'Samen klussen in huis is de ultieme relatietest'
Journalist Franke blogt elke woensdag over de avonturen van haar gezin. Deze week moeten er meubels in elkaar worden gezet en dat zorgt voor wat frictie. "We gaan hier nú mee verder, of ik doe het nooit meer."
Nu Puk (11) naar de middelbare school ging, werd het tijd voor haar eigen kamer. Het was al die jaren heel gezellig geweest, samen met broertje Olle (9) in een stapelbed, maar met die bergen huiswerk was een eigen plek waar ze rustig kon werken wel zo fijn.
En dus organiseerden we een grote interne verhuizing. Dat verliep niet zonder slag of stoot en er kwamen diverse kleine verborgen gebreken naar boven. Na een inventarisatie bleek er meer te moeten gebeuren dan we hadden verwacht.
"Kijk eens hoe de stoel jarenlang tegen de muur heeft lopen schuren", "de zon heeft de vloer gebleekt", "hier zitten helemaal geen plinten. Hoe kan dat?" Manlief en ik liepen rond, ik noteerde van alles op een velletje papier.
We begonnen met de meest urgente klus: nieuwe bedden. Ook moesten er twee bureaus komen. Overprikkeld van het rumoer van shoppende mensen en de hoeveelheid keuzes die we moesten maken, sjouwden we grote pakketten de auto in.
Mopperend door
Puk vouwde zich dubbel op de achterbank, Olle nam plaats in het handschoenvakje. Met een volle wagen reden we naar huis. Olle en ik knutselden samen zijn bureau in elkaar. "Het is gewoon hetzelfde als Lego, je moet gewoon heel goed de nummertjes volgen", zei hij wijs.
Halverwege bed twee hakte de vermoeidheid erin. "Hoeveel stappen moeten we nog?" pufte Olle. "Een heleboel", antwoordde ik kortaf, en onder luid gemopper gingen we door. Ik deed mijn best en werkte stug door, maar de man met de hamer mepte niet veel later ook op mijn hoofd.
"Wat een :&*%$werk!" zei ik, terwijl ik over mijn rug wreef. Draaien, tillen, neerzetten, schuiven. Ik was moe. Lette niet meer op. Liet een zware plaat op mijn blote teen vallen. Gilde het uit. Hinkte luid vloekend door de kamer. Olle had er 'op deze manier helemaal geen zin meer in' en vluchtte richting de televisie.
Ultieme test
Het gaf me de tijd en rust om even op adem te komen. Daarna kwam manlief, die samen met Puk haar bed en bureau in elkaar hadden gezet, even kijken. "Morgen doen?" vroeg hij. "We gaan hier nú meer verder, of ik doe het nooit meer", gromde ik. Er was immers nog zoveel te doen. Die plinten, de beschadigde muur, de gebleekte vloer…
Trots keek ik een uur later manlief aan: "Klussen in huis is en blijft de ultieme relatietest, hè? Ik ben blij dat we er samen zo goed in zijn." Daarna riep ik Olle naar boven om zijn nieuwe bed te showen. Hij vond het prachtig. "Goed gewerkt, gozertje", zei ik en gaf hem een zoen op zijn wang. We schoven het bed over de gebleekte vlek, je zag er niets meer van. Dat was dan een mooie meevaller. Nu die plinten nog…
Geen aflevering van 'bij ons thuis' missen? Klik dan op de 'Bij ons Thuis'-tag en vervolgens op volgen.