlijk gezegd ook wel handig. Helen zou met ons zou meerijden en in een tent slapen naast de caravan. Ik had er zin in en zag ons al samen over marktjes slenteren en 's avonds een wijntje drinken op de camping."

Sterke controledrang

"De heenreis verliep verrassend goed. Helen bood aan om ook een stuk te rijden en we vermaakten de kinderen met 'ik zie ik zie wat jij niet ziet' en andere spelletjes.

De trammelant begon daarna pas, toen we op de camping gesetteld waren. Ik was nog nooit langer dan een volle dag in Helens gezelschap geweest – familieweekendjes hadden we niet eerder gehad. Misschien gek, maar nu pas viel me op hoe sterk haar controledrang was."

"Ze bemoeide zich werkelijk met alles: hoe 'onhandig' onze caravan was ingericht, hoe laat we opstonden, dat mijn jongste zoon chocopasta op zijn boterham wilde – zij vond dat hij eerst hartig moest eten - en hoe lang de oudste op zijn iPad zat. Helen maakte het zelfs zo bont dat ze een timer van twintig minuten op haar telefoon zette, dan moest hij van haar de tablet wegleggen. Daarbij kreeg ik een hele preek over hoe schadelijk te veel schermtijd is voor jonge ogen.

Dat Helen zelf geen kinderen heeft, belette haar blijkbaar niet om vol haar mening te geven over onze opvoeding. De eerste keren was ik te verbouwereerd om er iets van te zeggen. Daarna ging ik er wel tegenin en riep ik: ‘Mijn kinderen, mijn regels.’ Niet dat ze zich er iets van aantrok."

Buitengesloten 

"Ook op andere vlakken was Helen erg bazig. Ze leek wel een reisleidster en wilde steeds bepalen op welke dag en hoe laat we naar een stadje, waterval of kasteel gingen. Daarbij vond ik haar nogal bezitterig naar Bas toe. Als we uiteten gingen, wilde Helen steeds naast hem zitten want 'dat deed ze vroeger ook'. En dan vertelde ze volop verhalen over hun jeugdvakanties. Dat is even leuk, maar niet een uur lang. Soms voelde ik me zelfs een beetje buitengesloten door haar, alsof ik er voor spek en bonen bij zat.

Ik merkte dat ik er kribbig van werd en haar een beetje ging ontwijken. Helen houdt niet van zwemmen, dus ik ging vaak met mijn zoontjes naar het zwembad om even van haar af te zijn. In Bas was ik ook teleurgesteld. Hij gaf zijn zus totaal geen tegengas en niet een keer nam hij het voor mij op."

"Er is niet één grote, knallende ruzie tussen Helen en mij geweest. Misschien was dat juist nodig geweest om de lucht te klaren, maar ik hou niet van confrontaties en wilde de sfeer goed houden. Het was dus eerder een opeenstapeling van kleine incidenten en irritaties. Al met al was dit totaal niet de relaxte vakantie die ik voor ogen had. Ik was blij toen we na twee weken naar huis gingen en eigenlijk had ik daarna een nieuwe vakantie nodig om bij te komen van dit fiasco."

Ongestoord ontbijten met chocopasta

"Ik merk dat ik na deze vakantie meer afstand van Helen heb genomen. Nu ik heb ervaren hoe dwingend zij kan zijn, zie ik deze kant van haar ineens heel duidelijk en dat staat me tegen. Tegelijkertijd denk ik dat ik er nu misschien te veel op let, en dat Helen sommige dingen goed bedoelt maar gewoon een verkeerde manier heeft om het te uiten.

Ik vind het zonde dat onze relatie hierdoor niet meer is wat het was, en de tijd zal leren of het weer herstelt. In ieder geval weet ik zeker dat ik nooit meer met haar op vakantie ga. Voortaan hou ik het lekker bij alleen mijn eigen gezin – kunnen wij weer ongestoord ontbijten met chocopasta."

Vanwege privacyredenen zijn de namen in dit artikel gefingeerd.

Wil je geen aflevering van deze rubriek missen? Klik dan op de Nooit Meer-tag hieronder en vervolgens linksboven op 'Volgen'.

Nooit meer? 

Wil jij ook je verhaal kwijt en vertellen wat je 'nooit meer' wil meemaken, doen of juist laten? We zijn benieuwd naar jouw verhaal. Mail ons op weekendmagazine@rtl.nl