Rachelle: 'Door veel therapie ben ik gekomen waar ik wil zijn'
De dood hoort bij het leven, al staan we daar liever niet te lang bij stil. Denk jij weleens na over de soundtrack van je leven? Elke week geeft een lezer een inkijkje in diens slotakkoord. Voor de Haarlemse auteur Rachelle Booi (49) is muziek een belangrijke inspiratiebron. Daarom heeft ze voor haar eigen slotakkoord alvast een mooie plaat in gedachten.
Welk nummer wil je sowieso laten horen op je eigen afscheid?
"Long Nights van Eddie Vedder."
Je hebt niet alle cookies geaccepteerd. Om deze content te bekijken moet je deaanpassen.
Waarom juist dit nummer?
"Eddie Vedder schreef de muziek voor mijn lievelingsfilm Into the Wild (2007), en Long Nights is één van die nummers. De film gaat over Christopher McCandless, die de valkuilen van de moderne maatschappij - materialisme, prestatiedrang, narcisme - achter zich laat en de wildernis intrekt. Hij zoekt avontuur, vrijheid, echtheid en verbondenheid met de natuur.
Dat raakt me, want ik heb me niet altijd vrij kunnen voelen. In mijn vroege jeugd kreeg ik last van angsten, straatvrees en daardoor weer van depressies. Hierdoor was ik een wandelende paradox: van binnen een bohemienne, een vrije vogel, maar het lukte me niet om daarnaar te leven.
Dit nummer geeft mij troost en tegelijkertijd hoop, dat ik ondanks de moeilijkheden altijd blijf groeien en iets verder kom dan gisteren. Door iedere dag het leven en de bijbehorende lessen aan te gaan en door te geven. Wanneer ik doodga, hoop ik berusting te vinden in het feit dat mijn ziel zich in ieder geval ontwikkeld heeft. Precies zoals in dit nummer."
Wat zegt het nummer over je leven?
"Ik was altijd een bang kind, maar dat mocht er niet altijd zijn. Door die straatvrees heb ik veel vrijheid gemist in mijn leven en dat was niet altijd makkelijk. Ik had last van hyperventilatie en paniekaanvallen en was bij alles afhankelijk van andere mensen. Ik heb in een kooi geleefd omdat ik nooit ergens alleen heen durfde. Met de trein of met de bus? Geen denken aan. Door die depressies lag ik veel in bed, want als je slaapt dan voel je het niet. Daardoor heb ik een stuk van mijn leven gemist, terwijl ik in de kern juist een meisje was dat veel wilde ontdekken en nieuwe dingen wilde leren.
Nu durf ik het tij te keren. Precies zoals het nummer zegt. Angsten geen ruimte meer geven en helemaal senang met jezelf leven. Als ik nu neerval dan is het oké. Ik heb mezelf en dat is genoeg. Voor een deel ben ik daar al. Met een goede dosis zelfreflectie en antidepressiva heb ik mijn zwarte kanten leren omarmen en vind ik langzaam maar zeker mijn weg naar buiten.
Ik was docente Frans op een middelbare school en heb mijn baan opgezegd om parttime te werken en iets goeds te kunnen doen voor de wereld. En ik heb een boek geschreven. Al mijn spaargeld zit erin, en nog wat van anderen. Mijn debuutroman Vrij Gevochten komt dit weekend uit. Het nummer Long Nights heeft een prominente plek in het boek. Dit is wat ik wil. Door veel therapie ben ik gekomen waar ik wil zijn. Voor mij begint het leven nu pas."
Waar droom je van?
"Om met de trein de hele laars van Italië af te reizen en dan met een laptop op schoot te schrijven. Dus om eindelijk het leven van een bohemienne te leven. Om nieuwe mensen te ontmoeten, levenslessen op te doen en daardoor weer anderen te inspireren met mijn verhalen. Dat ik zonder schroom kan zeggen wie ik ben en hoe ik in het leven sta. Het liefst wil ik authentiek leven, waarin geen ruimte is voor angsten en depressies."
Wat is je guilty pleasure?
"Jee, da’s lastig! Misschien Michael Jackson? Nadat hij negatief in het nieuws is geweest, luister ook ik soms met een dubbel gevoel naar zijn muziek. Toch komt er nog wel eens een nummer voorbij waarvan mijn lijf vanzelf begint te bewegen. Ik ben met hem opgegroeid en was groot fan. Net als van Madonna. Ik heb leren dansen op zijn muziek, en dansen raakt voor mij aan vrijheid, mijn grootste goed."
Meedoen?
Welk nummer moet er op jouw uitvaart worden gedraaid? En wat zegt dat over jouw leven? Wil je meedoen aan deze rubriek, mail dan je verhaal naar hanneke.mijnster@rtl.nl